مرجع خبری پرسپولیس : در اين چارچوب اما، طبيعتا دل كسي براي پياده‌روي‌ها، ژست گرفتن‌ها و چشم دوختن‌هاي شيث به اسكوربورد تنگ نخواهد شد.

1- در شرايطي كه از هفته‌ها قبل و پس از اعلام دنيزلي، خيلي از مخاطبان فوتبال ايران در انتظار معرفي 10 بازيكن مازاد پرسپوليس به سر مي‌بردند و حتي برخي از هواداران خشمگين خواهان بركناري فوري آنها قبل از پايان فصل بودند، روز گذشته باشگاه پرسپوليس ليست 10 نفری را منتشر کرد كه با نظر كادرفني سال آينده نيز در اين تيم ماندني خواهند بود.

افزايش قابل توجه تعداد اخراجي‌هاي پرسپوليس نسبت به آنچه افندي وعده داده بود، بيش از هرچيز ديگري نشان دهنده رنجي است كه او در قامت مربي اين تيم ضعيف تحمل مي‌كرده و البته در تلاش بوده تا حد ممكن پنهانش كند. او امروز تنهابه ادامه همكاري با 10 بازيكن سرخپوش ابراز علاقه كرده و حتي مي‌توان حدس زد كه اگر محدوديت‌هاي نقل و انتقالاتي وجود نمي‌داشتند، همين فهرست مختصر هم آب مي‌رفت! بي‌ترديد حرف و حديث‌هاي زيادي مي‌تواند در مورد تصميم مهم اخير دنيزلي وجود داشته باشد و هركدام از منتقدان، كارشناسان و هواداران اختيار خواهند داشت تا با اتكا به سليقه و ديدگاه خودشان، ليست منتشر شده پرسپوليسي‌ها را به نقد بكشند. بازتاب اوليه انعكاس اين فهرست،‌ مربوط به دغدغه مشترك بسياري از هواداران در مورد جدايي آودوكيچ صرب‌تبار بوده است؛  سنگربان متعصبي كه طي هفت بازي آسيايي‌اش براي سرخپوشان، توانست اعتماد نسبي طرفداران اين تيم را به دست بياورد. با كنار گذاشته شدن آسمير، حالا بيم آن مي‌رود كه در صورت تداوم مشكلات سرخپوشان در چارچوب دروازه، دنيزلي بارديگر با انتقاد برخي از كارشناسان روبه‌رو شود؛ مثل تمام نيم فصل گذشته كه عدم علاقه او به همكاري با محمد محمدي، مورد يادآوري و ملامت منتقدان قرار گرفت. از همين حالا روشن است كه اگر قرمزها با استفاده از فرجه موجود نتوانند مشكلات دروازه‌شان را به طور‌كامل حل كنند، جاي خالي آودوكيچ به شكل عذاب‌آوري حس خواهد شد. از ديگر نكات نسبتا بحث‌برانگيز اين ليست، باقي ماندن نام بازيكناني مثل نورمحمدي و هادي نورزوي است؛ آنها كه گمان مي‌رود سرخپوش ماندن‌شان، بيش از هرچيز ديگري معلول ظرفيت‌هاي محدود خريد بازيكنان جديد بوده است. شواهد و قراين نشان مي‌دهند اين فهرست به زودي دستخوش تغييرات مختصري خواهد شد و شايد چند بازيكن ديگر كه به صورت صددرصدي مورد تاييد دنيزلي نيستند در پرسپوليس ماندگار شوند. تا اين لحظه اما، دست كم يك اسم بزرگ و جنجالي در سياهه اخراجي‌هاي اوليه اين تيم وجود داشته كه جدايي قريب‌الوقوع او، كمترين حسرت و افسوس ممكن را در پي آورده است؛ شيث رضايي!

2- قطع همكاري به پيشنهاد مصطفي دنيزلي، شايد تلخ‌ترين پايان ممكن براي مدافع شمالي پرسپوليس باشد. بازيكن پرحاشيه‌اي كه بخش زيادي از زندگي‌اش را صرف مبارزه با مربيانش و بعد انتقامجويي از آنها كرد، حالا و با اعلام از راه دور افندي،‌آخرين سنگر اميدبخش حيات حرفه‌اي‌اش را هم از دست مي‌دهد. او كه بهترين بازي‌هايش را براي پرسپوليس دنيزلي در ليگ ششم انجام داده و حتي در اين تيم به چنان مشروعيتي دست يافته بود كه مي‌توانست 90 دقيقه سر‌به‌سر علي دايي بگذارد و مورد انتقاد قرار نگيرد، سخت اميدوار بود با حضور دوباره اين مربي در پرسپوليس، به تيره روزي‌هايش خاتمه بدهد و به اوج برگردد، اما اين اتفاق «هرگز» رخ نداد. بعد از قرار داشتن در متن يك حاشيه مخرب ديگر در نيم فصل اول، او در مجموع چنان بازگشت نااميد كننده‌اي را به تركيب اصلي سرخپوشان تجربه كرد كه حالا باعث شده مديران و مربيان پرسپوليس، نيمي از سهميه‌هاي ليگ برتري‌شان را به جذب مدافعان جديد اختصاص بدهند. پس از يك فراز اوليه و درخشش در برخي از بازي‌هاي ابتدايي ليگ قهرمانان،‌ شيث به تدريج به همان قالب بي‌ثبات، غيرمطمئن و حاشيه‌ساز هميشگي‌اش بازگشت و در بازي با تيم‌هايي مثل راه‌آهن و الاتحاد، علت‌العلل ناكامي تيمش لقب گرفت. او حالا با مهر ديپورت افندي پاي گذرنامه فوتبالي‌اش، همان جايي مي‌رود كه پيش‌تر در دوران قطبي و دايي رفته بود؛ با اين تفاوت كه اين بار حتي از جلب همان حداقل ترحم هميشگي نيز محروم بوده است. شيث رضايي با اصرار عجيبش به گام برداشتن در مسير حاشيه و اصلاح‌ناپذيري، آخرين مدافعانش و واپسين كساني را هم كه به «بازگشت» او اميدوار بودند، كاملا مايوس كرده و حالا كار را به جايي رسانده كه جدايي‌اش از تيمي كه در آن رشد كرد، حتي يك پنجاهم رفتن بيگانه‌اي مثل آودوكيچ نيز ناخشنودي عمومي به دنبال نمي‌آورد.

3- به بن‌بست رسيدن شيث رضايي حتي در فضايي متفاوت و با مردي مثل دنيزلي، باد را به پرچم آن دسته از فرضيه‌پردازاني مي‌اندازد كه معتقدند «تريبت نااهل را چون گردكان بر گنبد است». اصالت واقعي، شايد آن چيزي باشد كه در رفتار و كردار مهدي مهدوي‌كيا موج مي‌زند. زندگي حرفه‌اي اين ستاره بزرگ تاريخ فوتبال ايران همواره مملو از تلاش خستگي‌ناپذير و دوري از حاشيه بوده است. از دال تا دنيزلي، همه مربيان مهدي با هر نوع طرز تفكر و روحيه‌اي مجبور به كرنش در برار شخصيت او شده‌اند. كيا وقتي در دو دقيقه پاياني بازي با الشباب و در شرايطي كه تيمش دو گل از حريف پيش است دعوت به حضور در زمين مي‌شود، همه كارنامه پربار ستودني‌اش را پشت خط طولي زمين جا مي‌گذارد و در همان تايم كوتاه چنان جنگنده، دونده و پرانگيزه نشان مي‌دهد كه گويا يك نوجوان 16 ساله مي‌خواهد خودش را به اولين مربي دوران زندگي‌اش نشان بدهد. جاي تعجب نيست اگر افندي با كمال ميل مشتاق ادامه همكاري با چنين الماسي باشد و از او تا آخرين رمقش بهره ببرد. در اين چارچوب اما، طبيعتا دل كسي براي پياده‌روي‌ها، ژست گرفتن‌ها و چشم دوختن‌هاي شيث به اسكوربورد تنگ نخواهد شد.

4- اگر شناسنامه‌اش راست بگويد، او حالا 28 ساله است. شيث رضايي اما بخش زيادي از اين مدت را صرف تحمل شماتت‌هاي ديگران و تلاش براي اثبات توانايي‌هايش به بقيه كرده است. او براي انتقام از قطبي به دايي پناه برد و براي خواباندن مچ شهريار، با هزار اميد و آرزو زير بيرق دنيزلي رفت. مقصد بعدي رضايي براي اينكه ثابت كند افندي هم در موردش در اشتباه بوده، كجاست؟!

* رسول بهروش