منصور ابراهیم زاده درصورت تایید هیات مدیره،سومین مربی سبیلوی پرسپولیس خواهد بود

سایت گل؛ اصولا سیبیل در پرسپولیس نقش خیلی پررنگی نداشته است . البته تا حدودی می توان این مورد را به تمام تیم های فوتبال ایرانی بسط و گسترش داد. در سالهای قبل از انقلاب سیبیل تاحدودی نماد داش مشدی ها و کلاه مخملی بود و کمی تا قسمتی ها چپی ها از این فاکتور چهره ای استفاده می بردند و قشر فوتبالیست برای این که از انگ ارتباط با این دو طیف مصون بماند کمتر سراغ سبیبل مستقل می رفت . البته بازیکنانی بودند که با ریش و سیبیل درهم و البته موهای بلند و در حال فرشدن بیشتر خود را شبیه مدهای آن دوران می کردند .

رضا وطنخواه و محمود خوردبین قدیمی ترین سیبیلوهای پرسپولیس بودند که آقا رضا همان سیبیل نازک و جمع و جور خود را تا حالا هم حفظ کرده با این تفاوت که دست روزگار به آنها مش سفید زده است. محمود خان هم سیبیل ابتدایی خود را هم به قول رندان شبیه قرمان دوچرخه بود بعد از چندسال با ریش درهم آمیخت تا از فهرست سیبیل ها خروج کند. در نسل بعدی پرچمدار محمد صادقی بود که البته به هنگام جام جهانی 1978 آرژانتین این سیبیل را با ریش پرپشت خود درهم آمیخت ولی بعدها برای اینکه سفیدی ریش توی ذوق نزند دوباره به سیبیل رجوع کرد با این تفاوت که دیگر در پرسپولیس نبود.

بعد از انقلاب استوارترین سیبیل متعلق به وحید قلیچ است که از همان ابتدا که او را دیدیم تا همین امروز سیبیل پرپشت و سیاه خود را حفظ کرده است. حمید درخشان هم روزگاری از سیبیل نازک استفاده می کرد ولی بعدها ترجیح داد تا خود را سبک نکند و قید همان سیبیل باریک را زد تا جاده را صاف و هموار کند. عباس کارگر هم تا بازی می کرد سیبیلو بود ولی عباس آقا هم این روزها موهای پشت لب را به مرخصی فرستاده تا یکدست شود.

ناصر محمدخانی هم در فاز اول پیوستن از بانک ملی به پرسپولیس فاقد ریش و سیبیل بود ولی بعد از 5 سال حضور در قطر موقع برگشت یک سیبیل سیاه و تاحدودی هم پرپشت از دوحه سوغاتی آورد. البته ناصر هم وقتی وارد جرگه مربیان شد به دوران جوانی فلاش بک زد

معروفترین سیبیلوی وارداتی پرسپولیس علی دایی بود که با پشت موهای بلند و سیبیل نازک خود خیلی قیافه دلنشینی برای هواداران پرسپولیس نداشت ولی با گلهایش خیلی زود در دل آنها جا بازکرد. البته علی دایی هرچه به پایان دوران بازیگری نزدیک تر شد سیبیل را کوتاه تر کرد ولی همان بک گراند باقی مانده را به رغم سفید شدن حفظ کرده است . البته او را با "سایه سیبیلش" در ردیف مربیان سیبیلو قرار نمی دهیم چون ایشان با مقادیر اندکی ریش در چانه خود را از جمع سیبیل های مستقل خارج کرده است.او در این زمینه مشابه کریم باقری است . کسی که هنوز سبیل می گذارد.

مربی ها
اولین آنها محمد پنجعلی بود که سال 1373 همراه با حمید درخشان تیم را هدایت کرد و بعد از قدرتنمایی در دور گروهی لیگ آزادگان در نیمه نهایی با یک دربی جنجالی مقابل استقلال و شکست و محرومیت های سنگین توسط فدراسیون فوتبال عمر سرمربیگری اش به پایان رسید.پنجعلی از آن دست فوتبالی ها بود که حتی با ورود به دوره مدرنیته و تغییر تیپ افراد  وچهره های مشهور به غیر از یکی دو مقطع بسیار کوتاه سبیل خود را نتراشید.

نفر دوم یورگن گده آلمانی بود که در سال 1374 سرمربی شد و بعد از نتایج ضعیف در میانه راه از کار برکنار شد.گده در بازگشت به ایران و همکاری با تیم های دیگر سبیل خود را تراشید.مربی سبیلوی بعدی که عربستانی ها او را آقای «کی اف سی »می نامیدند نلو وینگادا بود که از اواخر سال 87 تا خرداد سال 88 سرمربی پرسپولیس بود و به جایی هم نرسید.

بعد از این سه سبیلوی تاریخ نیمکت پرسپولیس نفر چهارم هم می تواند منصور ابراهیم زاده باشد که تصور چهره اش بدون سبیل محال ممکن است!

سبیلوهای معاصر

البته مربیانی مثل علی دایی ، افشین پیروانی و حمید درخشان هم قبل از نشستن روی نیمکت سرخ ها سبیل داشتند درست مثل بزرگانی نظیر محمود خوردبین،کاظم سیدعلیخانی،عباس کارگر،رحیم یوسفی،ناصر محمدخانی،کریم باوی ،مجتبی محرمی،نادر باقری ،کریم باقری،پایان رافت و سبیلوهای دیگری که در دهه 60 تعدادشان به اوج رسید  و کم کم به صفر رسید !

حتی رضا محمدی گلر نیم فصل دوم امسال پرسپولیس هم وقتی فهمید در بازی آخر فصل مقابل تراکتورسازی به میدان می رود و مقابل دوربین ها و دیدگان میلیونی قرار می گیرد سبیل های خود را تراشید تا پرسپولیس همچنان بدون سبیلو باشد مگر اینکه ابراهیم زاده بیاید و برخی از شاگردان او بخواهند به عشق آقای سرمربی تغییر قیافه بدهند؛حتی شده برای یک مقطع کوتاه!