مرجع خبری پرسپولیس : شاید بهترین کار این باشد که فوتبال را تعطیل کنیم تا این رشته که می توانست کارکردهای مهم ورزشی و حتی اجتماعی و فرهنگی داشته باشد و شور و شعف را به جامعه تزریق کند اما افسوسمندانه به دکانی دو نبش برای یک عده مبدل شده، بیش از این روی اعصاب مردم رژه نرود.

حسن تعطیلی فوتبال این است که امثال کفاشیان و ترابیان و … می روند به دنبال کار دیگری – کاری که از عهده شان ساخته باشد – و دیگر سوهان روح مردم نمی شوند .

حسن دیگر این تعطیلی، جلوگیری از سرازیرشدن پول بیت المال به جیب شبه سوپراستارهاست، البته تعطیلی این فوتبال بازار پر رونق انواع دلالها از نوع مدیر، مربی و خبرنگار را کساد می کند اما در عوض شاید بخت ورزش ما باز شود و رشته های مهجور مانده و صد البته دارای پتانسیل مدال آوری و قهرمانی رونقی پیدا کنند و از این دور و تسلسل خارج شویم.

بدیهی است که تیم امید ما 40 سال در حسرت رفتن به المپیک سوخته است؛ حالا چه اشکالی دارد که 100 سال دیگر هم به المپیک نرویم؟! به نظر شما اشکالی دارد؟ با شما هستیم آقای کفاشیان، آقای افشارزاده و…! اشکالی دارد؟ راستی، شما رقص بازیکنان حریف با پرچم عراق در ورزشگاه آزادی را مشاهده کردید؟ دوست داریم بدانیم وقتی آن حرکات موزون به سبک عراقی را می دیدید چه احساسی داشتید؟ امروز صبح که برای ارائه نمایش آشنای «کی بود کی بود من نبودم» روی خط تلفنی یک برنامه تلویزیونی آمده و به جان هم افتاده بودید، لحظه ای با خودتان فکر نکردید که تکلیف این مردم و ذهن های پر از علامت سوالشان چه می شود و درباره این فوتبال و پشت پرده هایی که البته دیگر خیلی هم پشت پرده نیستند چه فکر می کنند و آن توجیهات کودکانه بر سر اینکه چه کسی باید می گفت کامیابی نیا دو اخطاره است و… چقدر با اعصاب و روان آنها بازی می کند.

برادران عزیز، دادگاه وجدان دادگاهی بی رحم و صد البته عادلانه است ؛ سری به آنجا بزنید و اگر لازم دیدید دو خطی استعفا بنویسید.

نویسنده:حمید ترابپور