دليل خوشحالي زايدالوصف مديران پرسپوليس و استقلال و فدراسيون فوتبال و بقيه چيست؟ چه اتفاق عجيب و خارق العاده يي افتاده است که همه به احترامش ايستاده و از خود بيخود شده اند؟ مگر اين دستور در راستاي اجراي اصل 44 قانون اساسي صادر نشده است؟ اگر اين گونه است که دولت به وظيفه قانوني خود عمل کرده. به وظيفه عمل کردن اين همه شادماني در پي دارد؟ و اگر چنين است چگونه با تاخير چهارساله زير نامه واگذاري پرسپوليس و استقلال امضا شده است؟ طرح واگذاري چهار سال پيش آماده شده بود، اگر ايرادي داشت بلافاصله و با تشکيل کارگروهي قابل رفع بود. چهار سال زمان برد که دستور گذشته تکرار شود تا جامعه فوتبال چنين از فرط خوشحالي قالب تهي کند؟ اين همان دورانديشي نبود که چهار سال به خواست سازمان ورزش به تاخير افتاد؟

3- نکته جالب تر صحبت هاي عزيزمحمدي رئيس سازمان ليگ برتر است که گفته؛ «پيش از اين و با دستور کنفدراسيون فوتبال آسيا تيم هاي صنعتي ايران خصوصي شده بودند و مشکل ما تنها اين دو باشگاه بود.» آيا آقاي عزيزمحمدي مي توانند بفرمايند باشگاه هاي صنعتي ايران در کدام مزايده يا تالار بورس خصوصي شده اند که فقط همين دو باشگاه مانده باشند؟ آيا واگذاري به شرکت هاي اقماري فولادمبارکه و ذوب آهن و… به معني خصوصي شدن است؟ يعني هزينه هاي ميلياردي باشگاه سپاهان در طول فصل تازه پايان يافته ليگ برتر از جيب آقاي ساکت يا پورسينا تامين شده يا آقاي آذري شخصاً هزينه هاي دستگاه عريض و طويل ذوب آهن را پرداخت کرده؟ اگر اين گونه قرار است پرسپوليس يا استقلال را واگذار کنيم، اين دو باشگاه دولتي بمانند، بهتر است. اگر تمام تيم هاي صنعتي خصوصي شده اند و فقط پرسپوليس و استقلال مانده بودند چرا همه از مشکلات باشگاه داري دولتي و هزينه هاي 250 ميلياردي دولت در فوتبال ايران گله مند هستند؟ اواخر دهه 70 مديران باشگاه پرسپوليس به جرم دريافت کمک دولتي براي باشگاه خصوصي در دادگاه محکوم شدند و به فاصله يک يا دو سال بعد، دولتمردان و به ويژه محسن مهرعليزاده با جنجال پرسپوليس و استقلال را به بدنه دولت افزودند. کجاي دنيا يک باشگاه را با تلاش از بخش خصوصي مي گيرند و پس از مدت کوتاهي به دنبال بخش خصوصي ديگري مي گردند که تيم را به دستش بسپارند؟

4- معني خصوصي سازي به بيراهه رفته است. فوتبال درگير بودجه دولتي است و فقط در کلام خصوصي مي شود. تيم هاي صنعتي خصوصي شده اند. اين شوخي فوتبال ايران است که حالا گريبان پرسپوليس و استقلال را گرفته است اما باز هم جاي سوال است که چه تفاوتي در اين مردمي کردن و مردمي کردن سال84 وجود دارد که هيجان زده شده ايم؟ تفاوت تنها در نوع خصوصي کردن است وگرنه هر دو طيف (مهرعليزاده و علي آبادي) يک ايده کلي و مبهم را طرح کردند. البته با اين تفاوت که در آن سال ها بسياري از کارشناسان ورزشي و اقتصادي اين گونه خصوصي سازي (يا مردمي کردن) را نقد کردند و امروز همه براي تشکر از رئيس جمهور به خاطر نامه راهگشايش از يکديگر سبقت مي گيرند