پرسپولیس نیوز : دو فصل است که سیدجلال حسینی از قطر برگشته و خواهان آمدن به پرسپولیس است اما در باشگاه خودش خواهانی ندارد.

به گزارش پرسپولیس نیوز؛ عجیب است که پرسپولیس در نقطه ای که بزرگترین ضعف را دارد بهترین گزینه را دم دستش دارد و آن را پس می زند. آخرین نقطه خط دفاعی نه تنها یکی از حساس ترین پست های زمین است بلکه با توجه به مصدومیت ها و محرومیت های متعدد نیاز به بازیکنان آماده پرتعدادی هم دارد.

یک مشاوره غرض ورزانه در ابتدای فصل گذشته به برانکو باعث شد تا سیدجلالی که سرمایه پرسپولیس بود راهی نفت تهران شود و با کسب عنوان برترین مدافع و چهارمین بازیکن لیگ براساس نمرات برنامه نود به تشکیل دومین خط دفاعی برتر لیگ کمک کند و پرسپولیس با 4 بازیکن متوسط قهرمانی را با تفاضل گل از دست بدهد. همان پرسپولیسی که در لیگ سیزدهم با میانگین نیم گل خورده در هر بازی رکوردهای داخلی و خارجی را جابجا کرده بود.

صحبت از ناتوانی حسینی در بازیسازی هم خنده دار است چرا که پرسپولیس سال قبل بازیکنانی را حفظ کرد که از یک پاس رو به عقب ساده عاجز بودند چه رسد به ارسال پاس های مفید رو به جلو و عمقی! سن بالا هم پاسخ مشابهی دارد چراکه اولا حسینی دو سال از بنگر کوچکتر است و ثانیا نقطه انتهایی خط دفاعی همیشه میزبان بازیکنان باتجربه بوده و همین الان بازیکنی مثل جان تری در حال بازی برای باشگاه بزرگ چلسی با 36 سال سن است.

حالا پرسپولیس با جدایی نورمحمدی و اومانیا و بلاتکلیفی بنگر در به در  دنبال مدافع میانی باکیفیت می گردد و دلخوش به بازگشت یک کنعانی‌زادگان است که تا به حال در تیم های بزرگ امتحانش را پس نداده و چشمش را روی سیدجلال حاضر و آماده و بدون قرارداد بسته است.

توجه به خواسته های سرمربی در خرید و فروش بازیکن در دنیای فوتبال تا چه حد قابل قبول است؟ موردی وجود ندارد که باشگاه های بزرگ دنیا برحسب مصلحت های فنی یا حتی اقتصادی و مدیریتی بازیکنی را به مربی خود پیشنهاد دهند؟ پرسپولیس تا چه حد به این توصیه نیاز دارد؟ این وسط خواست هواداران که در برخی نظرسنجی ها تا 80 درصد به بازگشت سیدجلال رای داده اند چه می شود؟

* حسن مهدوی