مرجع خبری پرسپولیس : علي دايي براي دومين بار در طول دوران مربيگري‌اش از حسين بادامكي در پست هافبك نفوذي در سيستم 1-3-2-4 يا همان مهاجم سايه بازي گرفت.

تقريبا همين دو هفته پيش بود كه حسين مقابل اينتراخت فرانكفورت هم در اين پست بازي كرد و البته مثل ديدار پنج‌شنبه شب مقابل اسپارتاپراگ نمايش جالبي ارائه نكرد. حال سوال اين است كه چرا هافبك شماره 11 پرسپوليس كه در اين پست زماني جزو بهترين‌هاي فوتبال ايران بود عاجز از تكرار همان نمايش‌هاي قديمي است؟

پنج سال به عقب برمي‌گرديم. غلامحسين بادامكي 24 ساله در تيمي كه آندرانيك تيموريان و مجتبي جباري را در خط هافبكش داشت، بهترين بازيكن بود.

حسين در آن فصل 10 گل براي تيمش به ثمر رساند و نمايشي دلپذير ارائه كرد تا جزو اولين خريدهاي پرسپوليس دنيزلي باشد.

در ليگ ششم هم حسين خوب بود و به عنوان يك هافبك تهاجمي نمايش‌هاي جالب توجهي در تيم تهاجمي دنيزلي ارائه كرد. شايد از مصاف با استقلال كه در نهايت با نتيجه يك-2 به سود سرخ‌ها تمام شد بتوان به عنوان يكي از بهترين نمايش‌هاي اين بازيكن در پرسپوليس ياد كرد. در ليگ هفتم و فصل قهرماني پرسپوليس هم بادامكي بد كار نكرد و از بازي پيش دربي مقابل استقلال اهواز كه 2 گل به ثمر رساند و باعث پيروزي 2-3 تيمش شد به عنوان يكي از نمايش‌هاي خوب او مي‌توان ياد كرد.

در 2 سال و نيم گذشته اما حسين خوب نبود تا جايي كه در يكي دو بازي از نيم‌فصل اول ليگ نهم جو ورزشگاه هم عليه او شد. بادامكي كه يك خط عقب‌تر آمده و در تمام يك سال و نيم اخير به عنوان هافبك دفاعي به بازي گرفته مي‌شود، در بازگشت به پست اصلي‌اش، اصلا شبيه آن بازيكني كه با پيراهن تيم ملي به كره جنوبي گل زد نيست. حسين ديگر در پست اصلي‌اش پاس گل نمي‌دهد و برخلاف گذشته بازي رو به عقب‌اش بيشتر از مشاركت در فاز حمله نمود دارد.

به سبب حضور مداوم او در پست هافبك دفاعي كه نياز به بازي تخريبي، توپگيري، دوندگي و ارتباط بين خطوط دارد، بازي بادامكي آنقدر ساده شده كه او در پست تهاجمي هم ريسك نمي‌كند و از دادن يك پاس گل يا ضربه‌اي تمام كننده در باكس تدافعي حريف عاجز است. اين تغيير خصوصيات در تك تك حركات هافبك مشهدي پرسپوليس ديده مي‌شود تا جايي كه بازي او كمتر ديده مي‌شود و انتقادها از وي ادامه دارد.

بدون شك دايي با بازگشت محمد نوري، حسين را يك خط عقب خواهد كشاند و به عنوان هافبك دفاعي از وي استفاده مي‌كند اما هر بار كه بادامكي در پست تهاجمي- تاكيد مي‌كنيم پست اصلي‌اش- به ميدان مي‌رود و بد بازي مي‌كند به اين فكر فرو مي‌رويم كه چه بر سر آن بازيكن خوب فوتبال ايران آمده كه مقابل دروازه حريفان دست و پايش را گم مي‌كند و در پاس‌هاي روبه جلويش كوچكترين ريسكي ديده نمي‌شود؟