“مدیریت” بیشتری می طلبید آقای سرپرست موقت!

مرجع خبری پرسپولیس : پرسپولیس در هفته های اخیر 2 اخراجی یا بهتر بگوییم “خروجی” داشته. اول وسلی برازیلیا و حالا هم هوار ملا محمد. هر 2 نیز به سبب تأخیر در بازگشت به ایران چنین سرنوشتی نصیبشان شده و وقتی هم سابقه دیگر خارجی های لیگ برتر نظیر جان واریو، ابراهیم توره، عمادرضا و…در این زمینه را به آن پیوند می دهیم و یاد گربه رقصانی های آنها می افتیم به این نتیجه می رسیم که مدیریت باشگاه پرسپولیس اقدام کم نظیر و قاطعی در قبال اینچنین خاطیانی که تصور می کنند خونشان رنگین تر از بازیکنان داخلی است انجام داده.

اقدامی که باید الگو شود تا نفراتی چون توره دیگر به خود اجازه ندهند باوجود داشتن قرارداد با تیمی ایرانی هفته ها در  اروپا بگردند و پیشنهاد تیمهای مختلف را بالا و پایین کنند. وسلی و هوار نیز بازیکنان خارجی با کیفیتی بودند و همین مهم چشم پوشی پرسپولیسی ها از آنان را صاحب ارزشی مضاعف می کند. چنین خاطيان خودخواهی باید یک جا ادب می شدند و حساب کار دستشان می آمد. حالا با واکنشی که حبیب کاشانی در قبال تخلف برازیلیا و ملا محمد نشان داده دیگران هم به خودشان خواهند آمد و به طور قطع اوضاع سر و سامان خواهد یافت. همین بازیکن عراقی در ابتدای ورودش به ایران هم تأخیر داشت و در نتیجه چند هفته ای دیرتر از موعد مقرر به ترکیب پرسپولیس راه یافت. آن روزها اینگونه عنوان و برداشت می شد که وی دارد ناز می کند و کلاس می گذارد، آن هم به این خاطر که خود را چند پله بالاتر از پرسپولیس و فوتبال ایران می داند اما با اقدامات اخیر مسئولان باشگاه وی و امثالهم متوجه خواهند شد فوتبال این آب و خاک هرقدر هم که حقیر شده باشد آنقدر نیازمند و زبون نشده که برای حضور چنین خارجی هایی در لیگ برترش به قول معروف “باج” بدهد و با هرساز آنان برقصد اما…

اما این جریان روی دیگری هم  دارد. بد نیست از آنچه در روزهای اخیر بین هوار محمد و کاشانی گذشته بیشتر و دقیق تر باخبر شوید. بازیکن عراقی در بازگشت به ایران وقتی مقابل سرپرست موقت باشگاه  می نشیند از عمل خود ابراز پشیمانی می کند و جریمه نقدی را حق پرسپولیسی ها می داند اما در عین حال درخواست می کند عدد 15 درصد کاهش یابد که کاشانی مخالفت خود را ابراز می دارد و این مورد را به آینده (با شرط مفید بودن محمد) در هفته های آتی موکول می کند. هوار از این نوع برخورد دلخور می شود چراکه اعتقاد داشته وقتی او با باشگاه راه آمده و علی رغم وعده های اولیه تاکنون فقط 10، 15 درصد از آنچه باید می گرفته را دریافت کرده، کاشانی نیز باید نرمش بیشتری نشان می داده که نداده، وقتی هم این اتفاق می افتد دلگیری های هوار محمد از کاشانی به سبب ممانعت وی از حضورش در  اهواز و همراهی پرسپولیس در بازی با استقلال این شهر به اوج می رسد و این بازیکن را برای شکایت از باشگاه (به خاطر بند دوم قراردادش و عدم پایبندی پرسپولیس به تعهدات) راهی فدراسیون می کند. کاشانی نیز که این روزها برای حفظ محبوبیتش نزد هواداران سرخ سیاستهای خاص به خرج می دهد و دست به هر کاری می زند  در مصاحبه با رسانه ها بیان می دارد که جریمه هوار به 10 درصد کاهش یافته در حالی که چنین نبوده سعی می کند در آن مقطع زمانی به هواداران پرسپولیس و اهالی فوتبال القا کند که ما با هوار محمد راه آمدیم اما او دلش با تیم نبود و دنبال بهانه می گشت. به هر حال اکنون دیگر پرسپولیس هوار محمد را ندارد. حال می خواهد اخراج شده یا خود به دلیل وجود بندهایی در قراردادش این تیم را ترک کرده باشد و این در شرایطی است که کرانچار تا به امروز بارها و بارها از نداشتن یک هافبک طراح و خلاق (Play maker) در میانه میدان انتقاد و گلایه کرده است. این را گفتیم تا به یک نتیجه مهم دست یابیم. برخورد با خاطیان و کم نیاوردن مقابل آنها (بخوانید جلوی تولد خاطیان دیگر را گرفتن) آن هم در فوتبالی که حاشیه های کاذب و ارتکاب به خلاف و بی نظمی هایش بدجوری توی ذوق می زند از نان شب هم واجب تر بوده و هست اما نباید فراموش کرد “چکشی” عمل کردن همیشه نیز جواب نمی دهد و لازم است که یک مدیر در مواجهه با موارد مختلف در این زمینه به اصطلاح “مدیریت” کند و با توجه به شرایط موجود بهترین و عاقلانه ترین تصمیم را بگیرد. ما خود جزو موافقان برخورد با خاطیان هستیم اما جواب کردن و اخراج بازیکنان نیز تنها روش و چاره کار نیست. بعد از فسخ قرارداد وسلی برازیلیا و نیمکت نشینی بازیکنانی چون بائو (که می گویند بنا به نظر خود حبیب کاشانی صورت گرفته) کنار گذاشته شدن بازیکن خلاق و خوشفکری به نام هوار محمد، پرسپولیس را بیش از پیش تضعیف می کند لذا حرف اصلی مان این است که کاشانی باید مدیریت بیشتری به خرج می داد و ضمن ادب کردن بازیکن عراقی و حساب کار را دست  او دادن به گونه ای عمل می کرد که دست کرانچار (یا مربی آینده سرخپوشان) بیشتر از قبل خالی نشود. بیراه که نمی گوییم؟ آیا لازم است در این ارتباط بیشتر بنویسیم؟ ما که فکر می کنیم حق مطلب با این چند پاراگراف ادا شده باشد…