مرجع خبری پرسپولیس : اما دلمان قرص است که یک چیزی همیشه ما و پرسپولیس را حفظ می کند. یک نیروی نامرئی که نباید دنبالش بگردی، چون آن را در سینه ات جست و جو می کنی…

هر کس از زاویه ای به مسائل پرسپولیس می نگرد. سایت ها و روزنامه ها را که نگاه می کنی تحلیل های گوناگونی را می بینی که گاهی با یکدیگر در تضاد کامل هستند.

یکی سیاه می بیند، یکی سفید و یکی تلاش می کند خاکستری باشد. بعضی عرض دارند بعضی هم غرض! یعنی در اندیشه اصلاح هستند، بعضی هم به امحاء فکر می کنند. فاکتورهایی که بر اساس آن ها تحلیل ها ارائه می شوند یکی، دو تا نیستند.

یکی از مربی می گوید، دیگری از تمرینات، آن یکی از بازیکنانی که رفته اند، نیامده اند، آمده اند یا می آیند! گاهی دو نظر مختلف در مورد یک موضوع با چنان منطقی بیان شده است که نمی توانی به سادگی از کنار هیج یک عبور کنی.

من و تو که این ها را می بینیم سرسام می گیریم. ضربان قلبمان بالا می رود، دلمان هری می ریزد کف دسمان! طوری که گاهی نمی توانیم آن را جمع کنیم. احساس خوبی نیست اما یک جورهایی شیرین است.

دیگران نمی توانند درکش کنند ولی تو که با من همدلی می دانی چه می گویم. این احساس را دوست داریم، با آن بزرگ شده ایم و همراه پرسپولیس قد کشیده ایم. تمام این سال ها را تجربه کرده ایم و حالا می دانیم گاهی چه ساده همه تحلیل ها فرو می ریزد.

دلمان قرص است یک چیزی هست که ما و پرسپولیس را حفظ می کند. یک نیروی نامرئی که نباید دنبالش بگردی چون آن را در سینه ات جست و جو می کنی…

این روزها تحلیل های بسیاری می خوانیم و می شنویم، اما یک چیزی در اکثر آن ها کم است، یک چیزی که خیلی مهم است. خیلی بزرگ است و گاهی چه ساده نادیده گرفته می شود.

نیرویی که بارها و بارها معادلات را برهم زده. سال 80 را به یاد داری؟ تو که جوان تر و تازه نفس تری سال 87 را به یاد بیاور. دقیقه 96 را که جاودانه شد. پرسپولیس آن روز نه با منطق قهرمان شد نه با تحلیل های فنی.

آن پنالتی ها برابر صبا وقتی یک لحظه تصور کردیم کار تمام است، اما آن احساس را باور نمی کردیم، تئوری های فنی داخل دروازه نرفت. در تمام این زمان ها یک سری اتفاقات دیگری روی داد. نیروهایی ماورایی که خیلی خوب نمی توان آن را توصیف کرد.

حالا شاید بدانی آنچه در تحلیل های دیروز و امروز از حکم می افتند، چه بود و چیست. آنچه از بزرگی دیده نمی شود من و تو هستیم. من و تویی که باید باور کنیم و سرنوشت را تغییر بدهیم.

آنچه از حکم می افتد اتحاد و همدلی است که باید در کالبد پرسپولیس باشد، سال 86 در نیمه نهایی جام حذفی نبود. شاید بین من و تو هم نبود، یک سال بعد اما همه این ها بود.

منطق پرسپولیس این است. قدرت پرسپولیس را تنها نمی شود از قراردادهایی که ثبت می شود، در اردوهای بدنسازی و در داخل زمین جست و جو کرد. البته همه این ها باید باشد.

وقتی من و تو باشیم باید بهتر از هر جایی باشد و حالا نه احساس، بلکه منطق می گوید، هست. لحظه پرواز نزدیک است، آسمان را دریاب…

نویسنده: حمید وفایی (با کمی تغییر)

انتهای گزارش اختصاصی / امانت داری – استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است