پرسپولیس نیوز :  بهمن بهلولی می گوید فردوسی‌پور یکی از شاگردان نابغه او بوده است.

عباس اسدزاده/ شنیدن صحبت‌های بهمن بهلولی، داور قدیمی فوتبال کشورمان در آستانه دربی پایتخت خالی از لطف نیست. بهلولی جزو معدود داورانی است که دربی را قضاوت کرده و در سال 1366 بیست و هشتمین بازی شهرآورد را سوت زده است. در خصوص مسائل مختلف فوتبال با او هم‌صحبت شدیم. این گفت‌وگو را بخوانید:

* این روزها مشغول چه کاری هستید؟ دوران بازنشستگی خوش می‌گذرد؟

ما که دیگر کاری با فدراسیون فوتبال نداریم. هر روز به بنگاه معاملات ملکی یکی از دوستانم می‌رویم و دور هم جمع می‌شویم و درباره فوتبال و داوری حرف می‌زنیم. به هر حال خوش می‌گذرد.

* چرا کار نظارت انجام نمی‌دهید و در بازی‌های لیگ حضور ندارید؟

ما یک زمانی حسین عسگری را به عنوان کمک‌داور هم با خودمان جایی نمی‌بردیم حالا منت او را بکشیم که به ما نظارت بدهد؟ او کنار زمین می‌ایستاد و به ما نگاه می‌کرد حالا من هرگز از او نمی‌خواهم مرا ناظر داوری بگذارد. دوست ندارم کسی سرم منت بگذارد، آن هم نظارتی که پشت سرش هزاران حرف و حدیث پیش می‌آید. اوضاع و احوال فوتبال ما اینگونه است دیگر!

* حکم کمیته انضباطی درباره محسن قهرمانی را خواندید؟

بله؛ من از قبل هم گفته بودم تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها! حتماً قهرمانی کاری کرده که این بلاها سرش آمده است. من قهرمانی را از خیلی وقت‌ها پیش می‌شناسم، زمانی که حتی داور هم نبود. او از لحاظ روحی به درد داوری نمی‌خورد ولی به هر حال داور شد!

* به نظر شما داوری که تخلف کرده باید با چه حکمی روبه‌رو می‌شد؟

من دقیقاً نمی‌دانم قهرمانی چه‌کار کرده و فقط در رسانه‌ها و حکم کمیته انضباطی خوانده‌ام اما به صورت کلی داوری که تخلف کرده باید برای همیشه محروم شود.

* شما برنامه 90 دوشنبه شب را تماشا کردید؟

کامل نه ولی اگر هم نکته‌ای بود، دوستان به من انتقال دادند. من نمی‌دانم این آقای افشاریان با 100 کیلو وزن چطور می‌گوید من اگر بودم فلان صحنه را پنالتی می‌گرفتم یا نمی‌گرفتم؟ درباره گل دوم فولاد به پرسپولیس من معتقدم وقتی یک ماشین از کنار ما رد می‌شود، سریعاً خودمان را جمع و جور می‌کنیم و دستمان را می‌بندیم که تصادف نکنیم؛ خب، بازیکن فولاد هم حتی اگر نیتی برای هند کردن نداشته باشد، وقتی دستش شرایط طبیعی نداشته، پس هند کرده است. من هم می‌گویم گل دوم فولاد به پرسپولیس مشکل داشت. درباره عادل فردوسی‌پور هم باید بگویم او زمانی که من معلم بودم، یکی از شاگردان نابغه من بود.

* شما چه سالی از داوری خداحافظی کردید؟

من ابتدا بازیکن بودم و از 52-1350 وارد داوری شدم و در بازی‌های تخت جمشید سوت زدم. شاید باور نکنید من از 6 سالگی وارد فوتبال شدم و تا الان زندگی‌ام با فوتبال سپری شده است.

* پایان دوران داوری شما در کدام بازی بود؟

بازی پرسپولیس و ملوان بود، حتی یک دسته گل خشک و خالی هم به ما ندادند. محمود خوشخوان آمد و یک دسته گل انداخت دور گردنم و هلم داد بیرون و گفت خوش آمدی. انگار دوستان از خدایشان بود من از داوری بروم!

* چرا آن زمان می‌گفتند شما پرسپولیسی هستید؟

بله، خیلی‌ها این را می‌گفتند. تا وارد استادیوم می‌شدم، می‌گفتند یار دوازدهم پرسپولیس آمد در حالی که قبلاً هم به خبرورزشی گفتم این ادعا واهی بود. آخر چطور می‌شود منی که بازیکن تاج تبریز بودم و حتی با پیراهن تاج از دنیای فوتبال خداحافظی کردم، بتوانم پرسپولیسی باشم؟ این ادعا صحت نداشت.

* شما بازیکن تاج بودید؟ یعنی استقلالی هستید؟

من نگفتم استقلالی هستم، گفتم بازیکن تاج بودم و سال 1347 با پیراهن این تیم از فوتبال خداحافظی کردم.

* درباره دربی بیست و هشتم که شما قضاوت کردید، برایمان بگویید.

سال 66 بود، می‌گفتند من پرسپولیسی هستم اما این درست نبود. خدا شاهد است که دروغ نمی‌گویم. من پرسپولیسی نبودم، استقلالی هم نبودم. دقیقه 7 یا 8 بازی بود که حاجیلو با خطا فرشاد پیوس را داخل محوطه جریمه سرنگون کرد. من اگر پرسپولیسی بودم، سریعاً نقطه پنالتی را نشان می‌دادم اما این کار را نکردم. چون اوایل بازی بود و تماشاگر زیادی به ورزشگاه آمده بود، من صلاح دانستم که همان ابتدای کار پنالتی نگیرم. اگر حالا فیلم آن بازی را بگذارید و شما هم به این نتیجه برسید که روی پرسپولیسی‌ها پنالتی شده است، من خودم را مدیون پروین و پیوس خواهم دانست چون پنالتی نگرفتم.

* چرا اینقدر پروین را دوست دارید؟

نه تنها پروین، بلکه عاشق مرحوم حجازی هم بودم. این دو هرگز در فوتبال ما تکرار نمی‌شوند، همان‌طور که مرحوم دهداری‌ها دیگر تکرار نخواهند شد. پروین و حجازی در طول دوران بازیگری و قضاوتم واقعاً شخصیت و بزرگی خاصی را از خود نشان می‌دادند. آیا شما به یاد دارید پروین در طول دوران مربیگری خود حتی یک بار کنار خط آمده باشد؟

* یک خاطره جالب از دوران فوتبال خودتان برایمان بگویید.

خب من عشق فوتبال بودم. یادم می‌آید جوان بودم و دوست داشتم بازی‌های بزرگ فوتبال ایران را از نزدیک ببینم. تیم‌ ملی با واشاش مجارستان بازی داشت. با یک اتوبوس دماغ جلو! که گاو و گوسفند جابه‌جا می‌کرد، 25 ریال دادم و خودم را رساندم تهران آن هم با کلی التماس. رفته بودم مسافرخانه، نصف شب می‌خواستم بروم دستشویی که ناگهان دیدم کلی برف آمده است. گریه‌ام گرفت. با خودم گفتم این همه کوبیدم و از تبریز با هزار بدبختی آمدم تهران، حالا بازی لغو خواهد شد. حالا بماند که با تدابیری که اندیشیده شد، بازی برگزار گردید و تیم ‌ملی هم با 5 گل شکست خورد.

* یک سؤال خصوصی، البته اگر می‌خواهید جواب ندهید؛ آیا در زمان شما به داوران پیشنهاد رشوه هم داده می‌شد؟

من اهل این کارها نبودم. یادم می‌آید یک فولکس قورباغه‌ای داشتم، قرار بود بروم خرمشهر یک بازی را سوت بزنم. با همین ماشین رفتم خرمشهر، همان‌طور که حتی بارها آبادان هم می‌رفتم. رئیس باشگاه خرمشهری فردی بود که نمایندگی تویوتا را در اختیار داشت. به من پیشنهاد دادند یک تویوتای صفر کیلومتر بدهند که قبول نکردم. حتی بحث بود که از دم‌قسط پولش را پرداخت کنم اما نکردم. حالا بماند که خیلی‌ها گرفتند و …