مرجع خبری پرسپولیس : پرسپوليس براي دومين هفته متوالي دو امتياز گرانبها را در وقت‌هاي تلف شده از دست داد تا روياي صدرنشيني‌اش ولو به صورت موقت هم كه شده فعلا نقش برآب شود.

تساوي دقيقه 97 پرسپوليس در تبريزي را به نوعي مي‌توان يك بدشانسي محض دانست چرا كه به جرات مي‌توان گفت شهرداري تا لحظه به ثمر رسيدن گلش حتي يك موقعيت مسلم گلزني هم نداشت و روي يك پرتاب اوت بلند و اشتباه مدافعان پرسپوليس بود كه موفق شد گل تساوي را به ثمر رسانده و از يك شكست خانگي گريخت ولي بحث بر سر نوع فوتبالي است كه پرسپوليس در اين ميدان ارايه كرد.

پرسپوليس از ابتداي فصل با يارگيري سريع و شروع به موقع تمرينات در قالب يك مدعي رفت و تا پايان هفته ششم با پنج برد و يك باخت در صدر جدول رده‌بندي قرار داشت ولي سه تساوي پي‌درپي باعث شده اين تيم به رده دوم جدول نزول كند آن هم در حالي كه يك بازي بيشتر از ذوب‌آهن صدرنشين انجام داده است.

 اما پرسپوليس كه در طول تاريخ به يك تيم كاملا تهاجمي و گلزن شهره بوده، تمامي پنج برد اين فصل خود را با حداقل اختلاف گل به دست آورده است. تا پيش از رويارويي با شهرداري تبريز اين ذهنيت در مورد تيم علي دايي وجود داشت كه تيم او كاملا اقتصادي بازي مي‌كند و كيفيت اين تيم بعداز پيش افتادن از حريفان با قبل از به ثمر رسيدن گل، زمين تا آسمان تفاوت دارد.

 اين مورد در چند مسابقه از جمله بازي با سايپا، شاهين بوشهر، فولاد و پاس كاملا به چشم آمد كه در دو مسابقه آخر برتري قرمزها در ادامه مسابقه رنگ باخت ولي حكايت بازي با شهرداري فرق داشت چون نمايش دو تيم تا دقيقه 82 يعني لحظه به ثمر رسيدن گل برتري ميهمان تهراني،‌ در پايين‌ترين كيفيت ممكن و بدون كمترين نمايش فني در امر حمله ادامه داشت و اين سوال پيش مي‌آيد كه يك تيم مدعي قهرماني چرا مقابل ضعيف‌ترين خط دفاعي ليگ برتر تا دقيقه 82 حتي يك موقعيت مسلم گلزني روي برنامه‌هاي تاكتيكي خود به دست نمي‌آورد؟

جالب اينجاست كه برخلاف بازي‌هاي قبلي پرسپوليس بعد از به ثمر رساندن گل برتري توسط محمد منصوري، اين بار بناي حمله كردن گذاشت و صاحب چهار موقعيت گلزني شد و حتي تير دروازه شهرداري را هم با ضربه سر محمد نوري به لرزه درآمد ولي در نهايت در آخرين ثانيه‌هاي وقت تلف شده بود كه روي يك پرتاب اوت گل مساوي را خورد.

اين كه چرا پرسپوليس در جريان مسابقاتش اين همه نوسان دارد و چرا براي حفظ برتري خود تدبير مناسبي در دقايق پاياني ندارد و چرا هنوز نمي‌تواند به علت فقدان يك مهاجم سرزن از توپ‌هاي ارسالي از جناحين استفاده كند و چرا اين تيم در هر مسابقه هفت، هشت اوت بلند از كنار زمين روي دروازه حريفان مي‌فرستد ولي هيچ استفاده از اين حربه نمي‌كند، همه سوالاتي است كه علي دايي بايد پاسخ آنها را بدهد و در عين حال در تعطيلات دو هفته‌اي ليگ برنامه‌اي براي رفع اين اشكالات داشته باشد ولي بي‌گمان اينگونه بذل و بخشش امتيازات پرسپوليس را در آينده و آخر فصل به دردسر خواهد انداخت.

قرمزهاي پايتخت تا اينجاي ليگ دهم، از 9 بازي برگزار شده خود صاحب 18 امتياز هستند كه با احتساب امتيازات لازم براي قهرماني و ميانگين دو امتياز از هر مسابقه،‌ امتيازات مطلوب اين موقع از فصل را كسب كرده‌اند ولي توجه به اين نكته لازم و ضروري به نظر مي‌رسد كه بازي‌هاي سخت پرسپوليس در دور رفت هنوز برگزار نشده است. اين درست كه قرمزها در آبادان و قم بازي كرده‌اند ولي از ابتداي فصل پرسپوليس همراه با ذوب‌آهن، سپاهان، استقلال و استيل‌آذين جزو مدعيان قهرماني معرفي مي‌شدند و پرسپوليس تا اينجا با هيچ كدام از اين چهار تيم روبه‌رو نشده است و با احتساب قدرت اين تيم‌ها بعيد به نظر مي‌رسد پرسپوليس بتواند روال امتيازگيري خود در 9 بازي سپري شده را در هشت بازي باقيمانده ادامه دهد مگر اينكه دايي در اين تعطيلات پيش‌رو تحولي عظيم در شيوه بازي و تفكرات يارانش ايجاد كند و در عين حال فكري هم به حال خط حمله خود و جذب يك سرزن قهار بكند. آيا 20 روز براي اين تحولات كافيست و پرسپوليس در شروع مجدد ليگ همان مدعي وعده داده شده خواهد بود؟

نویسنده: آرش رستم نمدی