اون روزی که پرسپولیس از استقلال باختش خودم عصبی ترین آدم روی زمین بودم جوری که دنیا دور سرم میچرخیدش انصافو گذاشتم کنار و شدیدا از دست برانکو ناراحت بودم و ازش بدم میومدش چونکه دلم شکستش برای باخت تیمم جلوی استقلال دلم شکستو هرچی خواستم به برانکو گفتم اما فحش صخیفی ندادم.اما الان که بعد گذشت دو روز از بازی فکر کردم و دیدم چقدر بی وجدانم و انتقاد سر سرانه میکنم این برانکو همونی هستش که تیممو که دوسش دارم و از بحران خارج کرده اونوقتی که کیسه چهار جعلی نشون میدادش همین برانکو با دانشش تبدیل کردش به چهار واقعی و نماد تیم ما شدش در کنار اون شیش تایی این برانکو همونی هستش که ما اون روز دنبال و سرخوش بودیم فقط حداقل یه سهمیه بگیریمو بریم آسیا اما الان دوساله آقای فوتبال ایرانیمو تیمای دیگه دنبال اینن که بیان به ما برسن و قهرمان بشن اما الان برانکو مارو بردش تو آسیا کردش افتخار ایران و بردش تیمو با دانشش جزو چهار تیم برتر قاره.یادم رفته بودش اونوقتا تعداد باختمون با همه ی ستاره ی که داشتیم مثل انصاری فرد و بنگر و سیدجلال و قاضی و خیلیای دیگه از اندازه ی دوتا دستمون بیشتر بودش با سیزده باخت و رتبه ی دوازدهم همه ی اینا یادم رفتش چون برانکو باختن رو از یادم و یادمون برده یادم رفته چندتا دربی پشت هم میباختیمو حتی یک گلم نمیزدیم.الان یادم اومدش که تیم یه شخصیت داره و خیلیا آرزو دارن همچین تیمی داشته باشن.برانکو دوست دارم بخاطر همه چیز الان به زحمتات فکر میکنم میفهمم که این باخت دربی با همه ی تلخیش برا من پایان یافتش مرجع زیاد شدش اما توروخدا بچاب