مرجع خبری پرسپولیس : واكنش‌ها به سرخپوش شدن امير عابدزاده، سراسر منفي بود. مي‌گفتند با لابي خودش را رسانده به پرسپوليس و از نام و سابقه پدرش سوءاستفاده كرده.

تنها پاسخ امير به اين انتقادهاي گزنده اما تنها يك جمله بود: «ثابت مي‌كنم به خاطر توانايي‌ام انتخابم كرده‌اند.» تعريف و تمجيدهاي مربي مصري دروازه‌بان‌هاي تيم از عابدزاده هم آبي بود به آتش انتقادها.

اما اين تنها چيزي بود كه مي‌شنيديم و همه منتظر بودند براي رونمايي از عابدزاده كوچك؛ اتفاقي كه در بازي پنج‌شنبه برابر نيروي زميني رخ داد. اشتباه‌هاي ژونيور برزيلي آنقدر ويرانگر بود كه سرمربي چاره‌اي نديد جز به بازي گرفتن امير عابدزاده 19 ساله.

او اما با همان سن و سال كمش ياد عابدزاده را در ذهن‌ها زنده كرد. جسارت و اعتماد به نفس بالايش دقيقا هماني بود كه بعد از احمدرضا عابدزاده در وجود هيچ دروازه‌بان ديگري نديده بوديم.

استايل دروازه‌باني امير هم كوچكترين تفاوتي با شيوه ماندگار پدرش نداشت. امير عابدزاده در همان فرصت يك نيمه‌اي كه نصيبش شد، آمادگي بالاي روحي و بدني‌اش را به رخ كشيد و اوج درخشش‌اش جايي بود كه توپ‌هاي بلند را به شيوه عابدزاده بزرگ، با يك دست مهار مي‌كرد و هواداران حاضر در ورزشگاه را به وجد مي‌آورد. تا جايي كه بارها از سوي آنها مورد تشويق قرار گرفت و در پايان بازي هم مانوئل ژوزه به‌خاطر عملكردش و بسته ماندن دروازه پرسپوليس، از او تقدير كرد.