شرمنده اسطوره شدیم…

مرجع خبری پرسپولیس : ما قانع نمی شویم آقای استیلی! اینجا هر چه باشد ؛ هر اتفاقی که افتاده باشد هنوز باشگاه پرسپولیس. ما را ببخش اگر هنوز خاطرات شماره 17 طلایی را فراموش نکردیم.

صحبت از یک بازیکن معمولی یا حتی کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران نیست. صحبت از باثبات ترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران است. مردی که هزاران آلمانی را در روز جدایی اش از هامبورگ به گریه انداخت.

مهدی مهدوی کیا دیشب به داماش پیوست. خبرش برای هواداران پرسپولیس همینقدر کوتاه و غمبار بود… حالا خود عابدینی هم می داند لبخند کیا درست در لحظه امضای آن قرارداد لعنتی چقدر تصنعی بود.

ما قانع نمی شویم آقای استیلی ؛ قانع نمی شویم که چرا مهدی مهدوی کیا در قواره های تیم شما نبود! قانع نمی شویم که کیا در 34 سالگی کم از جوانان هم پست در پرسپولیس داشته باشد.

ما قانع نمی شویم که مرد سال فوتبال آسیا و باثبات ترین لژیونر فوتبال ایران در پرسپولیس نباشد. مگر کریم باقری در همین سن و سال تک ستاره سرخ ها در قهرمانی لیگ هفتم نبود؟

مهدوی کیا 34 ساله با 27-28 سالگی خود فاصله زیادی ندارد. این همان ستاره محبوب هامبورگ است که در لیگ دهم و در دقیقه 85 بازی با پرسپولیس با یک استارت سریع همه جوان ترهایی که پیراهن تیم محبوبش زیادی بر تنشان گشاد بود پشت سر گذاشت.

صحبت از مهدوی کیا می کنیم که در یک لحظه با یک حرکت کاری می کند که سایرین در طول 90 دقیقه هم قدرت انجام آن را ندارند.

ما قانع نمی شویم آقای استیلی؛ شاید حق با شماست؛ این روزها بازیکنانی که صبح با استقلال جلسه می گذراند و ظهر با پرسپولیسی ها شیرینی می خورند بیشتر روی بورس هستند. ما را چه به تعصب و عشق به پیراهن؟

لابد مهدوی کیا هم باید مثل همه آنهایی که یک هزارم کیا توانایی ندارند بازارگرمی می کرد، اسم استقلال را می برد و روح هواداران را با پیشنهاداتش به بازی می گرفت تا به جان شما و کاشانی می افتادند و عزیز شده را با سلام و صلوات سرخپوش می کردند؟

بازیکنی که با قراردادش نه تنها اسطوره آلمانی ها شد بلکه بودجه دو فصل باشگاه پرسپولیس را تامین کرد تا حاصلش قهرمانی سال 80 باشد باید امروز با لبخند تصنعی آن برگه های لعنتی را با داماش امضا کند.

ما قانع نمی شویم آقای استیلی! اینجا هر چه باشد ؛ هر اتفاقی که افتاده باشد هنوز باشگاه پرسپولیس. ما را ببخش اگر هنوز خاطرات شماره 17 طلایی را فراموش نکردیم.

ما را ببخش اگر هنوز پرسپولیس را با خاطرات دستکش های طلایی عقاب و تعصب محرمی می شناسیم. شخصیت پرسپولیس برای ما یعنی قهرمانی، یعنی پیشینه، تاریخ یعنی افتخار.

امروز می نشینیم و نگاه می کنیم نصرتی چطور آبی ها را دور می زند و با پیراهن سرخ عکس می گیرد ، دلمان را به ساق های جادوگر خوش می کنیم و می گوییم ، آهای ما پرسپولیسی هستیم ، همان جماعتی که روزگاری با همین یک اسم احساس غرور می کردند.

آقای استیلی؛ ما هنوز همانقدر مغروریم و جاه طلب! اینجا پرسپولیس است ، پس لباس فولادی بپوش و برای محبوب شدن بجنگ…

پویا نوایی

انتهای گزارش اختصاصی / امانت داری – استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است