مرجع خبری پرسپولیس : زلاتکو کرانچار در اولین مصاحبه اش گفته بود : ” آمده ام شش سال در ایران بمانم !” و ما حالا از خود می پرسیم او موفق خواهد شد ؟!

زلاتكو كرانيكار، سرمربي كروات تيم پرسپوليس كه اولين بار در مصاحبه با رسانه‌هاي ايراني مدعي شد كه آمده تا شش سال در ايران بماند و بعد از سه جلسه تمرين با اين تيم در نظر خودش به سرعت قرارداد را تمديد كرد و گفت: «مي‌خواهم بيش از شش سال در ايران و پرسپوليس بمانم.» گويا در همين چند روز خيلي به اين آقا خوش گذشته و بعيد نيست اگر در چند بازي اول به موفقيت برسد با تمديد مجدد شخصي،بخواهد 10 سال در ايران بماند!
اما جدا از شوخي بقاي شش ساله در يك تيم باشگاهي حتي در سطح اول فوتبال جهان هم به صورت نادر ديده مي‌شود. اگر استثناهايي مثل سرالكس فرگوسن (منچستريونايتد)، آرسن ونگر (آرسنال)، توماس‌ شاف (وردربرمن) و رافا بنيتس (ليورپول)، تقريبا هيچ تيم اسم و رسم‌داري را نمي‌توان پيدا كرد كه سرمربي‌اش قدمتي بيش از پنج سال حضور مداوم در اين تيم را داشته باشد. در كشور خودمان هم استثنايي‌ترين مورد غلامحسين پيرواني، سرمربي مقاومت (فجر) سپاسي شيراز بود كه سرانجام با شروع ليگ نهم به خاطر سرمربيگري تيم اميد مجبور شد تيم زردپوش شيرازي را رها كند و بقيه مربيان سابقه‌اي كمتر از پنج سال در تيم‌هاي تحت هدايت خود دارند. البته تيم هر چقدر سرشناس‌تر و پرطرفدارتر باشد به همان اندازه ضريب امنيت شغلي‌اش پايين مي‌آيد. چرا كه مثلا استقلال طي سه ليگ گذشته چهار سرمربي داشته و پرسپوليس در همين بازه زماني از پنج سرمربي استفاده كرده است.

اينكه كارنيكار بخواهد شش سال يا حتي بيشتر در پرسپوليس بماند، 50 درصدش به ميل خود اين مربي كروات و نتايجش برمي‌گردد ولي به طور مشخص سرمربيگري در تيم‌هاي باشگاهي تابعي از متغيرهاي فراوان است كه نتايج، بخش مختصري از آن را شامل مي‌شود. در همين راستا ابتدا توجه شما را به بازه زماني از آغاز دهه 80 تاكنون و سرمربيان پرسپوليس جلب مي‌كنيم:
… – تيرماه 82: علي پروين (پروين از مهرماه 77 سكان هدايت پرسپوليس را در دست داشت) 28 ماه
تير 82 – تير 83: وينكو بگوويچ – 12 ماه
تير 83 – تير 84: راينر سوبل – 12 ماه
مرداد 84 – بهمن 84: علي پروين – شش ماه
بهمن 84 – مرداد 85: آري‌هان – شش ماه
مرداد 85 – خرداد 86: مصطفي دنيزلي – 10 ماه
مرداد 86 – آبان 87: افشين قطبي – 15 ماه
آبان 87 – بهمن 87: افشين پيرواني – سه ماه
بهمن 87 – خرداد 88: نلو وينگادا – چهار ماه
با يك محاسبه ساده مشخص مي‌شود كه متوسط حضور مربيان روي نيمكت پرسپوليس از آغاز دهه 80 تا به امروز فقط 6/10 ماه بوده است و اين در حالي است كه دو مربي يعني علي پروين و افشين قطبي حتي با اين تيم به قهرماني ليگ برتر هم دست يافتند ولي سرنوشتي مشابه بقيه مربيان پيدا كردند كه يا بركنار شدند يا استعفا دادند يا بعد از پايان قرارداد، تمايلي به ادامه حضورشان ديده نشد. واقعيت اينجاست در تيمي‌هايي مثل پرسپوليس كه مديرانشان در واقع مجري سياست‌هاي مقامات بالادستي هستند و مثل آب خوردن و بدون دليل موجه بركنار مي‌شوند، به طور طبيعي مربيان هم نمي‌توانند نسبت به آينده كاري خود در عين موفقيت مطمئن باشند. فراموش نكنيم افشين قطبي پس از قهرماني در ليگ هفتم به دليل اختلافاتش با حبيب كاشاني پرسپوليس را ترك كرد و وقتي يك ماه پس از آن كاشاني هم وادار به استعفا از سمت مديرعاملي شد به اين تيم برگشت يا مصطفي دنيزلي كه علاقه‌مندان فراواني به خاطر بازي‌هاي تهاجمي و زيباي پرسپوليس در دوران حضورش داشت، نتوانست در پرسپوليس ماندگار باشد.
وضعيت مالي باشگاه، تغييرات در سطوح بالاتر مثل رييس سازمان تربيت بدني و… از جمله عواملي هستند كه در كنار نتايج حاصل شده مي‌توانند در ابقا يا بركناري يك سرمربي در پرسپوليس نقش داشته باشند. حالا اگر كرانيكار مي‌خواهد شش سال يا بيشتر در جمع قرمزها بماند ضمن آرزوي موفقيت براي او مجبوريم بگوييم كه چشممان آب نمي‌خورد.