پرسپولیس نیوز : در آستانه سالگرد درگذشت علی ایرانپاک، بر آن شدیم تا یادی از این مهاجم خوزستانی سال‌های 49 تا 59 تیم پرسپولیس که به مرد هفت گُله شهرآورد تهران معروف بود، کنیم.

خوزستان از دیرباز پرورش‌دهنده فوتبالیست‌های نامی و بزرگی بوده است؛ بازیکنانی که با کمترین امکانات در عرصه‌های ملی خودنمایی کردند و به عنوان ستاره‌های ایران شناخته شدند و کم نیستند بازیکنانی که از این استان به مدارج بالا رسیدند و حالا دیگر در جمع ما نیستند؛ علی ایرانپاک، مهاجم سابق پرسپولیس و بهترین گلزن تاریخ شهرآورد تهران یکی از این بزرگان است که چند سالی‌ست از میان ما رفته است.

در آستانه سالگرد درگذشت علی ایرانپاک، بر آن شدیم تا یادی از این مهاجم خوزستانی سال‌های 49 تا 59 تیم پرسپولیس که به مرد هفت گُله شهرآورد تهران معروف بود، کنیم.

منطقه خوزستان – علی ایرانپاک معروف به صفر، در دوم دی‌ماه سال 1325 در مسجدسلیمان چشم به جهان گشود. این مهاجم فوتبال خوزستان و کشور، بازی خود را از تیم فاخری شاهین اهواز آغاز کرد و در ادامه توانست به تیم بزرگسالان شاهین اهواز راه پیدا کند و بعد از آن هم به واسطه بازی خوبش، قرمزهای پایتخت مشتری او شدند و او با پیوستن به این تیم بزرگ، بیش از پیش به چشم آمد.

ایرانپاک با زدن هفت گل در 12 بازی، بهترین گلزن شهرآورد تهران تاکنون است و پرسپولیسی‌ها هنوز گل حساس دقیقه نودی او را در دربی هفتم که مانع از شکست تیمش مقابل حریف دیرینه شد را به خاطر دارند.

مرحوم ایرانپاک علاوه بر بازی در تیم‌ملی و تیم‌های شاهین اهواز و پرسپولیس، در تیم پیکان نیز حضور داشت و در این تیم موفق شد با 12 گل، آقای گل لیگ باشگاه‌های ایران شود. او از سال 50 تا 53 نیز پیراهن مقدس تیم‌ملی ایران را بر تن داشت و در این مدت شش گل ملی را در کارنامه خود به ثبت رساند.

 یکی از گل‌های حساس و ثمربخش ایرانپاک که درخشش انکارناپذیری در تیم‌ملی داشت، در فینال مرحله مقدماتی المپیک مونیخ ۱۹۷۲ مقابل کره‌شمالی بود که منجر به پیروزی ایران و صعود آن به المپیک شد. علاوه بر آن نمی‌توان از نقش عمده این مهاجم سال‌های دور فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۷۲ هم گذشت؛ او در این مسابقات نقش بسزایی در قهرمانی تیم‌ملی ایران داشت.

جاسم اهل‌یرف، مربی مرحوم ایرانپاک، وی را یکی از شاگردان با اخلاق خود توصیف و عنوان کرد: صفر یکی از بازیکنان با اخلاق شاهین اهواز بود و همان طور که می‌دانید باشگاه شاهین مکتب ورزش و سلامتی بود و ایرانپاک هم فعالیت خود را از ابتدا از تیم فاخری شاهین آغاز کرد. او از هر نظر عالی و بازیکنی دوپا و سرزن بود. ایرانپاک تکنیک بسیار قوی‌ای داشت و بسیار هم متواضع بود. او از نظر اخلاقی نمونه بود. پدر و برادر او نیز فوتبالیست بودند و در واقع او در خانواده‌ای فوتبالی بزرگ شد.

وی در ادامه به بیان خاطراتی از ایرانپاک پرداخت و گفت: زمانی‌که برای اولین بار با تیم شاهین اهواز مقابل آرارات تهران بازی کرد و توانست سه گل به ثمر برساند، پس از پایان بازی من و او با یکدیگر در حال رفتن به خانه بودیم که یکی از علاقه‌مندان شاهین به خاطر گلزنی‌ ایرانپاک در این دیدار، یک پاکت به او داد و گفت که درون این پاکت یک چک سفید است و می‌توانی هر مبلغی که دوست داری روی آن بنویسی اما صفر همان موقع با نوشتن عدد صفر، برگه چک را به او برگرداند و گفت ما شاهینی‌ها پولی نیستیم.

اهل‌یرف ادامه داد: خاطره دیگری که از او به یاد دارم این است که قرار بود برای یک دیدار دوستانه به هفتکل برویم تا با تیم شاهین این شهرستان بازی کنیم؛ من مقررات سختی داشتم، به طوری که به من می‌گفتند "جاسم و سخت‌گیری‌هایش!" به هر حال زمانی‌که می‌خواستیم به هفتکل برویم ایرانپاک دو دقیقه دیر به اتوبوس رسید و ما هم بدون او به سمت هفتکل رفتیم اما او باتوجه به این‌که فوتبالیستی منظبط بود با هزینه خودش به هفتکل آمد.

 یکی از خصوصیات اخلاقی ایرانپاک متواضع بودن او بود و مرحوم ناصر حجازی نیز درخصوص او گفته بود، "صفر یکی از بزرگان و اسطوره‌های فوتبال ما بود و امیدوارم ورزشکاران جوان، وی را به عنوان الگوی خود انتخاب کنند. او اگرچه سه گل از هفت گل خود را در دربی بزرگ پایتخت به من زد اما هیچ وقت برایم کُری نخواند و همیشه با متانت با دیگران برخورد می‌کرد."

حسن اهوازی یکی از هم‌بازی‎های ایرانپاک در تیم شاهین اهواز نیز داشتن شم گلزنی را از خصوصیات وی برشمرد و گفت:‌ ایرانپاک یک سال از من بزرگتر بود و با یکدیگر در تیم شاهین اهواز هم‎بازی بودیم. او به خوبی چارچوب را می‌شناخت و بازیکن باهوشی بود.

وی بیان کرد: موفقیت او به واسطه خصوصیات خوب اخلاقی‌اش بود. او فوتبالیستی خوب و مودب بود که پس از بازی در تیم شاهین اهواز توانست در سال 49 به باشگاه پرسپولیس راه یابد و ملی‌پوش نیز شود.

به گزارش ایسنا، ایرانپاک که در باشگاه پرسپولیس با بازیکنانی ازجمله محمود خوردبین، حمید درخشان و غلامرضا فتح‎آبادی هم‌بازی بود، در 13 تیرماه سال 59 در دربی بیست‌وسوم از باشگاه پرسپولیس و فوتبال برای همیشه خداحافظی کرد و در ادامه به عرصه مربیگری قدم گذاشت. او در تیم‌های پیام تهران، شاهین اهواز و مدرسه فوتبال سوئد مربیگری کرد.

این ملی‌پوش فوتبال ایران سرانجام در یازدهم بهمن‌ماه سال 87 و در سن 62 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان ریه در بیمارستانی در شهر استکلهم سوئد دار فانی را وداع گفت. از وی دو فرزند پسر به نام‌های آبتین و آرمین به یادگار مانده است که فوتبالیست می‌باشند و به همراه مادر خود در سوئد زندگی می‌کنند.

پیکر ایرانپاک پس از فوت به اهواز انتقال داده شد و در قطعه ورزشکاران بهشت‌آباد این شهر به خاک سپرده شد. 11 بهمن‌ماه، پنجمین سال‌مرگ بزرگ‌مرد فوتبال خوزستان است. او اگرچه پنج سال است که از جمع یاران خود جدا شده است اما یادش هنوز برای آن‌ها زنده است…