میلان در فصل 13-2012 توانست از آغاز فاجعه‌بار فصل رهایی یابد و در آخرین روز به لیگ قهرمانان برسد. اما امسال دیگر از این خبرها نیست.

میلان یکشنبه سه بر دو به یوونتوس باخت. باز هم از ماسیمیلیانو آلگری پرسیدند چرا باشگاهش اجازه داد آندره‌آ پیرلو دو سال پیش به صورت آزاد میلان را ترک کند و به یوونتوس بپیوندد. او چشمانش را چرخاند و گفت: «این حرف‌های تکراری دیگر خسته‌کننده شده.»

با این حال او در پاسخ به این که آیا میلان در پایان فصل در جمع سه تیم برتر قرار می‌گیرد یا نه حرف‌های قبلیش را تکرار کرد: «فصل طولانی است. ما فصل پیش در این موقع حتی عقب‌تر هم بودیم. ما زمان بازیابی خود را داریم. ببینیم در کریسمس در چه جایگاهی خواهیم بود.»

خوش‌بینی ادامه‌دار این مربی 46ساله ستودنی است و قابل درک. او راست می‌گوید. میلان به‌نحوی فصل گذشته جایگاهش از امثال هم پایین‌تر بود. میلان در پایان هفته هفتم فصل پیش تنها هفت امتیاز داشت اما این بار هشت امتیاز گرفته.

اما یک تفاوت مهم هست. 12 ماه پیش، میلان هشت امتیاز تا جایگاه راهیابی به لیگ قهرمانان فاصله داشت. اما این فاصله در این مقطع از فصل جدید 11 امتیاز است. این یعنی بسیاری از تیم‌های سری آ نسبت به فصل پیش رشد داشته‌اند.

رم بهترین آغاز تاریخ خود را داشته و با رودی گارسیا در هر هفت مسابقه ابتدایی پیروز شده. ناپولی هم تنها دو امتیاز از دست داده است.
صحبت‌های بسیاری می‌شود درباره این که یوونتوس شروع خوبی نداشته. اما قهرمان دو فصل پیش تاکنون شکستی هم نخورده است و شش بازی‌اش را برده است و یکی را هم مساوی کرده است.
اینتر احیاشده هم همین شنبه روند شکست‌ناپذیری‌اش به پایان رسید و به رم باخت. فیورنتینا هم تیم قابل توجهی است، هرچند که تیم فوق‌العاده بااستعداد وینچنتزو مونتلا انگار از جنگیدن در دو جبهه خسته شده است.

لاتزیو هم دارد نشان می‌دهد آن اشتیاق فصل گذشته را بازیافته و روشن است که یکی از رقابتی‌ترین و سخت‌ترین فصل‌های سری آ در سال‌های اخیر را پیش رو داریم.
اما این خبر خوبی برای میلان نیست.

میلانی‌ها تیمی رقابتی هستند، اما انگار از ته دل بازی نمی‌کنند. آنها این را در تورین هم نشان دادند. میلان می‌توانست به تساوی عجیبی برسد. گل دوم سولی مونتاری در دقیقه 90 یوونتوس را به ترس انداخت. میلان هم چندین بار در همین فصل توانسته در اواخر مسابقه به نتیجه مساوی برسد. مردان آلگری مقابل تورینو و بولونیا دو گل عقب بودن را در دقایق پایانی جبران کردند و بازی را به تساوی کشاندند. اما با این حال روسونری حس و حال خوبی در حال حاضر ندارد.

یکشنبه شب این را می‌شد دید. فیلیپ مکسس در این مسابقه کارت قرمز گرفت. او باید البته زودتر اخراج می‌شد چون به جورجیو کیه‌لینی ضربه‌ای زد که در نهایت منجر به محرومیت بیشتر او هم شد. این اتفاق می‌تواند اوضاع دفاع میلان را خراب‌تر کند. آنها آمار نگران‌کننده 13 گل خورده در 7 مسابقه را به جا گذاشته‌اند. تنها دو تیم قعر جدول، یعنی بولونیا و ساسولو خط دفاعی بدتری دارند.

البته باید گفت که میلان بدون بازیکن اصلی تهاجمی خود، یعنی ماریو بالوتلی به تورین سفر کرد. او آخرین جلسه از سه بازی محرومیت خود را پشت سر می‌گذاشت؛ محرومیتی به دلیل توهین به داوران مسابقه با ناپولی.

این مهاجم همیشه عصبی است. اما میلانی‌ها بهتر است امیدوار باشند که این آشفتگی فعلی او ذاتی باشد، نه این که او از نبود بازیکن بااستعداد در اطرافش برآشفته باشد. برای میلان بسیار دشوار است که بالوتلی را نداشته باشد. بویان کرکیچ اخیرا گفت که 80 درصد حمله میلان یعنی بالوتلی. او البته اهمیت الساندرو ماتری و روبینیو را نادیده گرفت.

آلگری پس از شکست مقابل یووه گفت: «حتما نباید دانشمند باشید تا دریابید میلان خوب کار نمی‌کند». اما نیازی هم نیست پیشگو باشید تا دریابید میلان بعید است فصل را خوب تمام کند.

مربی روسونری بر این باور است: «هنوز زود است که بخواهیم دست از ویا برداریم». اما واقعیت این است که خبری از تکرار بازگشت فوق‌العاده فصل پیش نخواهد بود. حالا هر چقدر هم که آلگری این حرف‌ها را تکرار کند.