یاد آن روزهای تلخ بار دیگر زنده شده است. روزهای پر استرسی که باردیگر به خبری تلخ انجامید. علی انصاریان هم رفت. یک سال گذشت ولی آن داغ‌های بر دل نشسته هنوز تازه است.

چه روزهای عجیب بود. هنوز رفتن مهراداد میناوند باورمان نمی‌شد که خبر آمد علی انصاریان هم رفت. حجله روبه‌روی باشگاه حالا میهمان جدیدی داشت. دیگر بلوایی به راه افتاده بود. بعد از پرواز مهرداد همه اطمینان داشتند که پزشکان به هر شکل ممکن انصاریان را از بند این بیماری می‌رهانند ولی بشر گاهی با تمام داشته‌هایش مقهور روزگار و تقدیر است. گاهی نمی‌شود، که نمی‌شود، که نمی‌شود.

حالا خاطره قاب مشترکی که آن‌ها برای آخرین بار و تماشای دربی در آن قرار گرفته بودند، سنگین و سنگین‌تر می‌شد. گویی قاب خداحافظی بود.

چه قدر برای مادرش سخت و دشوار بود و از روزهای قبل همین طور پشت هم تصاویر از لحظاتی که با مادر می‌گذرانده بود که منتشر می‌شد و دل‌ها را می‌سوزاند.

داغ علی و مهرداد هنوز هم برای فوتبال ایران و خانواده بزرگ پرسپولیس تازه است. علی که عشق فیلم بود، ماندگارترین نقش خود را به واقعی‌ترین شکل ممکن بازی کرد. دل‌مان برای آن‌ها تنگ شده است. یاد و خاطره‌شان گرامی و روح‌شان در آرامش باد.