جناب کاشانی ، این حمایت عین دشمنی است!

مرجع خبری پرسپولیس : حال و روز این روزهای علی دایی ما را به یاد آخرین روزهای فعالیت امپراطور در پرسپولیس می اندازد. سربازی که در میانه میدان جنگ خود را تنها دیده و آخرین تیرهای ترکش خود را بی هدف به این سو و آن سو می زند.

به گزارش مرجع خبری ، برای هردوی آنها فصل اول یادآور دل شیر و دقیقه 96  و دقیقه 86 و ضربه سر و شوت سرکش و پیروزی و قهرمانی بود و برای هردو فصل دوم لبریز از کلماتی چون «داگ هاوس» و  لپ تاپ شکسته و صورت مشت خورده و شکست و درماندگی.

آن روزها همه چیز از انتخاب کادرفنی و مدیریتی تا بازیکنان در ظاهر درست سر جای خودش بود اما مسائلی همچون بازی کردن بازیکنان در زمین برای خودشان و پاس ندادن به هم تیمی ، حمله با چوب و چماق به ماشین همسر قطبی ، اشتباهات فاحش داوری ، جنجال های عناصر سکوها و مسائل دیگری که مجال عنوانش نیست  کار را به جایی می رساند که جنتلمن ترین مربی دهه های اخیر فوتبال ایران در گرداب حاشیه ها به یک باره تبدیل به یک مربی کم تحمل ، بهانه گیر و بی ادب می شود تا جایی که خبرنگاران در کنفرانس مطبوعاتی برای رفتار او ابراز تاسف می کنند.

دوسال جلوتر می آییم و به پرسپولیس 90-89 می رسیم که همچون دوسال قبل چیزی جز اعصاب خردی و خون دل برای هواداران خود به ارمغان نیاوره است. اتفاق روزش هم مصاحبه های سرمربی ناراضی از مدیرعامل در رسانه ها و فعالیت های کدخدامنشانه مدیرعاملش در باشگاه است.

پس از انتقادات صریح دایی از کاشانی درپی اتفاقات پیش از بازی با سپاهان ، حبیب کاشانی که اوضاع را نامساعد دید به دلیل اینکه دایی حاضر نشد به صحبت های او در جلسه کمیته فنی گوش دهد ، وی را به نوعی کنار زده و با دعوت دسته جمعی از بازیکنان تیم و اعلام حمایت از سرمربی تیم یک برگ برنده رو کرد.

روال گزارش جلسات باشگاه پرسپولیس از جمله جلسات کمیته فنی همواره به این شکل بوده است که خطوط کوتاهی درباره رئوس مباحث صورت گرفته به بیرون گزارش شده و تنها به انتشار زمان تشکیل جلسه و اعضای حاضر بسنده می شود و هرگاه اتفاق خاص و جنجالی در این جلسات رخ داده از طریق رسانه های دیگری به جز رسانه های رسمی باشگاه پرسپولیس به بیرون درز کرده است.

اما این بار رویه تغییر کرده و تک تک جملات صحبت های حبیب کاشانی در این جلسه دوستانه با بازیکنان و در غیاب دایی پوشش رسانه ای داده شد. صحبت هایی که کاشانی در جای جای آن تاکید داشته قصد پاسخگویی به علی دایی را ندارد اما در عین حال بیشتر انتقادات وی را بی پاسخ نگذاشته است. کاشانی که از صحبت رو در رو با دایی و یا پاسخ گویی به وی در رسانه ها خودداری کرده روش موضع گیری در برابر بازیکنان و تیم رسانه ای خود را ترجیح داده و در نهایت اعلام کرد برای کسب افتخار پرسپولیس ، هواداران و دایی همه باید مطیع امر دایی باشند تا در این جنگ پیروز شوند.

حمایت کاشانی در این برهه متلاطم ، می تواند نشانه مثبتی از سوی مدیریت باشگاه پرسپولیس تعبیر شود اما چه دلیلی دارد که دایی در کنفرانس مطبوعاتی فردای جلسه ، با تندی بیشتر این رخداد را برنمی تابد و خود را نامحرم جمع می پندارد؟

به نوشته مرجع خبری، کلید حل این سوال آنجاست که باید گفت سیاست یکی به نعل و یکی به میخ ، و حمایت همزمان از امپراطور سکوها و سرمربی تیم روش درستی نیست و تا یک جایی بیشتر جواب نمی دهد. وقتی ظرفیت یک فرد از تحمل رفتارهای متناقض لبریز می شود این گونه منفجر می شود و ترکش های آن می تواند در چشم همه از تیم خودی  گرفته تا مدیریت و هواداران فرو رود.

***

علی دایی در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی با پاس همدان گفت ، اگر کاشانی 5 درصد مرا دوست دارد ، با کسانی که در باشگاه با من درگیر شدند برخورد کند. پس از این ماجرا  از صغیر و کبیر فوتبال ، از استقلالی گرفته تا پرسپولیسی  ، از باقری و کریمی و پروین و اکثر پیشکسوتان پرسپولیس صدا درآمد اما از کاشانی نه تنها کوچکترین عکس العملی دیده نشد که فرد مورد نظر پس از این ماجرا در کنار رئیس کانون هواداران باشگاه در جایگاه ویژه ورزشگاه آزادی نشسته و چند هفته بعد به حکم سرپرست باشگاه و با ورود او به روند قضاوت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ، محرومیتش شکسته شده و بار دیگر به سکوها بازگشت. حتی اگر فرض را بر این بگیریم که در ماجرای مذکور تمام حق با لیدری بوده که سرمربی تیم را مورد نوازش قرار داده ، شما که تصمیم به حمایت از کادرفنی داشتید بهتر نبود از خیر حضور این یک نفر حامی روی سکوها بگذرید؟  

مصاحبه های متعدد شیث رضایی ، چند ماه موضع گیری لیدرها ، اس ام اس های تمام نشدنی ، مطالب روزنامه تحت سرپرستی ، اظهارات شکری ، رسایی و هرآنکس در باشگاه پرسپولیس سمتی داشته علیه دایی و سکوت کاشانی در برابر این اتفاقات طوری وانمود می کند که وی در حمایت  از سرمربی خود سکوت اختیار کرده اما برای دایی این سکوت نشانی جز رضایت نیست! که اگر چنین نبود برخوردی با عوامل تحت سرپرستی صورت گرفته و دستکم اقدامات بعدی آنها منع می شد. تازه تمام این ها عوامل منفی درون باشگاه بوده و برای سکوت کاشانی در قبال بی عدالتی هایی که در حساس ترین مقطع فصل از بیرون علیه پرسپولیس صورت گرفته ، از احکام عجیب انضباطی تا خوش خدمتی های بی دلیل فدراسیون به رقبای تیم از جمله تراکتورسازی، هیچ توجیهی نمی توان پیدا کرد.

رخداد این اتفاقات باعث می شود که مخاطب(منجمله علی دایی) حس کند کاشانی در برابر ناملایمات علیه پرسپولیس بی تفاوت بوده تا فصل را به سرانجام برساند اما در قضایایی همچون رویارویی با حسین هدایتی ، مجتبی شریفی و سایرین که پای حفظ وجهه خودش مطرح بوده است از هیچ تلاشی(چه قانونی – چه رسانه ای) فروگذاری نکرده است.

حبیب کاشانی اهمیت پیام تبریک قهرمانی به سپاهان و پیام تسلیت به این و آن را به موضع گیری در برابر اتفاقات تیمش ترجیح داد تا کار به جایی برسد که سرمربی اش حرف های او در جلسه کمیته فنی را برنتابد و با ترک جلسه و مصاحبه های آتشین کاری کند که وی مجبور شود برای حفظ سنگرهای باقی مانده در میان اذهان اعضای تیم و هواداران  با بازیکنانش تشکیل جلسه فوری دهد.

این حمایت کلامی کاشانی بیشتر به این می ماند که سردار لشکر خود را بدون سرباز و پیاده نظام به جنگ با رقبای تا بن دندان مسلح میدان بفرستی و تا آخرین لحظه برای او هورا بکشی!

***

در این گیر و دار علی دایی هم می گوید از کسانی که زیر و رو می کشند بدش می آید و کسی هم نمی تواند منکر شود که این اتفاقات پشت پرده به پرسپولیس ضربه زده است ، اما او به این فکر کرده است که افشاگری های(بعضاً درست و بدموقع) وی در جلوی پرده هم می تواند به پرسپولیس ضرر برساند؟

علی ایحال کارنامه مدیریتی حبیب کاشانی و کارنامه فنی علی دایی هیچ کدام آن قدر قابل دفاع نیست که بخواهند با زیر سوال بردن دیگری خود را از حساب کشی خطاها و اشتباهات مصون نگاه دارند و باید گفت این رفاقت 18 ساله دیگر نه برای رفقا آب دارد نه برای هواداران نان .

انتهای گزارش اختصاصی/امانت داری، استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است