نادر دست نشان می گوید مستحق محرومیت از سوی کمیته انضباطی نبوده و این بار هیچ تخلفی انجام نداده است.

نادر دست نشان در گفت و گو با خبرآنلاین ؛می گوید مستحق این محرومیت نبوده است. مربی تیم سایپای شمال که یکی از مربیان محروم در پرونده تبانی است ، می گوید :« راستش من وقتی اسمم را در این لیست دیدم شوکه شدم چون اصلا نه تیمم و نه خود من هیچ ارتباطی به مسائل مربوط به تبانی نداشتیم. من ابتدای فصل برای اینکه اجازه کار داشته باشم ، به حراست وزارت ورزش رفتم و تعهدنامه ای پر کردم که تاکید داشت هر اطلاعاتی که می تواند به پاکسازی فوتبال کمک کند را در اختیار مراجع ذیصلاح قرار بدهم. این اواخر وقتی رفتم فدراسیون فوتبال نشستی با آقای علیپور داشتم و ایشان از من درباره بازی مستقیم هفته آخرمان با استقلال صنعتی خوزستان پرسید. ما این بازی را مساوی کردیم و با 31 امتیاز در لیگ ماندگار شدیم. استقلال اهواز اگر این بازی را می برد لیگ برتری می شد و ما اگر بازی را نمی باختیم ، شهرداری تبریز به لیگ برتر می رسید. ما چاره ای نداشتیم. اگر می باختیم می گفتند به نفع اهوازی ها تبانی کردید ، اگر می باختیم هم که باید حتما تا ابد محروم می شدیم. این وسط گناه مان چه بود؟ من همین ها را به آقای علیپور گفتم. ایشان یک بحثی مطرح کردن که شیث به شما و بازیکنانت زنگ زده و خواسته بازی با استقلال اهواز را جدی بازی کنید که گفتم به من هیچ حرفی نزده. من آن روزها حتی سعی می کردم موبایل مسئولان هیچ یک از 3 تیم پاس همدان ، استقلال صنعتی و شهرداری را جواب ندهم که حساسیتی ایجاد نشود. شهرداری و پاس می خواستند که ما حتما سفت بازی کنیم چون نتیجه بازی ما معادلات را عوض می کرد. »
او ادامه می دهد:« نمی فهمم گناهم چیست که این حکم را صادر کردند. خانواده ام چه گناهی دارند؟ من چه کار خلافی کردم؟ یعنی اگر ما به استقلال صنعتی می باختیم و این تیم می آمد لیگ برتر آن وقت تیم خودمان سقوط می کرد پاک بودیم؟ من باید این ها را از مسئولان محترم فدراسیون فوتبال بپرسم. بازی ما با دو تیم پاس و شهرداری هفته های اول نیم فصل بوده. من بازی رفت با شهرداری را بردم . در بازی برگشت هم که باختیم ، داور خطای یک متر پشت 18 را پنالتی گرفت. آن روز خودم را کشتم چون آن موقع شهرداری هم مثل ما برای بقا در گروه می جنگید ولی سر تیمم را بریدند. در بازی با پاس هم که رفت و برگشت باختیم ، آنها تیم بالای جدولی بودند و ما پایین جدولی. تیم من 26 بازی بدون پول سر کرد. یک مشت جوان داشتیم که پولی نداشتند و فقط بودند که سقوط نکنیم. ما آخرین بازی سال 91 مان روز 21 اسفند بود و بعد از آن تا 19 فروردیم 19 که با استقلال صنعتی بازی کردیم ، مسابقه ای نداشتیم. برق شیراز جلوی ما بازی نکرد تا این همه فاصله بازی های مان زیاد شود. تمرینات مان که یک ماهی تعطیل بود . ما تیم را که به دلیلی بی پولی از هم پاشیده بود جمع کردیم و با اهوازی ها بازی کردیم. مرد و مردانه جنگیدیم و نگذاشتیم تیم سقوط کند. حالا برای بازی جوانمردانه با چیزی مواجه شدم که نمی فهمم چرا اتفاق افتاده است.»