مایلی کهن با اینکه خیلی وقتها حرفاش حق است اما حرفهاو کارهای نامربوطش هم بد جور غلطه. مثلا اگر همه چیز به حرف او بود علی دایی سالها گلزن برتر ملی جهان نمیشد زیرا در زمان مربیگری تیم ملی در سال ۱۳۷۵ قصد کنار گذاشتن دایی را از جام ملتها(همان سالی که شش گل به کره زدیم) داشت تا جایی که اسم او با وساطت مسولان وقت ورزش در لیست تیم ملی قرار گرفت. الان هم اظهار نظر ماورایی و عجیب در مورد لوکادیا و شیخ دیاباته انجام داده. در مورد نوع فوتبال تیم‌های لیگ هم حق با اکبر کارگر هست همه تیم‌ها در فکر دفاع و فوتبال واکنشی هستند و شاید این روش‌ها به ضرر کل فوتبال ایران شود. تماشاچی دنبال فوتبال زیبا و هیجانیه نه فوتبال خوشایند چند تا مربی که ترس از دست دادن نیمکت باعث میشه روی به فوتبال دفاعی و نتیجه گرا بیاورند. بیخود نبود که فیفا قصد داشت قوانین فوتبال روی چمن را هم مثل فوتسال دربیاورد تا هیجان داخل زمین بیشتر شود.