پرسپولیس نیوز:روزها تلخ زیاد به یاد داریم. از روزهایی که مرگ هوادار قیمت ناکامی ها و لجبازیها بود. از روزهایی که این جماعت عاشق دل از ورزشگاه کندند تا پرسپولیس در بستر مرگ تنها تر از همیشه باشد. هوادار نیامد تا دیگر نبیند دارند چه بلایی بر سر تیم محبوبشان می آورند.

 

همین دیروز بود! پرسپولیس شده بود بازیچه دست و دائم سعی و خطا می کردند تا ببینند بالاخره کدام نسخه درمانی شان اثر می کند و این تیم از دل مرگ بیرون می آید. هر چه می کردند به در بسته می خورد و حال صاحب آن همه افتخار و بزرگی روز به روز خراب تر می شد. این وسط خرابی حال این تیم حال خیلی ها را می ساخت! چه لبخند و نیشخندهایی نبود که از این حال خراب نصیب عده ای می شد. پرسپولیس اگر به حال مرگ بود داغش فقط و فقط مال هوادارانی بود که محکوم به نظاره کردن این مرگ بودند.

 

روزهای دهه 80 را باید دوباره مرور کرد. روزهای فلاکت باری که نیتی جز پاک کردن آن همه حماسه وجود نداشت. حال رقیب که خیلی خوب بود! اگر گفتند قدرت ما در قدرت رقیب است فقط حرف بود و حرف. وگرنه چه کسی بدش می آید یکه تاز میدان و بی رقیب باشد.

روزها تلخ زیادی را به یاد داریم. از روزهایی که مرگ هوادار قیمت ناکامی ها و لجبازی ها بود. از روزهایی که این جماعت عاشق دل از ورزشگاه کندند تا پرسپولیس در بستر مرگ تنها تر از همیشه باشد. هوادار نیامد تا دیگر نبیند دارند چه بلایی بر سر تیم محبوبشان می آورند. سهم آنها همه چی بود. از شکست و بی ثباتی تا خودخواهی ، ناداوری و بی عدالتی!

حالا چند روز و ساعاتی است حال این تیم و هوادارانش کمی خوش شده! بی ثباتی کنار رفته و سعی و خطاها بالاخره نتیجه داده. فقط چند روزی است که حال پرسپولیس خوب شده. اما ایراد کار این است که این حال خوش حال خیلی ها را بد کرده است!

امان از این پرسپولیس گناهکار!!

 

***

پژمان نوری و مازیار زارع راست می گویند! می خواهند پرسپولیس را قهرمان کنند. فقط حیف که آنها زود همه چیز را فراموش کرده اند. آنها بدبختی های پرسپولیس را در ابتدای فصل ندیدند. آنها ندیدند در جام حذفی چطور همه چیز به هم وصل شد تا این تیم جلوی چشم همه مردم ایران قربانی قضاوتی شود که هنوز هم سوال برانگیز است. روزهای خوشی اول فصل خودشان که ناکامی های پرسپولیس را می دیدند فراموش کرده اند. آنها بدبختی های تیم خودشان را فراموش کرده اند. رفت و امدها را از یاد برده اند. خود را در اوج بی ثباتی در قدرت دیدن و حرف از بریده شدن سرشان زدن، از آن احوال غریبی است که ظاهرا فقط و فقط خود نوری و زارع درکش می کنند!

آری ، این دو نفر راست می گویند. اجازه بدهید در این حال باقی بمانند. آنها گناهی ندارند. هنوز راه و رسم عشق ورزی در فوتبال را یاد نگرفته اند!

***

لبخندهای اول فصل جای خود را به غضب امروز داده است. پرسپولیس چرا باید موفق شود؟! این سوالی است که جوابش خیلی ها را اذیت می کند. درد فوتبال ما اصلا همین است. چرا پرسپولیس؟! در روزگاری که فحاشی کردن به بازیکنان تیمش هیچ اشکالی ندارد ، در روزهایی که یورش بردن به هواداران این تیم افتخار حساب می شود و در ایامی که عده ای تلاش می کنند تا روز کاپیتان فقید این باشگاه به یک روز خلوت تبدیل شود واقعا چرا باید باور کنیم این تیم را می خواهند قهرمان کنند؟!

پرسپولیس را تا به حال این قدر در این فوتبال تنها ندیده بودیم. هادی نوروزی را اینقدر بی کس و تنها در این فوتبال ندیده بودیم. هوادارا را اینقدر تنها و بی یاور ندیده بودیم. تا اینجا هرچه بود یاری خدا بود و تلاش خودساخته این جماعت زیادی عاشق! بقیه فقط زمین خوردن این تیم را خواستند.

تا به حال این همه فوتبال را دردمند ندیده بودیم!

 

***

خنده ها و مسخره کردن های اول فصل حالا جایش را به غضب داده است. تا پایان فصل هم آش همین آش است و کاسه همین کاسه! تکلیف خودتان را با خودتان روشن کنید. اگر قهرمانی می خواهید عملا وارد جنگ نابرابر شده اید و در این راه تنهای تنها هستید. خودتان هستید و خدا و این هواداران. در این فوتبال عملا حامی ندارید.همه این فریادها و اعتراضات و تشنج ها برای متوقف کردن شما در بازیهای بعدی است.

این چند خط را هواداری ترین مطلب من بدانید و نصیحت یک هوادار قدیمی را بارها و بارها برای خود تکرار کنید. تا موفقیت چند گام فاصله دارید. از تنهایی نترسید و جا نزنید که اگر بترسید دوباره فصل ریشخند فرا خواهد رسید. خیلی ها دلشان برای ریشخند زدن به پرسپولیس تنگ شده است! فوتبال ما از این عجایب زیاد دارد.