خبر سرخ: مدت‌هاست این ترکه بر پیکر مربیان تازه وارد پرسپولیس کوبیده می‌شود که پرسپولیس قبل از آنها با پنجره‌های بسته بدون داشتن بازیکن به فینال آسیا رسیده و نباید توقع زیادی داشته باشند، اما واقعیت چیست.

اینکه پرسپولیس و هوادارانش در زمینه مطالبه‌گری و توقع برای تقویت تیم در سالهای اخیر بی‌تفاوت شده‌اند بحث مفصلی است و الان فرصت ورود به آن نیست اما به یکی از عجیب‌ترین و بی‌پایه‌ترین دلایل و مغلطه‌هایی که برای این تفکر استفاده می‌شود می‌پردازیم.

بارها از سوی افراد مختلف گفته می‌شود که جدایی بازیکنان در سرنوشت نتایج پرسپولیس تاثیری ندارد و نباید نتایج تیم را تحت تاثیر جدایی یک یا چند بازیکن قلمداد کرد مانند پرسپولیس و پنجره‌های بسته‌اش در فصل ۲۰۱۸ که به فینال لیگ قهرمانان رسید.

اما پرسپولیس ۲۰۱۸ بدون بازیکنان باتجربه راهی مسابقات شد؟ نگاهی به ترکیب تیم در فینال این مسابقات و میانگین سنی بازیکنان تیم و مقایسه با تیم امسال بیندازیم:
علیرضا بیرانوند ۲۶ (حامد لک ۳۰)، سیدجلال حسینی ۳۷ (سیدجلال حسینی ۳۹)، شجاع خلیل زاده ۲۹ (حسین کنعانی زادگان ۲۶)، شایان مصلح ۲۵ (سعید آقایی ۲۵)، محمد انصاری ۲۷ (مهدی شیری ۲۹)، سیامک نعمتی ۲۴ (سیامک نعمتی ۲۶)، احمد نوراللهی ۲۵ (احمد نوراللهی ۲۷)، کمال کامیابی نیا ۲۹(میلاد سرلک ۲۵)، بشار رسن ۲۱ (بشار رسن ۲۳)، علی علیپور ۲۳ (مهدی عبدی ۲۲) و گادوین منشا ۲۹ (امید عالیشاه ۲۸)

میانگین سنی ترکیب فینال ۲۰۱۸ پرسپولیس ۲۶٫۸ سال و میانگین سنی تیم ۲۰۲۰ پرسپولیس ۲۷٫۲ سال بوده است که تفاوت چندانی ندارد. پرسپولیس آن فصل بازی خارج از خانه را دو بر صفر باخت و بازی برگشت را بدون گل مساوی کرد و این فصل در همان تک بازی خارج از خانه دو بر یک شکست خورد و به قهرمانی نرسید.

عکس زیر ترکیب پرسپولیس در بازی رفت فینال است که در آن اثری از علوان زاده، طاهرخانی، حسین پور، حسینی و دیگر جوانان پرسپولیس که در فهرست ذخیره های تیم حضور داشتند دیده نمی شود. برانکو هم به ستاره های اصلی خود اعتقاد داشت و در بازیهای مهم دست به کشف بازیکن جوان و جویای نام نمی زد.

پرسپولیس در آن فصل هر مرحله جلوتر رفت در برخی پست ها به دلیل غیبت بازیکنان مجبور به جابجایی پست بازیکنان شده بود اتفاقی که دقیقا مشابه آن برای پرسپولیس فعلی هم رخ داد و بدون امیری، پهلوان، خلیل زاده و آل کثیر به فینال رفت.
به همین دلیل می‌گوییم پرسپولیس ۲۰۱۸ دستانش بسته بود، چون با وجود اینکه با از دست دادن چند ستاره ترکیب ثابت تقریبا کاملی داشت، اما هر بازیکنی که مصدوم می‌شد جانشین نداشت و باید بازیکن گمنام به جایش وارد ترکیب می‌شد و در نتیجه به بازیکنانی مانند آدام همتی و احسان علوان‌زاده هم در بازی برگشت فینال به عنوان بازیکن اصلی و تعویضی بازی رسید. خود برانکو هم اعتقاد به تعویض‌های متعدد نداشت و حتی فهرست بزرگسالان تیمش را خلوت می‌بست تا از شلوغی و حواشی در تمرین جلوگیری کند و تا زمانی که مجبور نباشد دست به جابجایی نمی‌زد.

در بازی نیمه نهایی ۲۰۱۸ مقابل السد هم ترکیب دقیقا همین بود و در نیمه دوم بازیکنانی مانند محسن ربیع خواه و امید عالیشاه به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمدند.

اما در ترکیب بازی یک چهارم نهایی مقابل الدحیل حسین ماهینی در دفاع راست قرار گرفته بود و شجاع خلیل زاده در دفاع وسط و محمد انصاری به دفاع چپ منتقل شده بودند و شایان مصلح نیمکت نشین شده بود که در بازیهای بعد ماهینی مصدوم شد و از ترکیب خارج شد. عالیشاه هم جای نعمتی را پر کرده بود.

پرسپولیس با پنجره بسته و خستگی ناشی از بازیهای متعدد کاری کرد کارستان و با کنار زدن غولهای آسیا معجزه کرد و به فینال رسید و با وجود اینکه در ترکیب اصلی بازیکنان بزرگی داشت اگر همین کمبود بازیکن جانشین نبود چه بسا به راحتی به قهرمانی آسیا می رسید. دقیقا همین اتفاقی که برای پرسپولیس فعلی افتاد و تیمی که با ترکیب ثابتش همه بزرگان آسیا را تار و مار کرد به دلیل محرومیت و جدایی عجیب ستاره ها پیش از فینال جایگزین نداشت و به نایب قهرمانی رسید.

نگاه به ترکیب پرسپولیس با پنجره های بسته نشان می دهد حتی آن زمان هم اولویت با بازیکنان با تجربه و ستاره های تیم بود و بازی چندانی به جوانان و چهره های تازه وارد نرسید و پس از باز شدن پنجره در نیم فصل هم با خریدهای جدید و اضافه شدن شیری، شریفی، سروش رفیعی و بودیمیر ترکیب تیم ترمیم شد و این مغالطه و اشتباه تاریخی که پرسپولیس با پنجره بسته با اتکا به جوانان راهی فینال لیگ قهرمانان شد و نیازی به جذب بازیکن نیست و باید به داشته‌ها اکتفا کرد یک بار برای همیشه باید به فراموشی سپرده شود.