برادر باقري: مگر كريم و دايي چه كار كرده بودند؟!

مرجع خبری پرسپولیس : انتظار مي‌رود با پرداختن به اتفاقي كه براي كريم باقري در بازي پرسپوليس با شهرداري تبريز افتاد از اين پس شاهد چنين مسائلي در ورزشگاه‌ها نباشيم.

كاپيتان پرسپوليس نياز به تعريف و توصيف ندارد او اينقدر محجوب هست كه در اين روزها سكوت را بهترين راهكار دانسته تا حداقل از جانب خودش صحبتي مطرح نشود اما خانواده او شنبه گذشته را هيچ‌وقت فراموش نمي‌كنند. آنها كه از افتخارآفريني‌هاي عضو خانواده‌شان هميشه شاكر بودند و هستند امروز طور ديگري به اين موضوع نگاه مي‌كنند.

مادري كه 12 سال حضور پسرش در فوتبال را افتخار مي‌دانست امروز با صدايي بغض‌آلود آرزوي ديگري را از خداي خود دارد. اگر بپذيريم براي جامعه فوتبال ما اين اتفاق تلخ بود براي مادر آقاكريم بسيار تلخ‌تر است.

اينقدر تلخ كه امروز و پس از گذشت سه روز هنوز هم همان لرزش صدا و بغض عصر شنبه در گفتارش كاملا نمايان است. واقعا يكسري تماشاگرنما كار را به كجا مي‌رسانند كه يك مادر پس از 12 سال براي فرزندش آرزو مي‌كند كه اي‌كاش فوتباليست نمي‌شد. به حال اين فوتبال و به حال كساني كه فضاي ورزشگاه‌ها را ناپاك مي‌كنند بايد افسوس خورد.

ديروز با مادر كريم باقري كه معمولا در سفرهاي پرسپوليس به تبريز همراه پسرش مي‌رود صحبت كرديم، او هنوز هم به اندازه شنبه گذشته ناراحت بود:«من صد برابر بقيه ناراحتم، تا شنبه گذشته خيلي افتخار مي‌كردم كه پسرم فوتباليست است و براي كشورش افتخار آورده اما از لحظه‌اي كه بازي تمام شد صدبار به‌خدا گفتم كه اي‌كاش كريم من فوتباليست نمي‌شد تا اين همه ناسزا را نمي‌شنيد. من از مسوولان ورزش استان هم انتظار دارم برخورد كنند.»

شرايط روحي مادر كريم طوري نبود كه بتوان با او بيشتر صحبت كرد و از اينكه با آن حال دقايقي را در اختيار ما قرارداد تشكر هم مي‌كنيم. اما رضا يكي از برادران آقاكريم هم به سهم خود از اين اتفاق بسيار ناراحت است. او توهين به دايي را هم نمي‌پسندد. «مگر دايي كم براي فوتبال ما زحمت كشيده، همين‌ها كه به او توهين مي‌كردند با گل‌هايش خوشحال مي‌شدند. اينها كه براي توهين به ورزشگاه مي‌آيند فوتبالدوست نيستند.»

صحبت‌هاي رضا باقري در مورد برادرش هم كاملا منطقي است. «مگر كريم چه كار كرده كه بايد ناسزا بشنود. يك‌ساعت قبل از بازي از طرف باشگاه شهرداري براي تقدير از كريم با من تماس گرفتند اما ما نه قدرداني مي‌خواهيم و نه توهين.»

برادر كاپيتان پرسپوليس از واقعيتي تلخ صحبت مي‌كند كه شايد باورش براي خيلي‌ها سخت باشد. «12 سال است كه به استاديوم نمي‌روم چون اگر بروم بايد غصه بخورم، در همين بازي صداي تلويزيون را قطع كردند تا آنهايي كه در ورزشگاه نيستند ناسزاها را نشنوند. من از همان مسوولي كه وقتي كريم به تبريز آمد براي كمك به فلان مدرسه 20 ميليون تومان و توسط برادرم از جايي كمك گرفت مي‌خواهم الان هم بيايد و حرفي بزند.» به‌نظر مي‌رسد رضا باقري هيچ‌وقت پايش را به استاديوم نگذارد: «سال گذشته و براي بازي با تراكتورسازي، علي دايي چند بار خواست كه به ورزشگاه بروم اما نرفتم. من حتي براي ديدن بازي برادر ديگرم هم نمي‌روم و فقط برادر بزرگم به ورزشگاه مي‌رود.»

شايد تنها مساله‌اي كه باعث دلگرمي او و خانواده‌اش مي‌شود واكنش‌هاي اكثريت جامعه فوتبال در حمايت از باقري است. «ديروز (يكشنبه) يكي از بازيكنان تراكتورسازي به من زنگ زد و گريه مي‌كرد، همه از اين اتفاق ناراحتند. بعد از بازي تا امروز وقتي مردم را در خيابان مي‌بينم مي‌گويند، ديدي چه رفتاري با برادرت داشتند، هضم اين مسائل براي ما سخت است.»

به هر حال اهالي فوتبال فهم ما، رفتار عده‌اي اندك و تماشاگرنما با مرد اخلاق دهه اخير فوتبال را نمي‌پسندند و همانطور كه در ابتدا گفتيم انتظار مي‌رود ديگر شاهد چنين اتفاق‌هايي نباشيم.