اگر پرسپولیس باهوش بود…

مرجع خبری پرسپولیس :  استفاده از فضاي بين دو مدافع مياني سپاهان (عقيلي و بنگر) چندين بار به بازيكنان پرسپوليس اجازه داد تا با رحمتي تك به تك شوند اما باز هم ضعف گلزني در تركيب قرمزها به چشم آمد.

  پرسپوليس در 45 دقيقه نخست مقابل سپاهان همان تيم بي‌دست و پاي هفته‌هاي گذشته بود كه تنها با شوت تياگو از روي ضربه ايستگاهي، حركت انفرادي نوروزي و شوت بي دقتش و در نهايت يك حركت تركيبي نصف و نيمه و ضربه چيپ مهدي شيري روي دروازه حريف خطرناك ظاهر شد.

 در بقيه لحظات نيمه اول اما هافبك‌هاي پرسپوليس خيلي سخت در نيمه زمين صاحب توپ مي‌شدند، خبري از كار تركيبي نبود و طبيعتا نه فوتبال خوبي انجام مي‌شد نه موقعيتي روي دروازه رقيب به‌وجود مي‌آمد. نيمه دوم اما داستان فرق كرد و پرسپوليس در اين 45 دقيقه نزديك به 8 موقعيت روي دروازه حريف خلق كرد كه دوتا از آنها به بار نشست و البته به لطف كمك‌داور (!) يكي از آنها مردود شد اما چه دلايلي باعث اين دگرگوني شد؟

علي دايي در شروع نيمه دوم يك تعويض خوب كرد؛ عليرضا محمد به بازي آمد و حميد علي عسگر جاي مجتبي زارع در گوش راست را گرفت. در طول نيمه دوم حركات طولي محمد و علي عسگر و كار تركيبي آنها چندين بار به چشم آمد. از طرفي حضور وسلي در زمين و كارهاي تركيبي او با نوروزي- كه براي اولين بار در پست مهاجم نوك حضور داشت و خوب بازي كرد- و شيري، چند موقعيت ديگر را باعث شد تا فوتبال قرمزها با طراوت‌تر به نظر برسد. استفاده از فضاي بين دو مدافع مياني سپاهان (عقيلي و بنگر) چندين بار به بازيكنان پرسپوليس اجازه داد تا با رحمتي تك به تك شوند اما باز هم ضعف گلزني در تركيب قرمزها به چشم آمد.

 شايد اگر دايي در 20 دقيقه پاياني سومين تعويض خود را انجام مي‌داد و با بازي گرفتن از كلاه‌كج به جاي شيري و جلو بردن بادامكي، خط هافبك خود را تقويت مي‌كرد، نتيجه بهتري بعد از دريافت گل مساوي مي‌گرفت. در واقع اگر پرسپوليس كمي باهوش‌تر بود حتي بعد از دريافت گل مساوي مي‌توانست برنده اين ميدان حساس باشد اما كمي بدشانسي، كمي ناداوري و ريسك نكردن دايي، نتيجه مساوي را رقم زد تا سرخ‌ها بدون برد در سال 89، ليگ را به پايان برسانند.

منبع: ایران ورزشی