برای شرف بازی کردند

مرجع خبری پرسپولیس : همین که صحبت از بازی پرسپولیس و استقلال می شود، همه به یاد بازی معروف شش تایی ها می افتند. اما روزهای حماسی دیگری هم در تاریخ برگزار دربی پایتخت داریم که کمتر کسی یادی از آن می کند.

به گزارش اختصاصی مرجع خبری از “پرسپولیس”؛ یکی از این روزهای حماسی دوم مهرماه سال 78 است. روزی که سرخپوشان پایتخت به رقیب سنتی خود درس به یادماندنی دادند. نمی خواهیم در گذشته زندگی کنیم، بلکه می خواهیم از آن گذشته برای امروز سرخپوشان دلیل و برهان بیاوریم که باید چگونه باشند و چه توقعی از آنها وجود دارد.

شاید آن گذشته به بازیکنان فعلی پرسپولیس بیاموزد، نباید به حداقل ها راضی باشند. آن روز پرسپولیس آمده بود تا حریف خود را زمین گیر کند اما سرنوشت طور دیگری رقم خورد. وقتی داور بازی روی فن تکواندویی که فکری نشان داد، به بازیکن پرسپولیس تذکر داد حساب کار دست همه آمده بود.

شاید تذکر از این جهت بود که سرخپوشان حساب کار خود را بکنند. چند لحظه بعد نادر محمدخانی از زمین اخراج شد تا دیگر برای هیچکس شبهه ای وجود نداشته باشد که داور علیه پرسپولیس حسابی توجیه است.

چند لحظه بعد از اخراج محمدخانی بود که اسماعیل حلالی هم به او پیوست! در آن لحظه دیگر کسی تصورش را هم نمی کرد که پرسپولیس بتواند بدون شکست این مسابقه را به پایان برساند.

9 نفری که باقی مانده بودند، دور هم جمع شدند، دست در گردن یکدیگر انداختند و لحظه ای بعد فریاد «یا علی» بلند شد. یا علی (ع) گفتند و عشق آغاز شد. بازیکنان استقلال که فرصت را مناسب می دیدند، یکپارچه حمله شدند اما خیلی زود از گیجی و منگی آنها مشخص شد به دیواری پولادین خورده اند.

شاید اگر پرسپولیس 11 نفره بود، غیر ممکن بود که بتواند آنگونه بازی کند. بازی به نیمه نرسیده بود که وحشت در چهره آبی ها و اقتدار در چهره قرمزها نمایان شد. گویی بازیکنان پرسپولیس دیگر خودشان نبودند. انگار همه هست و نیست آنها را درون دروازه پرسپولیس گذاشته بودند و باید از آن حراست می کردند.

نیمه اول در حالی به پایان رسید که در بین دو نیمه فضای رختکن دو تیم کاملا متفاوت بود. استقلالی ها داشتند دیوانه می شدند. نیمه دوم شروع شد. هر لحظه ای که می گذشت فشار آبی ها بیشتر می شد. نهایتا به دقایقی رسیدیم که استقلالی ها همه تیرهای خود را شلیک کرده بودند و نوبت به پرسپولیس رسید!

سرخپوشان حالا می خواستند برنده از زمین خارج شوند. مهندس فائقی، قائم مقام وقت سازمان تربیت بدنی، دیگر از شدت هیجان بالا و پایین نمی پرید! دیگر استقلالی ها زور حمله نداشتند که او را نیم خیز کنند!

چه کسی فکر می کرد پرسپولیس 9 نفره چنین بلایی بر سر استقلال بیاورد؟ پرسپولیس حالا شروع به حمله کرده بود. آنها را به خط می کردی 9 نفر بودند اما زمان بازی کمتر از 15 نفر به نظر نمی رسیدند. علی پروین بی توجه به 9 نفره بودن تیمش سرانجام فرمان حمله صادر کرد!

اواخر بازی آه و حسرت چندین بار از از سکوهای هواداران پرسپولیس بلند شد و شاهدی بود بر موقعیت های گلزنی پیاپی ارتش سرخ 9 نفره روی دروازه استقلال. پرسپولیس بدشانس بود که در لحظات پایانی به گل نرسید.

حالا استقلالی ها لحظه شماری می کردند هر چه سریع تر آن بازی و افتضاح تمام شود تا دو پا که داشتند، دو پای دیگر هم قرض بگیرند و فرار کنند. اما هواداران پرسپولیس نمی خواستند حماسه تمام شود.

بالاخره داور سوت پایان بازی را به صدا در آورد. حمید استیلی، همانجا، وسط زمین برای لحظاتی از هوش رفت. آن روز سرخپوشان برای مرگ و زندگی بازی کردند و یک خاطره به یادماندنی از خود بجای گذاشتند.

آیا چنین حماسه هایی غیرقابل تکرار هستند؟ پاسخ در دل بازیکنان هر نسل نهفته است. پاسخ آن را می توانیم از سرخپوشان امروز بپرسیم اما دوست داریم سه هفته صبر کنیم و پاسخ سوالمان را با حماسه ای دیگر در دربی پایتخت پیدا کنیم.

امانت داری / استفاده از این خبر تنها با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است