مرجع خبری پرسپولیس : پرسپولیس بعد از جدایی عباس آقایی به دنبال بازیکنی بود که بتواند همانند او تدارک حمله ببیند و شم گلزنی هم داشته باشد، قبل از آقایی بازیکنانی از این دست بسیار بودند.

پرسپولیس و کلا فوتبال هر چه به دوران اخیر نزدیک تر شده است از این جهت فقر بیشتری احساس کرده. روزگاری فوتبال ایران پر از هافبک هایی بود که هر کدام در وسط زمین رهبری بودند و بسیاری از آن ها توان گلزنی بالایی داشتند.

مرحوم سلیمانی که در بازی 6 تایی ها تاریخ ساز بود، از این جمله بود. علی پروین هم یک اسطوره بی نظیر در فوتبال ایران شد. پرسپولیس هافبکی مثل عاشوری داشت که هر چند خودش زیاد گل نمی زد، ولی انصافا نصف گل های فرشاد پیوس را باید به نام او نوشت.

حمید درخشان برای خودش نابغه ای بود و حامد کاویانپور هم در دوران اوجش چنین بازیکنی نشان می داد. علی کریمی هم به بالاترین سطوح فوتبال رسید. البته در این لیست نام یکنفر بالاتر از همه قرار می گیرد که همان کریم باقری است.

یکی از گلزن ترین هافبک های ایران که سال گذشته با وجود از دست دادن بسیاری از بازیهای تیمش، بازهم بهترین گلزن سرخپوشان بود، آن هم در 37 سالگی! در مورد باقری فقط یک مشکل مطرح می شود؛ اینکه به هر جهت به تنهایی نمی توانست فشار یک فصل را تحمل کند تا اینکه محمد نوری امسال به جمع پرسپولیسی ها پیوست.

محمد نوری بدون شک یکی از بهترین خریدهایی است که پرسپولیس می توانست داشته باشد. نوری حالا خود را جانشین خلفی برای هافبک های تاریخ ساز پرسپولیس نشان داده ، بازیکنی که در دوران بلوغ بازیگری قرار دارد و حالا مثل باقری سال قبل، بهترین گلزن تیم و گلزن ترین هافبک لیگ است.

راستی! جایگاه گلزن ترین هافبک لیگ برتر در تیم ملی کجاست؟ این بحث را دور بریزیم که هر مربی سلیقه ای دارد. این بحث در مورد بازیکنانی است که قابلیت های محدودی دارند. مثلا قطبی چجور بازی را می پسندد که نوری قادر به اجرای آن نیست؟

به نظر می رسد این اجحاف آشکار در حق تیم ملی، مسئله ای فراتر از اعمال سلیقه مربیگری است.