سید جلال حسینی گفت: در فوتبال حرفه‌ای باید پذیرفت هر بازیکنی یک قیمتی دارد. حسین و احمد الان ملی پوشان فیکس ما هستند و گفتم اگر دست من بود با رقمی بالاتر این دو را نگه می‌داشتم.

بعد از دیدار با الهلال عربستان فرصتی پیش نیامده بود با هم صحبت کنیم و خود کاپیتان هم پس از آن شکست تلخ تا جایی که حافظه ام یاری می‌کند سکوت کرده بود. شاید اگر من هم جای او بودم ترجیح می‌دادم سکوت کنم چرا که تجربه تلخی بود و درچنین مواقعی شاید حرف نزدن بیشتر از مصاحبه کردن به یک بازیکن یا تیمش کمک کند اما…

۹ روز پس از این بازی با سید جلال حسینی تماس گرفتم و از الهلال پرسیدم. صحبت‌هایش مثل همیشه شنیدنی بود و آنچه در زیر می‌آید ماحصل یک گپ و گفت تلفنی شبانه است:

نمی‌دانم حوصله‌اش را داری که درباره الهلال حرف بزنیم یا نه؟ شاید خیلی‌ها بگویند آن بازی تمام شد و رفت اما بد نیست یکسری صحبت‌ها را هم از زبان کاپیتان پرسپولیس بشنویم. البته اگر موافقی؟

مشکلی ندارم ولی خیلی صحبت‌ها شاید تکرار مکررات باشد. خدا را شکر ما مردم و هواداران فوتبال فهیمی‌داریم. شما رسانه‌ها هم خیلی مسائل را خوب می‌دانید اما شاید بد نباشد برخی واقعیات دوباره و دوباره تکرار شود.

ما در خدمتیم! می‌توانی راحت حرف بزنی؟

من اصلا نمی‌خواهم بهانه‌ای بیاورم و همین ابتدا هم تأکید می‌کنم این صحبت‌ها بیان یکسری حقایق است. بچه‌های پرسپولیس و کادر فنی زحمت خود را کشیدند ولی چیزی که کمتر به آن توجه شد زرنگی و آینده نگری به همراه نفوذ عربستانی‌ها بود. آنها خیلی زودتر پیش بینی می‌کردند یکی یا دو نماینده این کشور به جمع ۸ یا ۴ تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا می‌کنند. بنابراین چه کردند؟ با استفاده از لابی و نفوذ خود میزبانی متمرکز مرحله یک چهارم و نیمه نهایی این رقابت‌ها را در غرب آسیا گرفتند…

میزبان فینال لیگ قهرمانان بین الهلال و پوهانگ استیلرز کره‌جنوبی هم در عربستان سعودی برگزار می‌شود؟

بله و شک نکنید الهلال شانس به مراتب بیشتری نسبت به حریف کره ای برای قهرمانی خواهد داشت. داشتم می‌گفتم زمانی عربستانی‌ها میزبانی یک چهارم و نیمه نهایی را گرفتند که اصلا معلوم نبود تیم‌های این کشور به این مرحله برسند یا نرسند بنابراین آنها میزبان متمرکز و بی طرف باید می‌شدند اما چه شد؟ در دیدار با پرسپولیس ورزشگاه را به رغم اعتراض ما از هواداران الهلال پُر کردند. این میزبانی فقط برای الهلال یا عربستانی‌ها نبود و آنها در واقع میزبان همه تیم‌ها بودند.

پس معتقدی میزبانی خیلی به پیروزی الهلال برابر پرسپولیس کمک کرد؟

مگر شک دارید؟ یک لحظه چشمان خود را ببندید و تصور کنید بازی ما با الهلال در ورزشگاه آزادی تهران و در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر پرسپولیسی برگزار می‌شد. آیا الهلال می‌توانست ما را به راحتی شکست دهد؟

ولی مسابقات فوتبال در ایران بدون تماشاگر برگزار می‌شود؟

من شرایط را مثال زدم. عربستانی‌ها که بازی را بدون تماشاگر برگزار نکردند. هزاران طرفدار الهلال با سروصدای فراوان تیم خود را تشویق می‌کردند. آن وقت شما حساب کنید که چند سال است بازی‌های پرسپولیس بدون تماشاگر برگزار می‌شود؟ اصلا بدون تماشاگر در آزادی برگزار می‌شد. باز هم ما می‌توانستیم در شرایط بهتری برابر حریف صف آرایی کنیم.

مصاحبه اخیر علی دایی را خواندی؟

بله و برایم خیلی جالب بود. چطور؟

علی دایی در بخشی از مصاحبه خود درخصوص شکست پرسپولیس می‌گوید دو ظلم به پرسپولیس شد که یکی همین میزبانی عربستان بود. او گفت که الهلال با قدرت مدیرانش در خانه بازی کرد و پرسپولیس با اجبار AFC به عربستان رفت؟

کاملا حق با علی آقا دایی است. او خودش در ورزشگاه‌های پرتماشاگر کشور عربستان بازی کرده و می‌داند اعطای میزبانی به الهلال چه شرایط نابرابری را به وجود آورد. من برای همه تیم‌های ایرانی احترام قائلم اما در آن جو و شرایط هر تیم ایرانی دیگری هم می‌رفت می‌باخت.

چرا؟

اول همین میزبانی و جو استادیوم بود که کاملا به ضرر ما و هر تیم ایرانی دیگری می‌تواند باشد. دوم بحث نبودن تیم‌های ایرانی در کوران مسابقات است…

اتفاقا ظلم دومی هم که علی دایی به آن اشاره کرده همین بوده است. او معتقد است که اگر پرسپولیس پنج بازی می‌کرد و به عربستان می‌رفت عملکردی به مراتب بهتر داشت. این یکی از ظلم‌هایی بود که به پرسپولیس شد.

دقیقا همین طور است. ما چند بازی دوستانه انجام دادیم اما بازی تدارکاتی خیلی خیلی با دیدار رسمی‌متفاوت است. الهلال و النصر در کوران مسابقات بودند و لیگ ما مدت‌ها تعطیل بود. ما از همین حالا باید به فکر رقابت‌های دوره بعدی لیگ قهرمانان آسیا باشیم. باید جوری برنامه ریزی کنیم و مسابقات لیگ بعدی خود را آغاز کنیم که تیم‌های ایرانی از شرایط مسابقه دور نشوند.

تأخیر یک روزه در پرواز به عربستان چقدر در رقم خوردن این نتیجه تأثیر گذار بود؟

باز تأکید می‌کنم و خواهش دارم حتما بنویسید که حرف‌های من بهانه نیست چون اساسا آدم بهانه گیری نبوده و نیستم ولی بی تأثیر هم نبود. تمرین ما به علاوه تمرکز ما به هم خورد و این هم یک عامل بود.

با محمود خوردبین که صحبت می‌کردیم به شادی پس از گل گومیس مهاجم الهلال و چهاردست و پا راه رفتن او اشاره کرد و گفت خیلی روی اعصابم بود! آن شادی زشت که البته می‌دانیم عادت گومیس است روی اعصاب شما بازیکنان نرفت؟

خدا محمود خان را حفظ کند. بله، خیلی اذیت شدیم و روی مُخ ما هم بود ولی فوتبال همین است. باید به جای حرص خوردن از حالا به فکر فصل آینده لیگ قهرمانان آسیا باشیم. باید از یکسری زرنگی‌های حریفان و تعلل یا بی توجهی خودمان درس بگیریم. چطور می‌شود پرسپولیس که در این سال‌ها دو بار به فینال رسیده و در نیمه نهایی بوده نمی‌تواند میزبان شود اما عربستان می‌تواند؟ من می‌دانم امکانات سخت افزاری ما ضعیف است اما برای یک یا دو بازی که می‌توانیم مثل تیم ملی میزبان باشیم. نمی‌توانیم؟ (منتظر جواب ما نمی‌شود و ادامه می‌دهد) ما قوی ترین السد سال‌های اخیر را با کاپیتان ژاوی در همین تهران شکست دادیم. میزبانی یکی از امتیازات عادی و حق طبیعی تیم‌هایی نظیر پرسپولیس است. چرا باید از ما سلب شود؟

بی تعارف جای خالی بازیکنانی مثل احمد نوراللهی و محمد حسین کنعانی زادگان را در ریاض عربستان احساس نکردید؟

من ابتدا باید به ستاره‌های خارجی الهلال اشاره کنم. این ماتئوس پریرای برزیلی وحشتناک بازی می‌کرد و اصلا مهارناپذیر بود.

می‌دانی با چه رقمی‌به الهلال آمده ؟

یک چیزهایی شنیدم اما دقیق نمی‌دانم!

۱۸ میلیون یورو باشگاه وست برومویچ برای صدور رضایتنامه پریرا گرفته و خودش هم سالیانه ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار یورو دستمزد بدون پاداش می‌گیرد؟

انصافا بازیکن باکیفیتی است و نمی‌دانم چرا به آسیا آمده است. سطح خیلی بالایی داشت.

جواب سئوال ما را در خصوص خلأ نوراللهی و کنعانی زادگان ندادی؟

طبیعی است جای خالی آنها احساس شود منتهای مراتب باید به بازیکنان حرفه ای حق داد به فکر آینده خود باشند. وقتی بازیکنی در سطح احمد یا حسین (کنعانی زادگان) باشید و در تیم ملی کشور خودتان هم فیکس بازی کنید طبیعی است سیل پیشنهادات به سمت شما سرازیر شود. آنها مشتریان خوبی داشتند که چند برابر فوتبال ایران به آنها پول می‌دادند. چرا نباید می‌رفتند؟

من نمی‌گویم چرا رفتند بلکه شاید برخی هواداران احساسی پرسپولیس چنین نظری داشته باشند؟

احمد نوراللهی ۷، ۸ سال برای پرسپولیس زحمت کشید و در افتخارات تیم شریک شد. در این مدت هم پیشنهادات خیلی خوبی داشت که نادیده گرفت. حسین هم در دو سالی که در پرسپولیس بود خیلی متعصبانه و حتی با مصدومیت بازی کرد. ما نباید این مسائل را فراموش کنیم. آنها حق دارند مثل هر انسانی برای آینده خود تصمیم بگیرند. در فوتبال یا هر ورزش دیگری ممکن است شما با یک مصدومیت برای همیشه مجبور به خداحافظی شوید. آن گاه تکلیف شما چیست؟ من می‌توانم چندین بازیکن مستعد و خوب یا اسم و رسم دار فوتبال را مثال بزنم که تصمیم احساسی گرفتند و آینده خود را تباه کردند. ۲۰ یا ۳۰ سال دیگر کسی یادش نمی‌ماند که سید جلال حسینی کیست؟

تو را که مردم با ۱۱۵ بازی ملی به خاطر می‌آورند؟

مثال زدم که البته شاید من را هم ۳۰ سال دیگر کسی نشناسد. این بچه‌ها حق دارند به فکر آینده خود باشند.

اگر دست سید جلال حسینی بود این بازیکنان را حفظ می‌کردی؟

صددرصد به هر قیمتی احمد و حسین را حفظ می‌کردم.

حتی با قراردادی مثلا چند برابر بقیه بازیکنان؟

بله، این کار را می‌کردم!

ولی ممکن بود صدای بقیه در بیاید یا اینکه اساسا پرسپولیس بودجه و پول کافی را برای تمدید قرارداد این دو نداشت؟

در فوتبال حرفه ای باید پذیرفت هر بازیکنی یک قیمتی دارد. حسین و احمد الان ملی پوشان فیکس ما هستند و گفتم اگر دست من بود با رقمی بالاتر این دو را نگه می‌داشتم.

با نوراللهی و کنعانی زادگان در ارتباط هستی؟

بله، حال و احوال هم را می‌پرسیم. من حتی به خاطر گلزنی احمد و فشاری که از روی دوش او در امارات برداشته شد خیلی خوشحال شدم.

منظورت گلی است که به الجزیره زد؟

خیلی خوشحال شدم چون پتانسیل احمد را می‌دانم. او در الاهلی تحت فشار بود که چرا گل نمی‌زند و حالا بار سنگینی از روی دوشش برداشته شده است.

شاید برخی از پرسپولیسی‌ها بدشان نمی‌آمد احمد نوراللهی هم مثل مهدی ترابی پس از ناکامی‌در حاشیه خلیج فارس دوباره به پرسپولیس باز گردد؟

نه، احمد زحمت خودش را برای پرسپولیس کشیده است و حالا باید حقش را از لحاظ مالی هم از فوتبال بگیرد. من اصلا به این موضوع فکر نکرده و نمی‌کنم.

در اهواز هم به نظر می‌رسید در نیمه اول تحت تأثیر بازی الهلال بوده باشید. درست نمی‌گویم؟

نه، خوشبختانه ما بازیکنان حرفه ای و با تجربه ای داریم. یک مقدار پروازهای متعدد و فشردگی بازی و سفرها بود و یک مقدار هم اولین بازی در لیگ برتر که شاید در نیمه اول باعث شد خودمان نباشیم. در نیمه دوم اما با صحبت‌های آقا یحیی و کادر فنی شرایط تغییر کرد و یکی از بهترین بازی‌های پرسپولیس را به نمایش گذاشتیم. واقعا برد شیرینی بود و هم به آن نیاز داشتیم و هم شایسته اش بودیم.

معمولا در مصاحبه‌هایی که با ما یا دیگر رسانه‌ها انجام می‌دهی یک جمله تکراری داری و از سختی کار می‌گویی. با وجود این باز در پایان فصل پرسپولیس قهرمان می‌شود اما به نظر می‌رسد این فصل واقعا کار سختی برای تکرار قهرمانی یا دبل هت تریک داشته باشید. درست است؟

شما خودتان می‌گویید (آرام و کشیده می‌گوید) دبل هت تریک! این یعنی ما باید برای ششمین سال متوالی قهرمان شویم و برای پنجمین مرتبه از عنوان قهرمانی خود دفاع کنیم. می‌دانید چقدر دشوار است؟ تیم‌های بزرگ دنیا هم برای رسیدن به این شرایط با سختی مواجه می‌شوند. اصلا هم شوخی نیست که شما بخواهید ۵ بار از قهرمانی خود دفاع کنید و ششمین قهرمانی را هم بدست بیاورید. به این پرسپولیس و این بچه‌ها و کادر فنی باید احترام گذاشت.

کاری که محرم نویدکیا کرد. او به تازگی باز هم از پرسپولیس تعریف کرده و تیم شما را یک الگو خوانده است؟

این هم از بزرگی محرم نویدکیاست. من با او در سپاهان همبازی بودم. خودش یک بازیکن بزرگ و پرافتخار است که خوب می‌داند رسیدن به این رکورد پرسپولیس چقدر سخت است. من اتفاقا از مصاحبه نویدکیا لذت بردم چون فوتبال برای لذت بردن است و نه حرمت شکنی یا بی احترامی‌به یکدیگر. ما باید در مستطیل سبز و زمین چمن رقیب باشیم نه اینکه بیرون از زمین تبدیل به دشمن شویم!

البته دشمنی تیم‌های بزرگ امری طبیعی است. آلکس فرگوسن همیشه می‌گفت حاضرم به هرتیمی‌ببازم اما به دشمن منچستر یونایتد یعنی لیورپول نبازم؟

(می‌خندد) البته منچستر که همین چند روز پیش ۵ گل از لیورپول خورد. من منکر کُری خواندن نیستم اما می‌گویم حرمت‌ها نباید شکسته شود. محرم نویدکیا با احترام به پرسپولیس بزرگی خودش را به اثبات رساند.

در دو هفته گذشته استقلال، سپاهان و گل گهر سیرجان هر دو بازی خود را برده و ۶ امتیازی هستند. بازی‌های این تیم‌ها را دیدی؟

تقریبا خلاصه بازی‌ها را دیدم یا اگر با تمرین ما تداخل نداشته سعی کردم تماشا کنم.

فکر می‌کنی رقیب اصلی پرسپولیس کدامیک از این تیم‌ها باشد؟

پرسپولیس ۱۵ رقیب جدی در لیگ برتر دارد! لطفا تعجب نکنید چون هر تیمی‌مقابل ما قرار می‌گیرد می‌خواهد یقه تیم قهرمان را بگیرد. بنابراین کار خیلی سخت است مضاف براینکه تیم‌های دیگر هزینه می‌کنند. این حرف من به این معنا نیست که بخواهم هزینه کردن سایر تیم‌ها را زیر سئوال ببرم اما به جرأت می‌گویم پرسپولیس جزو ۴ تیم اول لیگ از لحاظ بودجه نیست!

خیلی مطمئن این حرف را می‌زنی؟

شک ندارم!

می‌دانیم برخی تیم‌های صنعتی برای دو فصل ارقام ۲۰ تا ۲۵ میلیارد تومانی با بازیکنان خود بسته اند. شما هم ظاهرا یک بازیکن ۱۰ یا ۱۲ میلیارد تومانی دارید؟

در پرسپولیس؟!

بله؟!

نه آقا! من باز هم تکرار می‌کنم هر بازیکنی هر چقدر می‌گیرد نوش جانش اما در پرسپولیس از این خبرها نیست. اتفاقا ما به عنوان قهرمانی باید شرایط خوبی داشته باشیم ولی چنین رقم‌هایی نداریم.

به عنوان کاپیتان تیم شرایط بازیکنان تازه وارد را چطور دیدی؟

پرسپولیس با همه تیم‌ها فرق می‌کنند. این بچه‌ها بهترین‌های تیم خود بوده اند که با نظر سرمربی به پرسپولیس آمده اند اما زمان می‌برد تا به شرایط پرسپولیس عادت کنند. بازی در تیم ما کار آسانی نیست و انتظارات اینجا بالاست.

این حرف را قبول دارم. در پرسپولیس یا استقلال اگر یک بازیکن حاشیه ای ولو کوچک بسازد به مراتب بیشتر از یک فوتبالیست‌های دیگر تیم‌ها سروصدا می‌کند که حتی هت تریک کرده است!

من همیشه به بازیکنان جوان تر می‌گویم که پیراهن پرسپولیس افتخاری است که نصیب شما می‌شود و نتیجه زحمات پدر و مادر و خانواده تان است. قدرش را بدانید و باعث افتخار خانواده خود شوید. اینکه دنبال حاشیه یا مسائل دیگر بروید افتخار نیست بلکه درخشیدن در زمین یا رسیدن به تیم ملی از پرسپولیس و فوتبال بدون حاشیه می‌تواند باعث شود خانواده به شما افتخار کند.

صحبت از هزینه و بودجه کردی و حالا می‌خواهیم درخصوص مدیریت باشگاه پرسپولیس بپرسیم. به نظر می‌رسد مجید صدری سرپرست باشگاه خودش هم هنوز این اطمینان را نداشته باشد که بالاخره ماندنی است یا نه؟ شاید با خودش فکر می‌کند که اگر پول بیاورد و برکنار شود چه می‌شود؟ در این رابطه نظری نداری؟

من فقط خلاصه بگویم پرسپولیس هر سال متأسفانه از تغییرات لطمه خورده و می‌خورد. این را همه می‌دانند که لازمه موفقیت ثبات است و این نکته مهم ترین مسئله است.

بسیارخوب، نمی‌شود با سید جلال حسینی صحبت کرد و درباره تیم ملی حرفی نزد. این روزها صحبت‌های زیادی مبنی بر اختلاف ملی پوشان مطرح یا ستاره‌های تیم ملی با اسکوچیچ شنیده می‌شود. تو هم شنیده ای؟

منظور شما دقیقا چه موردی است؟

مثلا مصاحبه اسکوچیچ درباره تاکتیک ناپذیر بودن بازیکنان ایرانی یا توئیت مهدی طارمی‌که به سرمربی تیم ملی طعنه زده و گفته بود بازیکنان ایرانی هم باهوش و تکنیکی هستند و هم از لحاظ فیزیکی و تاکتیک پذیری عالی و مشکل جای دیگریست …

من در جریان این مسائل خیلی نیستم و فقط همین قدر می‌دانم تیم ملی باید به جام جهانی صعود کند. تیم ملی ایران درگیر بازی‌های انتخابی جام جهانی است و شما رسانه‌ها هم کمک کنید تیم ایران موفق باشد و به یکسری مسائل لطفا دامن نزنید. صعود تیم ملی ایران به جام جهانی به نفع همه ماست. من این رقابت‌ها را تجربه کرده ام و می‌دانم چقدر برای نسل خوب فعلی فوتبال ایران می‌تواند حائز اهمیت باشد. بازی کردن تیم ایران در جام جهانی نشاط اجتماعی هم می‌آورد. مردم ما خیلی ورزشی هستند و به همین چیزها دلخوش هستند. همین چندی پیش مسابقات جهانی کشتی خیلی مردم را به وجد آورد و فوتبال هم که تکلیفش مشخص است. پس همه کمک کنیم تیم ایران موفق باشد.

پس مسابقات جهانی کشتی را هم تعقیب می‌کنی؟

به هرحال کشتی در خون ما ایرانی‌هاست و جا دارد همین جا به فدراسیون کشتی، آقای دبیر، درستکار و محمد آقا بنا تبریک بگویم. ما که خیلی لذت بردیم.

از کشتی‌های کدام کشتی گیر بیشتر لذت بردی؟

همه کسانی که مدال آوردند خوب و عالی بودند اما من از کشتی‌های حسن یزدانی و کامران قاسمپور لذت بردم. هر دو اصیل و با قدرت کشتی گرفتند و همین جا هم شاید لازم باشد بگویم از اهدای شنیدن کارت هدیه یک میلیونی مسدود به کامران قاسمپور خیلی ناراحت شدم. شأن یک ورزشکار ملی یا قهرمان جهان بالاتر از این حرف‌هاست. واقعا اتفاق زشتی بود و امیدوارم مسئولان جبران مافات کنند.

روز چهارشنبه باید در دومین بازی خود در لیگ بیست و یکم به مصاف نساجی مازندران بروید. می‌خواهیم بدانیم نظرت درباره این بازی چیست؟

اول باید بگویم که خیلی خوشحال شدم مسعود شجاعی از فوتبال خداحافظی نکرد و تصمیم گرفت ادامه دهد. او یک فوتبالیست فوق العاده فنی و رفیقی خوب و دوست داشتنی است. من و مسعود از سال ۱۳۸۳ در تیم سایپا همبازی بودیم و در ادامه در تیم ملی رابطه ما صمیمی‌تر شد. او جزو بازیکنان زحمتکش و پرتلاش فوتبال ایران است که کیفیت خود را حفظ کرده است. خوشحالم تصمیم گرفت باز هم فوتبالدوستان را با تکنیک ناب خودش به وجد بیاورد.

تو که این قدر با مسعود شجاعی رفیق و صمیمی‌هستی لابد می‌دانی او پرسپولیسی است یا استقلالی؟

من هرگز عادت ندارم از کسی بپرسم استقلالی بودی یا پرسپولیسی یا اینکه در دوران کوردکی آبی بودی یا قرمز؟! این سئوالات به نظرم خیلی جالب نیست و هرگز هم از مسعود این موضوع را نپرسیدم. ضمن آن که خیلی هم به این صحبت‌ها که من از بچگی قرمز یا آبی بودم آن هم از طرف بازیکنان فوتبال اعتقادی ندارم. هر کسی در هر تیمی‌بازی می‌کند باید تعصب آن تیم را بکشد.

و بالاخره اینکه بازی با نساجی را چگونه ارزیابی می‌کنی؟

با تیم ریشه دار و خوبی بازی داریم که کادرفنی و بازیکنان بسیار خوبی در اختیار دارد. بدون شک بازی سختی پیش روی ماست اما تلاش می‌کنم برابر تیم قابل احترام نساجی و در خانه حداکثر امتیازات را کسب کنیم و…

خبرورزشی