چرا استقلال پرسپوليس حق ساير تيم‌ها را مي‌خورند؟ چرا در برنامه‌ريزي‌ها و تقسيم منابع پرسپوليس و استقلال در اولويت قرار مي‌گيرند؟ سوالاتي از اين قبيل زياد است، تعدادي از اين سوال‌ها در هفته‌هاي اخير همچنان پرسيده مي‌شود و البته جوابي هم به اين سوالات داده نمي‌شود و اصلا شايد نيازي به جوابگويي نباشد.
 

 همين چند روز گذشته ياوري به اعداد و ارقام مالي در پرسپوليس و فجر اشاره كرده بود يا احمدزاده از ساير تبعيض‌ها حرف به ميان كشيده بود، ساير تيم‌هاي شهرستاني و حتي تهراني نيز از اين قبيل پرسش‌ها و اعتراض‌ها داشتند و قطعا در آينده نيز وجود خواهد داشت.
 
حتي گاهي به مبالغي كه فدراسيون فوتبال به اين دو باشگاه در قياس با ساير باشگاه‌ها داده مي‌شود هم اعتراض مي‌كنند اما در يك كلام همه اين اعتراض‌ها بي‌توجه به شرايط حاكم بر اين دو باشگاه انجام مي‌شود و مي‌توان به جرات عنوان كرد كه قريب به اتفاق اين سوالات و اعتراضات از بي‌توجهي به يك واقعيت غيرقابل انكار نشات مي‌گيرد.
 
واقعيتي كه ناخودآگاه و با زبان بي‌زباني، جواب همه اين اعتراض‌ها را مي‌دهد اما بايد گوش شنوايي باشد تا آن را بشنود و اين قدر ضعف‌ها و كاستي‌ها را به گردن اين دو باشگاه نيندازد.
 
روز يكشنبه پرسپوليس در حافظيه شيراز رو در روي فجرسپاسي قرار گرفت، طبق اعلام مسوولان ورزشگاه قريب به 11 هزار نفر در ورزشگاه حضور داشتند و خيلي‌ها آمار تماشاگران را بيشتر مي‌دانستند اما سوال اينجا است آيا اگر فجر با تيم ديگري مثل ملوان يا هر تيمي غير از استقلال و پرسپوليس بازي مي‌كرد حافظيه ميزبان اين همه جمعيت مي‌شد؟
 
جواب اين سوال را از بازي هاي قبل اين تيم مي‌توان گرفت، چرا كه طبق آمار بيشترين تماشاگران در ديدار فجر با ساير تيم‌ها در حدود دو هزار نفر بوده است، اين قياس در حالي صورت مي‌گيرد كه فجر يكي از پرطرفدارترين تيم‌هاي ليگ برتر به شمار مي‌رود و دوستداران زيادي دارد. شما اين قياس را درباره نفت تهران، پيكان، صباي قم و… تصور كنيد به چه نتيجه‌اي خواهيد رسيد.
 
حتي اگر از اين تيم‌ها هم بگذريم به تيمي مثل سپاهان مي‌رسيم كه سابقه چندين دوره قهرماني ليگ برتر را دارد و كم‌كم در كسب افتخارات خود را به باشگاه‌هاي پرسپوليس و استقلال نزديك كرده است اما با اين وجود آيا مي‌توان اين تيم را با استقلال و پرسپوليس مقايسه كرد.
 
داشتن هوادران بي‌شمار خود به خود انتظارات را بالا مي‌برد ناخواسته برنامه‌ها را باب ميل هواداران بيشتر تنظيم مي‌كند و به جهت دربرگيري بيشتر منابع مالي هم بيشتر سرازير مي‌شود. هر چند معتقديم كه اين دو باشگاه هيچگاه نتوانستند از اين مزيت به نحو مطلوبي بهره بگيرند و هميشه از بهره‌گيري از اين امتياز غفلت كردند اما آيا كمترين استفاده از اين پتانسيل بالا بايد با سوالاتي مواجه شود كه ذهن عده قليلي را به خود مشغول كند و كم‌كم به اين نتيجه رهنمون سازد كه واقعا اجحافي در حق ساير باشگاه انجام مي‌شود.
 
هيچ ترديدي نيست كه رسيدگي به وضعيت باشگاه‌ها و ورزشگاه‌ها با توجه به مخاطباني كه فوتبال دارد بايد در اولويت برنامه‌ها قرار گيرد اما قطعا توجه به دو باشگاه استقلال و پرسپوليس، در اولويت قرار دارد و مطرح كردن مباحثي كه در طول هفته‌هاي گذشته به كرار شاهد آن بوديم جز انحراف از واقعيت‌هاي موجود چيزي ديگر نخواهد بود و به طور حتم برخي از افراد به خاطر منحرف كردن اذهان از اين واقعيت‌ها تلاش مي‌كنند اما بايد توجه داشت كه اين دو باشگاه، در طول سال‌هاي گذشته حتي به حق واقعي خود هم نرسيدند و هميشه به خاطر غفلت‌هاي مديرانشان، مورد اجحاف واقع شدند و نتوانستند از ظرفيت‌هاي خود بهره‌ كافي ببرند