بى انصافى است اگر به موقعيت هاى گل پرتعداد پرسپوليس اشاره نشود. پرسپوليس در بازى با قم خوب فشار آورد و چندين و چند موقعيت گل به دست آورد اما وقتى توپ ها گل نمى شود از دست هيچ كسى كارى برنمى آيد.پرسپوليس در قم مهاجمان پركارى داشت. نيكبخت تا لحظه اى در خط حمله بازى كرد، پرتلاش ظاهر شد و توره و خليلى هم از موقعيت هاى به دست آمده تا آنجا كه توانستند بهره بردند اما دروازه بان و مدافعان صبا در انجام كار دفاعى بسيار موفق عمل كردند و همين قضيه باعث بسته ماندن دروازه اين تيم شد.اين وسط اما بايد به يك نكته اشاره كرد. در روزى كه مهاجمان هر چه مى زنند به در بسته مى زنند، بار گلزنى را بايد نفرات ديگرى بر دوش بكشند. نفراتى مثل هافبك ها كه مى توانستند در روز طلسم شدن مهاجمان، بار گلزنى را به دوش بكشند با اين حال خط ميانى پرسپوليس ديروز هم در كمك كردن به خط دفاعى ناكام ماند و هم در كمك كردن به خط حمله.
كليد ناكامى پرسپوليس در قم را بايد در ناكامى خط ميانى دانست. وينگادا و مردانش بايد براى رفع «كم تحركى» و «كم جسارتى» خط ميانى چاره اى بينديشند. چاره اى كه مى تواند مرهم اين زخم در بازى هاى آسيايى باشد

در روزى كه پرسپوليس به هيچ وجه من الوجوه راهى به تور دروازه صبا نيافت بازى نيكبخت چقدر متفاوت بود از بازى ديگر همتيمى هايش كسى كه با «اضافه وزن» مى شناختيمش در قم چنان با تحرك بازى كرد و چنان انگيزه از خود نشان داد كه انگار بعد از مدت ها تلاش مى كند تا از فوتبال لذت ببرد.پرسپوليس در قم باخت اما تماشاى نمايش آغازين نيكبخت آنقدر جذاب بود كه هواداران پرسپوليس را به يك پيروزى حساس اميدوار كند اما نتيجه پايانى كاملاً متفاوت بود.نيكبخت آنجا در چشم ها جايى براى خود بازى كرد كه آن طور كه باانگيزه مصمم و بااراده به شيث رضايى حمله كرد و از يك موقعيت مرده يك پاس گل صددرصدى ساخت. شايد اگر افشين قطبى سال قبل فرصت هاى بيشترى به حميد على عسگر جوان داده بود او با تجربه و حضور ذهن بيشترى قدر پاس طلايى نيكبخت را مى دانست اما مهاجم كم تجربه پرسپوليس توپ را از بالاى دروازه بيرون زد. نيكبخت در قم عالى نبود اما نشان داد كه دوران «صفر» بودن او به پايان رسيده، چربى هايش را آب كرده و دوباره انگيزه اش را براى به نمايش گذاشتن يك فوتبال زيبا بازيافته و اين خود در اين روزهاى «بدخبرى پرسپوليس» خود يك خبر خوب است.