قطبی کی حق شیث را می دهد؟

مرجع خبری پرسپولیس : کاری نداریم به اینکه افشین قطبی هنوز در بند گذشته است و همواره در جملاتش فعل ماضی را صرف می کند. شیث دیگر آن پسر پرهیاهو و کنترل نشدنی سال های قبل نیست. شیث برای خوب بودن و خوب نشان دادن ماسک نزد و چهره اش را پشت شعار پنهان نکرد.

شیث رضایی مدافع خوش قد و قامت و شمالی پرسپولیس برای رسیدن به این تحول شگرف راه درازی را طی کرد. رضایی تغییر نکرد بلکه متحول شد. کاپیتان دوم پرسپولیس حالا در سن 24 سالگی به اوج پختگی رسیده و به مدافعی تبدیل شده که در مقطع کنونی در فوتبال ایران اگر بی نظیر نباشد کم نظیر است. رضایی که پیش از دومین دوره حضورش در ارتش سرخ یک پروسه 5 ساله را در این تیم طی کرد، به دستور علی پروین برای نخستین بار پیراهن سرخ را به تن کرد و در میان بزرگان آن روزهای پرسپولیس نظیر گل محمدی، انصاریان، رهبری فرد و باقری عرض اندام کرد.

مدافع جوان پرسپولیس خیلی زود جای خود را در ترکیب ثابت پرسپولیس پیدا کرد و در زمان پروین، آری هان و دنیزلی تبدیل به یکی از نقاط اتکای این تیم شد. رضایی اما در زمان سرمربیگری افشین قطبی به چهره ای پرهیاهو و به قول اهالی رسانه «یاغی» تبدیل شد تا جایی که توسط مسئولان وقت اخراج شد و حتی او را به جشن قهرمانی پرسپولیس راه ندادند. بدین ترتیب رضایی بعد از 5 سال حضور مستمر در پرسپولیس به صبای قم تبعید شد. اینکه در روزهای جدایی از پرسپولیس بر او چه گذشته بر ما پوشیده است اما خود رضایی در این خصوص می گوید : «یکسال دوری از پرسپولیس باعث شد قدر پیراهن این تیم و هوادارنش را بدانم. حالا حاضر نیستم با اشتباهات کودکانه به سادگی پیراهن تیم محبوبم را از دست دهم».

رضایی که در هفته های ابتدایی فصل مورد بی مهری سرمربی کروات پرسپولیس قرار گرفته بود آنقدر صبوری کرد و در تمرینات درخشید تا کرانچار را مجاب کند او را در ترکیب ثابت پرسپولیس قرار دهد. شیث در نخستین مسابقه مقابل استقلال بازوبند کاپیتانی پرسپولیس را بر بازو بست و بر خلاف بسیاری از سرخپوشانی که طی دهه اخیر این بازوبند را به بازوی خود بسته اند کاملا محق و شایسه چنین افتخاری بود. مدافع میانی پرسپولیس مرز بین شهرت و غیرت را طی کرد تا جایی که حالا بسیاری از کارشناسان او را با مجتبی محرمی و محمد پنجعلی قیاس کنند. از سوی دیگر در فوتبال ملی ما بعد از نسل طلایی جام جهانی 2006 از فقر مدافع رنج می برد، بازیکنی چون رضایی می تواند نقطه اتکایی باشد برای جبران ناکامی ها.

کاری نداریم که قطبی هنوز در بند گذشته است و همواره در جملاتش فعل ماضی را صرف می کند. سرمربی تیم ملی هنوز در قید و بند مشکلات گذشته با شماره 13 پرسپولیس است اما شیث دیگر آن پسر پرهیاهو و کنترل نشدنی سال های قبلی نیست. شیث برای خوب بودن و خوب نشان دادن ماسک نزد و چهره اش را پشت شعار پنهان نکرد. و حالا هواداران سرخ در آزادی یکصدا فریاد زدند ” قطبی یادت باشه، رضایی باید باشه” . براستی سرمربی تیم ملی کی حق شیث را خواهد داد؟

پویا نوایی 

انتهای گزارش اختصاصی / امانت داری- استفاده از این خبر با ذکر نام نویسنده و مرجع خبری مجاز است