کارلوس کی‌روش معتقد است از بین ایران، ‌کره‌جنوبی، ازبکستان و قطر دو تیم سهمیه صعود مستقیم به جام جهانی برزیل را دریافت خواهند کرد.

کارلوس کی‌روش سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران در گفت‌وگو با سایت فیفا به نکات جالبی اشاره کرد که مشروح آن در زیر می‌آید:

*اجازه دهید در مورد نقش شما به عنوان سرمربی تیم ایران صحبت کنیم. چقدر احتمال می‌دهید تیم‌تان به جام جهانی 2014 برود؟

آثار و علایم بیان‌گر خیلی چیزها است اما خوب می دانم راهیابی به صورت مستقیم چقدر دشوار است. از نظر من دو پله اول و دوم جدول در اختیار ایران،‌ کره‌جنوبی، ‌ازبکستان یا قطر خواهد بود. برای لبنان که با چند نتیجه بهار خوبی آغاز کرده، احترام زیادی قائل هستم و به گمانم این تیم شانس دارد که با کسب مقام سومی به کارش پایان دهد.

*در جریان رقابت برای راهیابی به جام جهانی چه استراتژی را برای تیم‌تان در نظر گرفتید؟ چه چیزی را از بازیکنان‌تان خواهید پرسید؟

می دانیم مرحله انتخابی دشوار است و این که هر بازی به معنای یک مرحله آماده‌سازی قابل دسترس است. از زمانی که به ایران آمدم، تلاش کردم روحیه بازیکنان را تغییر دهم. امیدوارم آنها درک کنند هر بازی چقدر با اهمیت است. همه تیم‌ها قابلیت راهیابی دارند و می خواهند در هر بازی برنده شوند و به سه امتیاز برسند. همه تیم‌ها می‌جنگند که به این سه امتیاز برسند. فرقی هم ندارد در خانه خودشان باشند یا خانه حریف. از این جهت بحث خوش‌شانسی در کنار یکسری عوامل دیگر مطرح است. عواملی که تیم‌ قادر به کنترلش  نیست.

برنامه زمانی مان فشرده است. این که از یک طرف قاره پهناور آسیا به سمت دیگر آن بروید،‌ خود به منزله یک مانع بسیار سخت است که در این بین هر تیم و کشوری هم برای خودش، ‌هواپیمای اختصاصی ندارد. امیدوارم این گونه موارد تغییر کنند زیرا بُعد مسافت برای ما مشکل واقعی است.

*در ارتباط با چالش کاری سابق تان یعنی هدایت تیم ملی پرتغال و حضور در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی و ناکامی در راه صعود به مراحل بالاتر چه صحبتی دارید؟

قبل از این ناکامی، بازی‌های زیادی که تعدادشان بیش از 21 بازی در سال 2009 و 2010 بود، انجام دادیم. از این همه مسابقه، تنها در آخرین‌ دیدار که مقابل اسپانیا بود، بازنده شدیم. باختی که ما را از جام جهانی حذف کرد و آنها برای قهرمانی جهان رفتند. با این وجود دوست دارم به این نکته نیز اشاره کنم که در بهترین شرایط آمادگی نبودیم. پس از یک فصل طولانی، مجبور شدیم با عجله و شتاب خودرا مهیا کنیم. به این دلیل چند بازیکن‌مان را بخاطر مصدومیت از دست دادیم که یکی از آنها، نانی در روز قبل از آن بازی بود. بقیه مصدوم‌ها نیز به تیم بازگشتند و بقیه بازیکنان تیم نیز در بالاترین سطح تکنیکی و فیزیکی نبودند. بعد هم همه چیز به اتکای درخشش کریس ‌رونالدو درآمد که در اصل عملکرد خوبی داشت و من از عملکرد کلی رضایت داشتم.

*پرتغال همیشه یکی از مدعیان تورنمنت‌های بزرگ است اما آنها هنوز به قهرمانی جهان یا اروپا نرسیده ‌اند. دلیل این امر چیست؟

ماهیت فوتبال همین است. به نظرم مهمترین دلیل به مخالفت و مقاومت در برابر تغییرات در متن فوتبال پرتغال مربوط است. ما کشوری کوچک داریم که تصمیمات‌مان محدود هستند. مجبوریم و باید کادرمان را تقویت کنیم تا راهکارهای بیشتری در زمین فوتبال برای حل مسائل پیدا کنیم. فینال یورو 2004 که در آن بازنده شدیم و هیچگاه هم از یادها فراموش نخواهد شد، بی شک  نقطه اوج یک نسل طلایی بود. از طرفی فوتبال‌ پرتغال گاهی اوقات مقابل تیم‌های بزرگ نتایجی غیر قابل تصور گرفته است. بطور قطع هلندی‌ها در این مورد خیلی چیزها می دانند چون آنها هم هیچگاه به مقام قهرمانی جهان نرسیده اند.

*از تجربه‌هایی که در زمان حضور در رئال مادرید کسب کردید، ‌چه می ‌توانید بگویید؟

آن موقع از سیاست بدی که از جانب روسا اعمال می‌شد، لطمه خوردیم. مقاماتی که بدون در نظر گرفتن نیاز‌های فنی تیم، خرید و فروش بازیکن می‌کردند. والدانو (مدیر داخلی سابق) از این که به حرف من گوش بدهد، ‌خودداری می کرد. مبنای کارشان صرفا فقط استخدام ستارگان بود که باعث بی‌ثباتی تیم می شود و برای باشگاه نیز میلیون‌ها یورو نیز هزینه گزاف در بردارد و سرانجام منجر به اخراج مربیان زیادی هم می‌شود. اکنون با سیاست رئیس کنونی باشگاه که به حرف مربی‌اش گوش می دهد و به توصیه های مربی‌ عمل می‌کند،‌ موافق هستم. نتیجه این کار برای باشگاه کسب دو مقام قهرمانی مهم در دو سال گذشته بوده است.

*در مورد رقابت نزدیکی که میان رئال مادرید و بارسلونا و یکه تازی‌شان در فوتبال اسپانیا است، چه صحبتی دارید؟

این‌ها در اصل دو تیم کاملا متفاوت با یکدیگر هستند. بارسلونا بازیکنان خارق‌العاده‌ای مثل لیونل مسی، ژاوی و آندرس اینیستا دارد. ستارگانی که باعث می‌شوند حجم زیادی از عناوین و افتخارات را در سال‌های گذشته کسب کنند و سبک خاصی را نیز به اجرا گذارند.فکر می کنم بارسا و رئال دو تیم برتر حاضر جهان هستند. مسی و رونالدو سلاطین فوتبال هستند. سبک بازی‌شان برعکس هم است اما فوتبال به هر دو این‌ها نیاز دارد. مربی هم نمی خواهد تعارضی با این بازیکنان داشته باشد.

*شما به  عنوان دستیار سرآلکس فرگوسن کار کردید، مربی بزرگی که بیش از یک ربع قرن برای منچستریونایتد کار کرده است. در مورد او چه می‌گویید؟

صحبت در مورد سرآلکس سخت است. دوست دارم بگویم او بخاطر شخصیت فوق‌العاد‌ه‌اش بر فوتبال تاثیر گذاشته است. او از همان ژنی است که پله پدید آمد و بعد مارادونا،‌ دی‌استفانو و پوشکاش به دنیای فوتبال وارد شدند.در فوتبال مردانی هستند که باعث جاری شدن احترام فوق العاده زیادی می شوند. وقتی به ورزشگاه بروید و نتوانید حتی هیچ کمکی کنید،‌ مردم برایتان کف می‌زنند و هورا می کشند و فرگوسن یکی از این افراد است.

*شما در سطح باشگاهی و ملی کار کرده اید. این دو سطح را چگونه مقایسه می کنید؟

به نظرم این دو شغل با هم متفاوت هستند. دوست دارم در آغاز یک دوره آماده سازی یا یک بازی، مربی تیم ملی کشوری باشم اما دلم مربیگری باشگاهی برای یک دوره طولانی را هم می‌خواهد. من دوستدار کار به صورت روز به روز هستم؛ این که به ورزشگاه بروم و آموزش دهم. بهترین لحظات من در زمین ورزش، موقعی است که با بازیکنانم هستم. این حالت با کار در تیم‌های ملی که یک شکل استخدام خشک و خالی را طلب می کنند، فرق دارد. در این حالت شما در اصل برای هواداران همه تیم‌های باشگاهی کار می کنید. کاری که به واقع خیلی دشوار است. شما می توانید به یکباره از زمین به آسمان در یک بازی ارتقا یابید در حالی که اگر بازنده شوی‌، پایین ترین جایگاه را داری زیرا کل کشور علیه تو هستند. این اصلی است که به هر حال در فوتبال گفته می‌‌شود. من هم نمی دانم چرا اما عاشق مربیگری هستم.