شایعه ریخت و پاش مالی، شکست در نتیجه گیری، انتشار اخبار نسبتا موثق درباره  ورود بی مورد به حوزه اختیارات مربی و دخالت در تصمیمات فنی، درافتادن با برخی از مدیران ارشد فدراسیون فوتبال و…
شاید فقط یک مورد از این موارد کافی باشد برای اینکه یک مدیر فوتبالی برای همیشه به اصطلاح بیرون بیافتد، با این وجود علیرضا رحیمی، مدیرعامل سابق باشگاه سپاهان اصفهان، امروز ناباورانه به صندلی مدیریت باشگاه بزرگ پرسپولیس تکیه زده است.

خبرآنلاین؛ تغییر دولت برای بسیاری از مدیرانی که در دولت گذشته موقعیت مناسبی داشتند، به معنای آغاز روزهای دشوار بود، با این حال رحیمی که در دولت محمود احمدی نژاد سکان یکی از پولدارترین باشگاههای ورزشی ایران را به عهده گرفته بود، در دولت روحانی ابتدا برکنار شد اما کمتر از یک سال بعد – شاید به لطف سیاست تساهل و تسامح دولت یا تلاش های پشت پرده برخی از لابی های سیاسی در اصفهان- به موقعیتی چشم گیر دست پیدا کرد.
نزدیک به یک هفته پس از این انتخاب چهره هایی چون امیر عابدینی، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس در دولت هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی، همچنان به این انتخاب معترضند. کسانی دیگر به دنبال دلایل پشت پرده این انتخاب عجیبند. اما شاید مهمتر از همه این مسائل تردیدی است که درباره موفقیت رحیمی وجود دارد.
پیش از سپاهان، رحیمی نزدیک به ۱۷ سال بر فدراسیون هندبال ریاست می کرد. منتقدان او می گویند با وجود مدیریت بلندمدتش، هیچ گاه نتوانست هندبال را به موفقیتی برساند که در چند سال اخیر بدون او به دست آمده. هندبال ایران برای اولین بار توانست به مسابقات جهانی صعود کند، در روزگاری که دیگر نامی از علیرضا رحیمی در این ورزش به گوش نمی رسد.
پیش از هندبال او عهده دار اداره تربیت بدنی استان اصفهان بود. شاید تنها خاطره ای که ازآن سالها در ذهن مانده، رای دادگاهی بود که در پرونده ساخت و سازهای ورزش استان، رحیمی را مجرم شناخت و به چند ماه حبس محکوم کرد.
سال گذشته وقتی به یکباره او را از مدیریت باشگاه سپاهان کنار گذاشتند، شایعه شد که ریخت و پاشهای مالی بی حد و حصر داشته. برخی حتی احتمال دادند که دوباره پای دادگاه به میان بیاید و خاطرات تلخ دهه هفتاد برای اش تکرار شود، اما شاید او این بار باتجربه تر از آن بود که گرفتار شود.
با همه این حواشی، او حالا مدیرعامل باشگاه پرسپولیس است. مدیرعامل یک باشگاه بزرگ که تفاوت زیادی با اداره کل تربیت بدنی اصفهان، فدراسیون مهجور هندبال یا حتی باشگاه متمول سپاهان دارد.
از امروز رحیمی هر قدمی که بردارد، زیر زره بین دهها رسانه گوناگون و میلیون ها هوادار پرسپولیس خواهد بود.  بی تردید او دیگر نمی تواند به مانند فدراسیون هندبال، سالها مدیریت کند بدون انکه لازم باشد درباره ناکامی های این رشته در میادین بین المللی به کسی پاسخگو باشد. پرسپولیس سپاهان هم نیست که رحیمی بدون موافقت سرمربی تیم، برای اش بازیکن بخرد(ماجرای جدب پرهزینه مجتبی جباری که کرانچار سرمربی سپاهان اعتراف کرد که بدون خواست او انجام شده). یا بی دلیل وارد درگیری با چند بازیکن سرشناس تیم شود تا به اصطلاح از دیگران زهر چشم بگیرد(دعوای ادامه دار با محسن بنگر).
مدیریت پرسپولیس به همان اندازه که می تواند فرصت به حساب آید، تهدید هم هست. علیرضا رحیمی می تواند از این فرصت بادآورده، استفاده کند و ضمن تجدیدنظر در شیوه های مدیریتی اش، به ایجاد یک ساختار مدرن کمک کند. او می تواند به دور از هیاهوی رسانه ای حاکم بر پرسپولیس، تلاش کند که پرسپولیسی تازه بسازد که در آن نه از بی تفاوتی سالهای ریاست بر هندبال خبری باشد نه از ریخت و پاشها و پنهان کاری های مدیریت سپاهان.
رحیمی اگر بخواهد همان راهی را برود که در فدراسیون هندبال و باشگاه سپاهان رفته، شکستش قابل پیش بینی است. شکستی که برخلاف تجربه های قبلی او، به راحتی از یاد نخواهد رفت.