هافبک تیم ملی فوتبال ایران با اشاره به حضور در تیم جوانان آلمان گفت: یک روز تیم زیر ۲۱ ساله‎های آلمان باید در سرزمین‌های اشغالی به مصاف رژیم صهونیستی می‌رفت ولی از مربی تیم خواستم من را از ترکیب تیم کنار بگذارد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم و به نقل از روزنامه «Jornal i» پرتغال، خبرنگار اعزامی این روزنامه به ایران سفرش به کشورمان را اینگونه تشریح می‌کند: سه‌شنبه 23 مهر 1392 پس از ورود به فرودگاه بین‌المللی امام خمینی و پس از طی مسافتی یک ساعته با ماشین به جنوب شهر تهران رسیدیم. اغلب خودروهایی که دیده می‌شدند «رنو» یا «پژو»‌های زرد رنگ بودند. هر چه به مرکز شهر نزدیک‌تر می‌شدیم بر تعداد موتورسواران افزوده می‌شد که در آن ترافیک به طرز ماهرانه‌ای رانندگی می‌کردند. برخی از آنها با یک دست موتور خود را هدایت می‌کردند چون با دست دیگر مشغول صحبت کردن با تلفن‌شان بودند. برخی از آنها هم یک نفر دیگر را ترک خود داشتند و البته اغلب‌شان کلاه ایمنی به سر نداشتند.

پس از سفری کوتاه به ورزشگاه آزادی، محل برگزاری بازی ایران و تایلند رسیدیم. ورزشگاهی بزرگ که شاید باور نکنید تمامی امکانات لازم را داراست. در کنار آن زمین‌های بازی فوتبال ساحلی و مقر فدراسیون  این رشته به چشم می‌خورد. یک دریاچه مصنوعی بزرگ هم در این مجموعه وجود دارد و فدراسیون قایقرانی هم کنار آن واقع شده است. زمین بیس‌بال و فدراسیون این رشته ورزشی هم در این مجموعه گنجانده شده است. در مجموعه ورزشی آزادی ورزشگاه 40 هزار نفری فوتبال زنان ساخته شده است.

ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی که تنها مخصوص حضور آقایان است در دیدار ایران مقابل تایلند تنها 20 هزار تماشاگر را در خود می‌دید. این دیدار در چارچوب رقابت‌های مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا 2015 برگزار می‌شد و با برتری 2 بر یک میزبان به اتمام رسید اما نکته جالبی که در این ورزشگاه به چشم می‌خورد این بود که  سکوهای ورزشی این ورزشگاه به سه قسمت تقسیم شده بود. یک قسمت که در وسط سکوها بود بخش VIP بود و یک قسمت دیگر سکوهای تماشاگران پرسپولیس و سکوهای سوی دیگر هم از آن استقلالی‌ها بود.

در تهران که جمعیتی در حدود 14 میلیون نفر دارد جایی برای تیم سوم نیست پس طبیعی بود که هواداران در این دیدار نام بازیکنان محبوب خود را صدا بزنند. پرسپولیسی‌ها نام علی دایی، سرمربی خودشان و بهترین گلزن ایران در رده ملی (109 گل‌زده) را به زبان می‌آوردند. استقلالی‌ها هم با بر زبان آوردن نام فرهاد مجیدی، کاپیتان فعلی خود پاسخ سرخپوشان را می‌دادند.

زمانی‌که بازی در نیمه نخست تمام شد بازیکنان ذخیره تیم ایران از جمله سردار آزمون 18 ساله که به تازگی به تیم روبین‌کازان روسیه رفته شروع به گرم کردن خود کردند. هواداران پرسپولیس و استقلال هم از این فرصت استفاده کردند و با یکدیگر عکس یادگاری گرفتند.

در نهایت وقتی که بازی تمام شد بازیکنان برای صرف شام به هتلی که هم‌نام با ورزشگاه آزادی بود، رفتند. همان‌جا بود که با اشکان دژاگه 27 ساله که پیش از این سابقه قهرمانی با تیم زیر 21 ساله‌های آلمان را در اروپا دارد و در کنار بازریکنان بزرگی همچون مانوئل نویر، سامی خدیرا و مسعوت اوزیل بازی کرده، گفت‌و‌گویی انجام دادیم.

* با تیم زیر 21 ساله‌های آلمان قهرمان اروپا شدی و حالا اینجایی، چرا؟

 متوجه شدم که راهیابی به ترکیب تیم ملی فوتبال آلمان که تیم خیلی قدرتمندی به شمار می‌رود کار دشواری است.

* چه کسی شما را برای حضور در تیم ملی ایران متقاعد کرد؟

این کی‌روش بود که با چند تماس من را برای پیوستن به تیم ملی ایران متقاعد کرد. او با صحبت‌هایی که با من داشت نگرانی‌های من را رفع کرد. از ماه فوریه 2012 در تیم ایران عضویت دارم و از بودن در اینجا خوشحالم.

* در ایران متولد شده‌ای؟

من متولد تهران هستم و وقتی سن کمی داشتم راهی آلمان شدیم. از همان‌جا هم بود که بازی‌ تیم ملی ایران مقابل پرتغال در جام‌جهانی 2006 را دیدم. دکو گل فوق‌العاده‌ای در آن بازی به ثمر رساند.

* تو پیش از هر بازی چیزی را 5 مرتبه زیر زبان تکرار می‌کنی، درست است؟

بله، پیش از هر بازی نام «خدا» را به زبان فارسی تکرار می‌کنم. این آئین و روش من است.

* و در ماه رمضان چه کار می‌کنی؟

البته که روزه می‌گیرم. من هم همانند فوتبالیست‌های مسلمان دیگر از جمله فرانک ریبری هستم.

* حقیقت دارد که تو با تیم فوتبال آلمان مشکل داشتی؟

نه، مشکلی با تیم آلمان نداشتم و همه چیز تمام شده است.

* پس مشکل چه بود؟

یک روز تیم زیر 21 ساله‎های آلمان باید در سرزمین‌های اشغالی به مصاف رژیم صهونیستی می‌رفت ولی از مربی تیم خواستم من را از ترکیب تیم کنار بگذارد. یکسری مشکلات سیاسی پشت‌ این موضوع بود و همه می‌دانستند که من یک آلمانی- ایرانی هستم.

* چرا، دلیلت چه بود؟

برای اینکه از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کرده باشم چون ایران کشوری با نام اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد. چند روز بعد از این موضوع با رئیس اتحادیه فوتبال آلمان صحبت کردم و نظرات طرفین خیلی محترمانه مطرح شد. آنها می‌خواستند موضوع را سیاسی کنند ولی من این موضوع را نپذیرفتم. نمی‌خواستم ریسک کنم. 50 بازی و 15 گل‌زده در تیم‌های زیر 17، 18، 19، 20 و 21 سال آلمان و بازی در کنار  فوتبالیست‌های همچون مانوئل نویر، متس هوملس، بندیکت هودس، سامی خدیرا و مسعوت اوزیل افتخاری بزرگ برایم بود.

* در مورد ریکاردو کاستا حرفی برای گفتن داری؟

آه‌، بازیکن پرتغالی! ما در کنار هم در سال 2009 با ولفسبورگ به مقام قهرمانی بوندس‌لیگا رسیدیم.  او خیلی به من کمک کرد و با یکدیگر فوق‌العاده صمیمی بودیم. کاستا شخصیت منحصربه فردی داشت.

* می‌دانی کاستا الان کجا بازی می‌کند؟

نه