ملی‌پوش سابق و پیشکسوت فوتبال معتقد است دلیل اصلی ناپاکی و فساد در این رشته، سوء استفاده برخی از پول بیت المال بوده و برای از بین رفتن این پدیده، باید تیم‌ها به بخش خصوصی واگذار شوند.

محمد خاکپور درباره علت‌های اصلی ناپاکی و فساد در فوتبال ایران، توضیح داد: علت اصلی این مسائل سوء استفاده اشخاص از بیت المال است. بودجه کلانی از جانب دولت در ورزش هزینه می‌شود و عده‌ای هم از این پول سوء استفاده می‌کنند و باعث آلودگی ورزش می‌شود. ما باید اکثریت را ببینیم، هر چند یکی، دو باشگاه از طریق بخش خصوصی اداره می‌شوند، اما نمی‌توان اقلیت را دید. مطمئنم همین چند باشگاه هم دوام زیادی نمی آورند و بیشتر از دو، سال دیگر در فوتبال نمی مانند. مثل خیلی‌های دیگر در فوتبال نمی‌مانند. مثل خیلی‌های دیگر که به صورت شخصی اداره می‌شدند، عطای تیم داری را به لقایش می‌بخشند و می‌روند. بنابراین ما باید در مورد عموم صحبت کنیم.

وی ادامه داد: اکثر بودجه ورزش از دولت آورده ‌می‌شود و از مسئولان رده بالا گرفته تا مسئول تدارکات یک تیم و دلال‌هایی که دور یک تیم هستند، از همین بودجه استفاده می‌کنند. حال اگر چند نفر هم وارد بخش خصوصی شده باشند به دنبال منافع شخصی خود هستند. به هر حال فوتبال در کشور ما صنعت ورشکسته است و میلیاردها تومان هر ساله برایش هزینه می‌شود، بدون این که یک ریال سودی داشته باشد. اگر بگوییم کار فرهنگی هم انجام داده‌ایم، دروغ گفته‌ایم. نه تنها کار فرهنگی انجام نشده بلکه ناهنجاری‌ها هم بیشتر شده است. من که اصلا فوتبال را دنبال نمی‌کنم و به خاطر همین مسائل از آن کنار رفته‌ام، اما این روزها در رسانه‌ها و تلویزیون می‌شنویم که صحبت از تبانی، کلاهبرداری و تقلب است.

بازیکن سابق تیم ملی همچنین در پاسخ به این پرسش که ناپاکی و فساد در فوتبال چه پیامدهایی در جامعه دارد، گفت: یکی از اصلی‌ترین پیامدها، دل زده شدن مردم از فوتبال است. وقتی با عموم مردم صحبت می‌کنید، می بینید کسی از فوتبالیست جماعت خوشش نمی آید. یا اگر از فوتبالیست بد هم نگوید، در موردش خوب صحبت نمی‌کند. این نشان می‌دهد که ما کار فرهنگی انجام نمی‌دهیم. از یک طرف آموزش هم در کار نیست. موضوعی که یک فوتبالیست باید دوازده سال پیش یاد می‌گرفته را دیگر نمی‌توان به او آموزش داد. آیا آن زمانی کسی بوده که به او آموزش دهد؟

خاکپور که چند سالی است به دلیل وجود آنچه ناپاکی می‌خواند از فوتبال کنار رفته و به تجارت مشغول است، در ادامه به حرفه‌ای نبودن فوتبال ایران اشاره کرد و گفت: شک نکنید فوتبال ما یک درصد هم حرفه‌ای نیست. من که دیگر در فوتبال نیستم و برنامه «90» را هم نگاه نمی‌کنم، اما فردای این برنامه، همکارانم در محل کار می‌گفتند سرمربی تیم ملی را شب قبل از بازی با تایلند دعوت کرده و او را تا دیر وقت نگه داشتند. آیا سرمربی تیمی که بازی دارد، نباید قبلش تمرکز داشته باشد؟ وقتی در بالاترین سطح ورزش ما چنین اتفاقی می‌افتد و سرمربی تیم ملی ما چنین کاری می‌کند، دیگر بقیه‌اش را خودتان ببینید.

وی اضافه کرد: تمام فوتبالی‌ها برایم قابل احترامند، اما یکسری حقایق است که می‌بینم و نمی‌توانم بازگو نکنم و هیچ ابایی هم از گفتنش ندارم. بیشتر آنهایی که در فوتبال پایه کار می‌کنند به دنبال درآمدزایی هستند تا آموزش. آنها به جیب پدر و مادر فوتبالیست‌ نگاه می‌کنند تا آن را وارد تیم کنند و به استعدادهای آن نوجوان کاری ندارند.

پیشکسوت فوتبال همچنین در پاسخ به پرسش دیگر درباره پیامدهای ناپاکی و فساد در فوتبال، توضیح داد: فوتبال یک پدیده اجتماعی است و تمام اتفاق‌هایی که در آن می‌افتد، تاثیر مستقیم روی مردم می‌گذارد. چون مردم با آن زندگی می‌کنند، بیدار می‌شوند، می خوابند ، خوشحال می‌شوند و گریه می‌کنند. آنهایی که به تیم‌شان تعصب دارند واقعا به آن زندگی می‌کنند بنابراین نوع رفتار و صحبت‌های ما تاثیر مستقیم روی خانواده می‌گذارد و اگر این رفتارها ناهنجار باشد، به تنش ختم می‌شود. ما چه بخواهیم چه نخواهیم، در بین مردم مطرحیم و حرف‌های ما می‌تواند بسیاری از زندگی‌ها را عوض کند. این در حالی است که به خاطر نتیجه‌گرایی متوجه نیستیم چه الگویی می‌توانیم برای جامعه باشیم. به همین دلیل خیلی صحبت‌ها را می‌کنیم که نباید بکنیم، خیلی کارها را انجام می‌دهیم که نباید انجام دهیم. معتقدم بی اخلاقی‌ها روی رده‌های سنی پایین تر تاثیر بیشتری می‌گذارد. یک نوجوان وقتی می‌بینید که قهرمانی‌ها و نتیجه‌ها با لابی تبانی و خرج کردن به دست می‌آید، قداست ورزش برایش از بین می‌رود. در چنین شرایطی وقتی یک خانواده به دنبال سلامت در ورزش است، به دلیل ناپاکی ، فرزندش را از ورزش منع می‌کند.

خاکپور در پایان این گفت و گو به راهکارهای برچیده شدن فساد در فوتبال و استراتژی نهادهای ورزشی در قبال این گونه مسائل اشاره کرد و  گفت: به نظر بنده تنها راهکار موجود، واگذاری تمام تیم‌ها به صورت 100 درصد به بخش خصوصی است. وقتی بخش خصوصی از جیب خودش هزینه می‌کند، مواظب است که این پول به چه شکل و چه منظوری صرف می‌شود. همچنین از مدیر، مربی و بازیکن با خاطر کار و اعمال‌شان بازخواست می‌کند و مراقب‌شان است. همچنین وقتی ورزش خصوصی شود، وزارتخانه و فدراسیون هم تمرکزش را روی حواشی منعطف می‌کند تا تبانی و فساد رخ ندهد. اما وقتی هزاران دغدغه‌ مثل مشکلات مالی و تامین بودجه‌ها وجود دارد ، دیگر نمی‌توانند وارد ناپاکی در ورزش شوند.