مرجع خبری پرسپولیس : كمي اغراق شده است حرفي كه زمان استمداد از تماشاگران يا بالا بردن شأن‌شان در رسانه‌ها مي‌زنيم. خودمان هم مي‌دانيم كه اين مسأله كاملا نسبي است و گاهي اوقات اصلا هم عينيت پيدا نمي‌كند اما سال‌ها است كه مي‌شنويم «ما بهترين تماشاگران دنيا را داريم.»

مي‌خواهم از اين جمله يا مصداق وام بگيرم و با صراحت بگويم: «پرسپوليس بهترين تماشاگر دنيا را دارد.» بايد يكشنبه‌شب در ورزشگاه بوديد و مي‌ديديد كه چه غوغايي برپا است. مطمئنم تلويزيون با آن تصويربرداري پر از ايرادش كه موقع بلواي سكوها، بطري آب معدني كنار زمين را مي‌گيرد هرگز در به تصوير كشيدن آن شور و هياهوي مثبت موفق نبوده است.

عصر يكشنبه يك ساعت قبل از بازي حدود 35 هزار تماشاگر داخل ورزشگاه بودند و اين براي همه آنهايي كه فكر مي‌كردند نهايتا 40 هزار نفر به استاديوم مي‌روند، اميدوار كننده بود. بازي كه شروع شد حدود 45-40 هزار نفر روي صندلي‌هاي خود جا خوش كرده بودند كه از اين تعداد 1000 سپاهاني زردپوش با پلاكاردهايي در حمايت از تيم‌شان، محرم نويدكيا و… هم در جايگاه موسوم به جايگاه استقلالي‌ها در بين جمعيت قرمزپوش خودنمايي مي‌كردند. يك جمع 100 نفري هم بالاي تونل هرازگاهي با تكان دادن يكي دو پرچم آبي، فقط امير قلعه نويي را تشويق مي‌كردند.

آن همه هوادار پرسپوليس تا لحظه گرم كردن بازيكنان ساكت بودند اما به محض ورود نفرات، كري‌خواني براي حريف و تشويق بازيكنان شروع شد. نوع پيراهن‌هاي سپاهان كه شبيه به يوونتوس بود نيز هواداران پرسپوليس را وادار به واكنش كرد اما شعارهاي منفي در طول بازي زياد نبود. در جريان مسابقه هم فقط شعار هواداران سپاهان و سرود ويژه آنها درباره حسرت پرسپوليس از رسيدن به جام، گروهي از هواداران پرسپوليس را عصباني كرد تا درصدد مقابله با آن سرود بربيايند.

در روزي كه فرشاد پيوس، محمد پنجعلي، احمدرضا عابدزاده، ادموند بزيك و مهدي مهدوي‌كيا 5 پرسپوليسي دو آتشه در VIP گوشه و كنار كروش و دستيارانش نشسته بودند، عرفان اولروم زير جايگاه خبرنگاران در بين هواداران پرسپوليس جايي براي خودش پيدا كرد و شايد به همين خاطر بود كه تشويق شد. آتيلا حجازي هم بود و حتما او نيز از پاسداشت مقام پدر مرحومش از روي سكو‌ها به وجد آمده بود، آنجايي كه يك طرف فرياد مي‌زد: «ناصر حجازي» و طرف ديگر مي‌گفت «روحش شاد». سرود خداحافظي با ناصر حجازي هم آتيلا را تا آستانه اشك ريختن پيش برد. يكشنبه شب او تماشاگر بازي پرسپوليس بود اما به عنوان يك استقلالي اصلا غريبگي نمي‌كرد.

***

نيمه اول بازي تقريبا به سكوت گذشت و جريان نيمه دوم هم سكوهایی را  که در کمال تعجب در نزدیکی پایان بازی 80 هزار جایگاه خود را پر شده می دید تهييج نكرد اما هواداران پرسپوليس براي اينكه تيم‌شان را به برنده‌ شدن ترغيب كنند، از دقيقه 80 تا 90 كولاك كردند.

بازي كه به وقت اضافه كشيده شد همه چيز بهتر شد. هم بازي‌ هم خود سكوها اما آتش واقعي از دقيقه 105 تا سوت پايان ماراتن 120 دقيقه‌اي بر پا شد. درست از شروع نيمه دوم وقت‌هاي اضافي تا پايان بازي تمام ورزشگاه به حالت ايستاده پرسپوليس را تشويق كرد. بلوايي به پا شده بود كه نظيرش را در تمام بازي‌هاي يك سال اخير سرخ‌ها نديده بوديم، حتي در دو دربي سنتي مقابل استقلال. تماشاگران پرسپوليس در تمام اين 15 دقيقه سرجايشان ننشستند و كاري كردند كه تيم محبوبشان هم بهترين كيفيت خود را در همين زمان نشان دهد.

مازيار كه پنالتي اول را گل كرد در طي فاصله 30 – 20 متري تا بقيه همبازيانش، دست‌هايش را مي‌چرخاند تا سكوها را تحريك كند. همين تحريك او و متعاقب آن شدت شور و غوغاي روي سكوها كاري كرد تا بهترين پنالتي‌زن سپاهان پنالتي‌اش را خراب كند. با پنالتي شيري همه جا را سكوت فرا گرفت اما علي عسگري كار را تمام كرد تا سكوها به مرز انفجار برسد. بعد از پيروزي ويژه در اين مصاف ماراتن گونه گروهي سرود قهرماني سر مي‌دادند و بعضي ديگر مشغول تشويق تيم برنده و اعضاي پيروز آن بودند.

داخل زمين هم غوغايي به پا بود. آرفي كه بيش از يك ساعت خودش را گرم كرد و به بازي نيامد و علي عسگري كه سند صعود را امضا كرده بود هر دو پيراهن‌هايشان را به سبك هواداران اروپايي مي‌چرخاندند و تشويق‌ها پايان نداشت. علي دايي هم به اين همه شور و شوق واکنش نشان داد  و با تعظيمي جانانه از سكوها تشكر كرد.

***

يكشنبه شب، شب بزرگي براي پرسپوليس بود و اين برد و شور و شعف‌ روي سكوها هميشه در ياد هواداران پرسپوليس مي‌ماند، به خصوص آنهايي كه در خروجي‌هاي ورزشگاه بالا و پايين مي‌پريدند و سرود قهرماني را با هم مي‌خواندند.