مرجع خبری پرسپولیس : اگر عملکرد مصطفی دنیزلی را از سایر مربیان خارجی که در این بازه به ایران و پرسپولیس آمده اند مستثنی کنیم، عملکرد سایر هم قطاران خارجی او حداقل در عرصه رقابت های داخلی ناامید کننده است.

انگار برای ما هم تبدیل به عادت شده بود که یکی در میان منتظر پیروزی و شکست های پرسپولیس باشیم. گویی تیمی که یک دهه قبل تمام بازی هایش را با پیروزی پشت سر می گذاشت و در بازی آخر با ذخیره ها وارد زمین می شد از صفحه تاریخ رخت بسته بود. هر چند افشین قطبی در لیگ هفتم موفق شد رکورد پیروزی های پیاپی را در لیگ برتر برای پرسپولیس ثبت کند اما برآیند عملکرد پرسپولیس در طول 9 دوره گذشته این لیگ ناامید کننده است. در هشتمین دوره نیز تیمی که به گواه بسیاری از کارشناسان یکی از پر ستاره ترین تیم های تاریخ باشگاه بود به لطف حرکت روی نمودار سینوسی و بردهای یکی در میان فرصت حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم از دست داد و در جام حذفی هم در حالی که با شکست سپاهان بخش عمده ای از راه قهرمانی را طی کرده بود، هنرمندانه از رسیدن به فینال رقابت ها باز ماند! پرسپولیس در حالی پا به نهمین دوره لیگ برتر گذاشت که حضور زلاتکو کرانچار سرمربی نامدار کروات نوید بهبود عملکرد این تیم را می داد اما سرمربی کروات هم به روند گذشته ادامه داد و البته به لطف افت فاحش سایر رقیبان تیمش را در رده سوم به علی دایی سرمربی سابق تیم ملی ایران تحویل داد! نتایج دایی در ابتدای راه او و کاشانی را تحت فشار قرارداد و با شکست چهار بر یک مقابل شاهین موج انتقادات به اوج خود رسید.

 دیروز نوشتیم که پس از شکست مقابل شاهین به آینده پرسپولیس و دایی امیدوار نبودیم اما تاریخ معاصر فوتبال ایران نشان داده که هرگاه دایی در مقابل فشار رسانه ها و انتقادات مردم قرار گرفته بهترین عملکرد را از خود برجای گذاشته. به این ترتیب تیمی که در تمام طول فصل دوبار پیروزی در خارج از خانه را تجربه کرده بود، در همین مدت کوتاه حضور شهریار پیکان را در قزوین شکست داد و کابوس بوشهر را پس از 15 سال خاتمه داد (البته در مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی). پرسپولیس در طول دهه 80 چوب سیاست های غلط مدیرانش را خورده و هرگاه روند رو به رشدی را طی کرده حاصل حضور مربیان وطنی بوده چرا که امثال کرانچار و بگوویچ و سایر کروات ها و مربیان درجه چندم اروپایی هرگز نتوانستند حس جاه طلبی و موفقیت را در تیمشان القا کنند. اگر مصطفی دنیزلی را از سایر مربیان خارجی که در این بازه به ایران و پرسپولیس آمدند مستثنی کنیم، خواهید دید که هر چند عملکرد خارجی ها در رقابت های آسیایی نسبت به مربیان وطنی قابل قبول تر بوده اما موفقیت در رقابت های داخلی فاکتورهایی را نیاز دارد که در نوع خود و در دنیای حرفه ای فوتبال منحصر به فرد است! شاید در منچستر یونایتد و بارسلونا مربیان مجبور نباشند هر روز بر سر بازیکنانش داد و فریاد کنند و یا با تنبیه های منحصر به فرد جدیت خود را به رخ بکشند اما نگاهی به تاریخچه لیگ برتر نشان می دهد فوتبال ما تفاوت های عمده ای با فوتبال نوین جهان دارد!

پویا نوایی

انتهای گزارش اختصاصی // امانت داری – استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است