مرجع خبری پرسپولیس :  17 سال از درگذشت مرد اخلاق فوتبال ایران گذشت…

عادت كرده ايم كه مرثيه بنويسيم و همواره در روزهاي مرگ بزرگان به ياد آنها بيفتيم اما بايد بگوئيم در روزهائي به سالگرد مرگ معلم اخلاق مي رسيم كه بحث اخلاق و رفتار در اوج است. صحبت از منشور اخلاقي است. منشور اخلاقي كه از سوي كساني به عنوان طليعه دار اخلاق مداري در ورزش ياد مي شود كه شايد هيچ كدام از آنها نمي دانستند كه اخلاق  و رعايت به اخلاق منشور نا نوشته اي در اين ديار داشته كه نه ارتباطي به فلان مدل ريش داشته و نه هيچ گاه اعتنا به اظهارات سر مربي ای مي كرده كه معتقد بوده در آستان نيايش با خالق خود ناگهان صداي تاس ريختن را در اتاق ديگر شنيده است.

آري از پرويز دهداري سخن مي گوئيم كه مردي به واقع پرورش يافته از مكتب شاهين بود.مكتبي كه بر پايه انضباط و تحصيل و سپس مهارتهاي فني فوتبال بازيكنان خود را انتخاب مي كرد و اين گونه بود كه بازيكنان آن دوره شاهين به گونه اي به اصول اين باشگاه عشق مي ورزيدند كه بيشتر آنها نام اين باشگاه را بر روي فرزندان پسر خود مي نهادند. دهداري در عمر نزديك به 6 دهه خود هم صاحب افتخار باشگاهي و هم ملي شد.

او سابقه حضور در تيم ملي  بعنوان بازيكن را  در طي سالهاي 1334تا 1343 را داشت و دو مقطع سالهاي 50 تا 52 و 65 تا 68 سرمربي تيم ملي و در طي سالهاي 1346 تا 1349 سر مربي تيمهاي باشگاهي بزرگي نظير شاهين و پرسپوليس و در سالهاي 1356 تا1358 سر پرست تيم ملي اميد و از سال 1358تا سال 1360 سرپرست شاهين را بر عهده شد اما در طي اين سالها هيچگاه اخلاق را فداي قهرماني نكرد و شايد اغراق نباشد كه بسياري دهداري را تختي فوتبال و يا تختي را دهداري كشتي مي نامند.

  بخوبي به ياد داريم در پايان بازيهاي آسيائي 1986 كره جنوبي كه تيم ملي با استعفاي 14 نفر از بزرگانش مواجه شد او اعلام كرد اين بازيكنان هرگز به تیم ملي دعوت نمي شوند زيرا پيراهن تيم ملي پيراهن كارخانه و شركت و اداره اي نيست كه بتوان از آن استعفاكرد و سپس نسلي جديد از بازيكنان تيم ملي را از مردان جواني چون عابد زاده و محرمي و زرينچه و افتخاري و مرفاوي و نامجو مطلق … ساخت كه در جام ملتهاي  آسيا 1988 به مقام سومي رسيدند و استخوان بندي تيم قهرمان بازيهاي آُسيایي 1990 چين را همان بازيكنان تشكيل دادند.

او معيارهاي اخلاقيش به گونه اي بود كه هيچگاه اجازه تحقير و توهين و افترا به كسي نمي داد و بخوبي به ياد داريم او چگونه بازيكن ملي پوشي را كه بازيكن نپالي را با دريبلهايش تحقير مي كرد از زمين بيرون كشيد در حاليكه 3 تعويض خود را انجام داده بود و با 10 بازيكن بازي را ادامه داد زيرا معتقد بود زمين بازي جاي خود خواهي و تحقير حريف نيست. دهداري مردي از سلاله پهلوانان بود مردي كه بي هيچ ادعا براي ارتقا كشور و فوتبال كشور مبارزه مي كرد او اهل شعار نبود و به جوانگرائي اهميت مي داد  و جايش براستي در  اين روزهاي تلخ  مدعيان اخلاق خالي است. يادش گرامي باد…

نویسنده : تورج عاطف