بيچاره نسلي كه با اين پرسپوليس عاشق مي‌شود

مرجع خبری پرسپولیس : 1-  سرانجام قصه حميد استيلي در پرسپوليس به سر رسيد و تحمل تحقير تاريخي پذيرفتن شكستي سنگين برابر استقلال، پيمانه كوچك حضور او در جمع سرخپوشان را پر كرد.

او ديشب در شرايطي بلافاصله بعد از باخت به استقلال از سمت خودش كناره‌گيري كرد كه به نظر مي‌رسد براي اتخاذ اين تصميم، خيلي و شايد خيلي بيشتر از خيلي تاخير داشته است. استيلي دير كرد و قيمت سنگيني هم بابت اين تعلل نابخشودني‌اش پرداخت.

او در اين قمار سوزناك، همه چيزش را باخت؛ از اعتبار و حسن شهرتي كه زلفش به زلف «گل قرن» گره خورده بود تا تعصبي كه مي‌گفتند به پرسپوليس دارد و حالا مي‌گويند از اول هم نداشته است! حميد استيلي 10 سال پشت خط پرسپوليس ماند تا فقط پنج ماه در اين تيم سرمربيگري كند و بدتر از اين، آنكه حالا از دل اين همكاري كوتاه‌مدت، تنها انبوهي از تلخ‌كامي‌هاي فراموش‌ناشدني برجاي مانده است؛ از چوب حراج خوردن به رفاقت‌هاي قديمي يك مرد، تا به ويرانه تبديل شدن رزومه مربي جواني كه تازه در آغاز راه است. اين همه، تاوان يك انتخاب اشتباه و اصرار بر آن انتخاب اشتباه بود، اما مشكل بزرگتر اين است كه تقاص اين خطاي مرگبار را فقط حميد استيلي پس نداد. پيش‌تر و بيشتر از او، اين نام بزرگ پرسپوليس بود كه هزينه ندانم‌كاري‌هاي آقايان را پرداخت؛ بهايي سنگين و ننگين كه آخرينش، زانوزدني چنين عاجزانه بود در برابر دشمني ديرينه، در آدينه‌اي سرد و سياه. امروز با خودت نمي‌گويي كاش هرگز نمي‌آمدي حميد خان؟!

2-  مشكل پرسپوليس حل نشد؛ نه با جايگزيني مديري غيرمتخصص با مديري غيرمتخصص‌تر، نه با نصب دوربين‌هاي مداربسته براي شناسايي هواداران به اصطلاح خاطي و معترض، نه با شش سكه طلا پاداش دادن بابت تساوي خانگي با سپاهان، نه با حراج پژو پارس و نه حتي با كد ملي خواستن از معدود هواداراني كه هنوز عشق‌شان را به رنگ سرخ، كتمان نمي‌كنند. مشكل پرسپوليس حل نشد، چون زندگي «قانون» دارد و همين مقررات، تصريح مي‌كنند نمي‌توان علي پروين را از فراموشخانه تاريخ بيرون كشيد و زمام كار را دوباره به اويي سپرد كه باشگاه هزينه‌اي به اندازه سال‌ها خفت و خواري پرداخته بود تا روزي خود وي از پرسپوليس كنار برود، نمي‌توان كريم باقري را بيهوده به تيم بازگرداند و با تاسيس سمت ناگهاني «تمرين‌كننده»، مجموعه را از بحران خارج كرد و نمي‌توان هنوز بر ابقاي سرپرستي پافشاري كرد كه يادش مي‌رود ليست اخطاري‌هاي مرحله قبل مسابقات حذفي را مرور كند و به همين راحتي بازيكني مثل كاظميان هم در اوج بحران سرخپوشان داربي را از دست مي‌دهد. كار را بايد به كاردان سپرد و اين درست همان خلأ بزرگي است كه امروز روح پرسپوليس را مي‌خراشد؛ از بازيكني كه ناسزاوارانه اينقدر دستمزد مي‌گيرد و اين لباس را مي‌پوشد تا بالاتر از او، مربي ناكامي كه ناتواني‌اش را باور ندارد تا بالاتر از او مديرعاملي كه سال‌ها طول مي‌كشد فقط الفباي كار در ورزش را ياد بگيرد، تا بالاتر از او…!

3- غير از غم دوباره باختن به يك رقيب قديمي، نقش و نگار اسكوربورد ورزشگاه آزادي در انتهاي بازي ديشب آخرين گروه از آمال و آرزوهاي هواداران پرسپوليس را هم به باد دادند. آنها كه در طول دو فصل گذشته عادت كرده بودند حزن ناكامي در ليگ را با مرهم موفقيت در جام حذفي تسكين بدهند، حالا از همين موهبت هم محروم مي‌مانند تا فصل جاري فوتبالي، به عبارتي در همين نقطه براي‌شان به پايان برسد. استقلالي كه ديشب سه گل از آنها جلو افتاد، همان رقيب سرسختي است كه در جدول رده‌بندي، فاصله‌اي 13 امتيازي از آنان گرفته و اين، يعني آنكه راه بازگشت به ليگ هم مسدود است. از همه دوست‌نداشتني‌تر، اعتراض بهانه‌جويانه لشكر شكست خورده پرسپوليس به برنامه جام حذفي است، آنجا كه آنها ترجيح مي‌دادند اين بازي به بعد از تعطيلات نيم‌فصل و ترميم نقاط ضعف تيم‌شان موكول شود، اما آيا مي‌شود چنين توجيهي را پذيرفت؟ آيا فدراسيون فوتبال بايد تقويم مسابقاتش را با كم و كاستي‌هاي تيم‌هاي مختلف تنظيم كند؟ و آيا پنجره زمستاني نقل و انتقالات، فرصتي براي تغيير «ساختار» يك تيم فوتبال است؟ واقعا اين پرسپوليس به چند بازيكن براي سرپا شدن نياز دارد؛ يك نفر، دو نفر، چند نفر؟ كسي مي‌داند؟!

4- دير استعفا دادي آقاي استيلي؛ زودتر از تو، هواداراني استعفا دادند كه اين‌بار حتي نتوانستند همان برتري سنتي خودشان در مسابقات پيامكي تلويزيوني را تكرار كنند يا جايگاه‌هاي هميشگي‌شان در استاديوم را به اشغال دربياورند. شما با تماشاي كدام «پرسپوليس» عاشق فوتبال شديد حميد خان؟ پرسپوليسي كه در دوران كودكي و نوجواني شما به زمين مي‌رفت و قلب‌ها را تسخير مي‌كرد، چه اندازه شبيه اين تيمي بود كه شما ساختيد؟ چقدر نگون‌بخت‌اند نسلي كه قرار است با پرسپوليس امثال شما و مديران‌تان به فوتبال دل ببندند!

رسول بهروش