در راستای تغییرات دامنه‌دار و قابل بحث فدراسیون فوتبال، اسماعیل حسن‌زاده هم کمیته انضباطی را رها کرد و رفت. درست مثل جدایی سعید فتاحی از کمیته برگزاری مسابقات سازمان لیگ و البته کوچ قریب‌الوقوع تورک از کمیته اخلاق. آخرین حکم حسن‌زاده در کمیته انضباطی اما به شدت بحث‌برانگیز شده و شاید تبدیل به تصویری ماندگار از تمام دوران حضور او در این مجموعه شود؛ جایی که رئیس مستعفی کمیته انضباطی، سرمربی پرسپولیس را به‌خاطر استفاده از جمله «امیدوارم نتایج لیگ صرفا در زمین بازی مشخص شود» یک جلسه از همراهی پرسپولیس محروم کرد.

گابریل کالدرون این حرف‌ها را بعد از آن زد که در بازی استقلال و پارس جنوبی، یک گل سالم و یک پنالتی نماینده جم نادیده گرفته شد. کمیته انضباطی این جملات را مصداق اتهام‌زنی دانسته و با وجود نقص در پرونده شکایت استقلال، سرمربی سرخپوشان را محروم کرده است. اختلاف از جایی آغاز می‌شود که نوعی دوگانگی در اجرای قوانین به چشم می‌خورد. به‌ طور مشخص بعد از اعلام حکم کمیته انضباطی در مورد کالدرون، فضای رسانه‌های رسمی و مجازی در تسخیر نمونه‌های متعدد دیگری از اتهام‌زنی‌های مشابه قرار گرفته که همگی بی‌پاسخ مانده بودند. مهم‌ترین مثال، مربوط به امیر قلعه‌نویی می‌شود که در هفته‌های پایانی فصل گذشته به دفعات از «مهندسی» نتایج در فوتبال ایران سخن گفت اما هرگز هیچ برخوردی با او صورت نگرفت. البته دیروز حسن‌زاده به یکی از رسانه‌ها گفته او حکم محرومیت کالدرون را امضا نکرده؛ آن چه به ابهامات موجود هم دامن می‌زند. در عین حال به نظر می‌رسد لیست بلندبالای تناقض‌ها مخصوصا در حوزه احکام تنبیهی باعث سردرگمی مردم شده باشد.

یک بام و دو هوا

غیر از امیر قلعه‌نویی که کلکسیونی از اتهام‌زنی‌های بی‌سند و مغفول‌مانده در کارنامه دارد، فرهاد مجیدی هم در دوره کوتاه سرمربیگری‌اش در استقلال، بعد از مردود شدن گل این تیم برابر نفت آبادان اظهارات بسیار تندی در مورد «کثیف» بودن این قبیل اشتباهات به زبان آورد. او حتی بعدتر در پستی اینستاگرامی از آرزوی فدراسیون فوتبال و وزارتخانه برای قهرمانی پرسپولیس خبر داد، اما نه‌تنها محروم نشد، بلکه چندی بعد از طرف همین فدراسیون به‌عنوان سرمربی تیم امید انتخاب شد! طبیعتا هر آدم آزاده‌ای فارغ از بازی رنگ‌ها خواهد پذیرفت که این تناقض‌ها صحیح نیست و افکار عمومی را گیج می‌کند. در مثالی دیگر هواداران نفت مسجدسلیمان در همین فصل و بعد از بازی هفته سوم با استقلال به‌خاطر آن چه «سر دادن شعارهای موهن و فحاشی به مقام رسمی مسابقه» عنوان شد یک جلسه محروم شدند؛ در حالی‌ که طی چند سال و مخصوصا چند ماه گذشته تخلفات جدی و متعدد برخی از تماشاگران تراکتورسازی که مستند به فیلم و تصاویر بی‌شمار است، مستوجب هیچ برخوردی تشخیص داده نشده است.

حتی رفتارهای خارج از عرف و بسیار عجیب رسول خطیبی در حاشیه بازی حذفی ماشین‌سازی با پرسپولیس که با حمله به داور همراه بود و به وقفه‌ای ۱۰ دقیقه‌ای در جریان بازی منجر شد، فقط با یک جلسه محرومیت رسول توام شد، در حالی‌ که مثلا اقدام به درگیری فرشاد احمدزاده در داربی تهران محرومیتی سه جلسه‌ای را به‌دنبال آورد. کافی است فقط چند لحظه از پیله تعصب به رنگ‌ها خارج شویم و این مثال‌ها را بدون در نظر گرفتن رنگ لباس افراد خاطی با هم مقایسه کنیم؛ در این صورت به وضوح پی خواهیم برد ساختار قضایی فوتبال ایران پر از حفره و چندگانگی است.

به کلمه «قانون» رحم کنید

بی‌تردید یکی از بدترین بلاهایی که می‌شود سر «قانون» آورد، اجرای سلیقه‌ای و شلخته آن است که این مورد، در حد کمال در فوتبال ایران به چشم می‌خورد. اجرای بد قانون، شاید در برخی موارد حتی از «بی‌قانونی» هم بدتر باشد؛ چون فقدان مقررات، صرفا ناشی از آنارشیسم و هرج‌ومرج تلقی می‌شود اما این که قانون داشته باشیم و آن را فقط در مورد بعضی‌ها اجرا کنیم، نشانه تبعیض و موجب دلسردی جامعه است. با اتفاقات اخیر، خیلی‌ها نگران صاف بودن ترازوی عدالت در فدراسیون فوتبال شده‌اند؛ ابهامی که امیدواریم با اصلاح رویه از بین برود.