با سلام. تحلیلی در باره بازی دیروز خوندم به نظرم خوب اومد. ان را کامنت میکنم امیدوارم جناب ادمین منتشرش کنند.
راهکار توقف پرسپولیس؛ «چرک بازی!»
سکانس اول: زنگ خطر نخست را شب گذشته، «شایان مصلح» و بازیکنان پرسپولیس به صدا در آوردند. مصلح نوشت یک نفر -که ظاهرا از مسیر اتوبوس حامل بازیکنان پرسپولیس مطلع و در پارک کمین کرده بوده- به طرف اتوبوس تیم دویده و شیشه را شکسته است. ساعتی بعد اما تکذیبه ها از اهواز رسید و سرپرست پرسپولیس نیز با ادبیاتی که بنظر تحمیلی می رسید، کل ماجرا را از بیخ و بن منکر شد و تکذیب کرد. پست شایان مصلح هم بی سر و صدا از روی کانالش پاک شد. این در حالی بود که تصویر «شیشه شکسته» روی تلکس خبرگزاری ها رفته بود.
سکانس دوم: روز مسابقه، اتوبوس پرسپولیس در مسیر حرکت به سمت «استادیوم الغدیر» باز هم مورد حمله افرادی ناشناس قرار گرفت. اتوبوس سرخپوشان برای در امان ماندن از سوقصد بارها مجبور به تغییر مسیر شد. مشخص نیست استانی که چندین تیم در لیگ برتر دارد چطور از برقراری امنیت یک دستگاه اتوبوس عاجز است که تیم مهمان بارها و بارها مورد حمله قرار میگیرد و هیچ خبری از برخورد با مسببین و عاملین ماجرا منتشر نمی شود.
سکانس سوم: با برنامه ریزی کاملا اتفاقی سازمان لیگ، پرسپولیس در گرمترین ماههای سال مجبور است دو بازی پیاپی به خوزستان برود و گرمای ۵۰ درجه سانتیگراد را تحمل کند. این شرایط برای تیمی که به این هوا و رطوبت عادت ندارد، خود بخود سخت و جانکاه است چه برسد به اینکه میزبان پیش از مسابقه دست به یک تاکتیک نخ نما شده و قدیمی بزند و با آبیاری چمن هم باعث افزایش رطوبت شود هم کیفیت زمین را از بین ببرد. حرکت ناجوانمردانه ای که خشم و اعتراض شدید برانکو ایوانکوویچ را در پی داشت.
سکانس چهارم: حملات و سنگ پرانی ها در استادیوم با نزدیک شدن به زمان مسابقه شدت یافت. بازی به همین دلیل با چند دقیقه تاخیر شروع شد. بلافاصله پس از آغاز هم سرخپوشان برای اولین پرتاب اوت، با مشکل مواجه شدند. بازی چندین و چند بار قطع شد. هربار داور مسابقه به کنار زمین آمد اما با اصرار مسئولین سازمان لیگ به زمین برگشت و مسابقه با همان وضع غیر طبیعی ادامه یافت.
سکانس پنجم: «مسعود نریموسایی» گزارشگر شبکه خوزستان چهره ویژه این بازی بود. نریموسایی در اوائل مسابقه اصرار عجیبی داشت که تماشاگران مرتکب خلافی نمی شوند و داور و بازیکنان پرسپولیس زیادی مته به خشخاش می گذارند! وقتی با صحنه های زشت بازی مواجه شد با پیش کشیدن یک فیلم جعلی و صداگذاری شده مدعی شد این حرکات به تلافی آن فیلم اتفاق می افتد. کاش آقای گزارشگر توضیح می داد فجایع پیشین الغدیر در اثر چه فیلم هایی رخ داده است؟
سکانس ششم: تیم استقلال خوزستان که پیش از بازی با پرسپولیس با تزریق سه بازیکن تقویت شده بود، به جای ارائه فوتبال جوانمردانه از ابتدای مسابقه با تجمع در زمین خودی سعی در کشتن بازی داشت. هرچه به انتهای مسابقه نزدیک شدیم چهره زشت و زننده ضدفوتبال بیشتر در حرکات بازیکنان استقلال خوزستان متبلور شد تا افتادن های پیاپی و حضور مداوم برانکارد و بازیکنانی برای یک متر جابجا شدن هم برانکارد میخواستند، ما را بیشتر به یاد بحرین بیندازد.
سکانس هفتم: «وحید کاظمی» داور ضعیف این مسابقه بود که در حرکاتش اضطراب و استرس شدیدی به چشم می خورد. بنظر میرسید برای این بازی دشوار، کاظمی فاقد صلابت لازم بود. بارها و بارها بازی را متوقف و بخش زیادی از زمان بازی را تلف کرد. نقطه اوج کار کاظمی وقت اضافه بازی بود که پس از ۴ مرتبه توقف بازی بدلیل پرتاب سنگ و اشیای خارجی، ۴ بار ورود برانکارد، ۶ تعویض و ۲ کول بریک، فقط هفت دقیقه وقت اضافه در مجموع دو نیمه گرفت تا صدای اعتراض مربی پرسپولیس بلند شود.
سکانس پایانی: مصاحبه انتهایی آینه تمام نمای بازی بود. آنجا که نریموسایی و داریوش یزدی از بازی باطراوت استقلال خوزستان(!) و بازی پایاپای و نظم بی نظیر هواداران خوزستانی گفتند تا بقول محمدحسین میثاقی فکری بشویم نکند بازی دیگری را تماشا کرده ایم! هرچند پس از تقدیر یزدی از «سنگ تمام» هواداران خیالمان راحت شد زحمت شبانه روزی سنگ پرانها هدر نرفته است.
حال سوال اینجاست؛
قرار است تیم های شهرستانی با این تدابیر شنیع و قرون وسطایی به مقابله با تیم های قوی تر برخیزند؟ آیا سعید فتاحی و یارانش از این مدل برگزاری لیگ رضایت خاطر دارند؟ در کل این بازی پانزده دقیقه بازی مفید شاهد بودیم؟ تا چند سال دیگر قرار است جهنم الغدیر فضایی ترسناک و هولناک برای فوتبال دوستان مهمان باشد؟ در «نود» این هفته باز رئیس هیات خوزستان روی خط خواهد آمد و با سفسطه و خلط مبحث ماجرا تمام می شود؟ آیا بیم آن نمی رود که این بدعت ها و تمهیدات چرک در تمام شهرها همه گیر و اپیدمی شود و فوتبال ما را بیشتر و بیشتر بدوی و نازیبا کند؟ ما اینها را هرسال می گوییم هرچند گوش اگر گوش فدراسیون پنج ستاره و ناله اگر ناله ماست، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
نویسنده: حسین غفوری

داور از جو ورزشگاه ترسیده بود مجبور بود به نفع اونا بگیره که شلوغ تر نشه
بهترین راه به نظرم لغو بازی وانجام آن در زمانی دیگردر یک زمین بیطرف بود

سالهاست این وحشی گری اهوازیها ادامه دارد اما امثال فتاحی و مسوولین اهواز عرضه برقراری امتیت ندارند.چطور با داعش مبارزه میکنند.