مرجع خبری پرسپولیس : ياييد كمي ايده‌آل گرا باشيم. اجازه بدهيد مثل تمام فصل به غير از اين دو سه هفته اخير كه مدام برديم و به فكر ربودن جام در ثانيه‌هاي پاياني ليگ افتاديم به خوب يا بد بودن، اميدواركننده يا يأس برانگيز بودن مجموعه محبوب‌مان بينديشيم.

 لازمه اين نگرش البته تفكر نكردن به نتيجه‌اي است كه باعث شد ديگر حرفي از جابجايي ركوردهاي رويايي مثل تكرار آن 14 برد تاريخي دوران سلطاني به ميان نيايد. پرسپوليس در انزلي نبرد و البته اين اتفاقي بود كه حتي مي‌شد در ميانه‌هاي فصل يا روزهايي كه علي دايي تيمش را به اوج جاه‌طلبي نزديك كرده بود پيش‌بيني‌اش كرد. مي‌شد حدس زد تيمي كه در سه مسابقه متوالي باخته و پنج هفته نبرده، اين بار در جدال بزرگ هفته براي نباختن مي‌آيد و حتي نوع بازي‌اش فراتر از واژه خطرناك «انتحاري» تعريف مي‌شود. البته مي‌شود وقت‌كشي يا استفاده از امتياز ميزباني را به جزييات همين نمايش انتحاري ربط داد، چه در فوتبال امروز براي امتياز گرفتن در هفته‌هاي پاياني كه هم دروازه‌ها تنگ‌تر است و هم ديد مهاجمان كمتر مي‌شود، بايد دست به هر كاري زد تا آخر فصل شرمنده مربي، مدير و هوادار نشد!

«پرسپوليس خوب بازي كرد.» احتمالا اين جمله را طي دو روز اخير در ميان نقل قول‌هاي هواداران تيم سرخ پايتخت شنيده‌ايد. هرچند كه پشت بند اين جمله، جملاتي مثل «حيف شد»، «مي‌توانستيم ببريم» يا «بدشانس بوديم» هم مي‌آيد

 اما شايد مهمترين نكته در ميان تمام اين حرف‌ها همان «خوب بازي كردن» باشد. خوب بودني كه رضايت نسبي را باعث شده و نبردن و اميدوار نماندن به ركوردشكني را زير سايه قرار داده است.
پرسپوليس در زمين سفت انزلي زمينگير نشد اما كامياب هم نشد. تنها رهاورد تيم دايي تك امتيازي بود كه حداقل دو روز مجموعه سرخ را به جايگاه سومي و تداوم وادادن‌هاي رقبا اميدوار نگه دارد. پرسپوليس در انزلي نبرد اما اين مساوي از يك وجه قابل توجه نسبت به برد هفته پيش مقابل فولاد دست و پا بسته در ورزشگاه آزادي ارزش بيشتري داشت. شايد شيريني پنجمين پيروزي متوالي در ليگ، ضعف نمايش قرمزها مقابل فولاد را عيان نكرد اما در انزلي همه آن ضعف‌ها تبديل به قوت شد، با اين تفاوت كه آنهايي كه هفته پيش به بردي ديگر و ركورد 7 پيروزي پياپي لبخند مي‌زدند اين بار از نمايش كامل‌تر تيم محبوب‌شان خنده‌اي نه روي لب، بلكه در دل داشتند.

جاه‌طلبي و تلاش براي رسيدن به هدف تا لحظه پاياني و خروج از پوسته «متوسط بودن»؛ اين همان اتفاقي است كه در بندر شمالي افتاد و آن خنده ته دلي را باعث شد. مسائل فني به كنار اما پرسپوليس در انزلي هماني بود كه هميشه بايد باشد. احساس نياز به هميشه خوب بودن، هماني كه در فريادهاي كريم باقري بر سر همبازيانش يا به دنبال توپ دويدن كاپيتان در همه جاي زمين تجلي مي‌يافت، عصر جمعه به ساق‌هاي تمام آن قرمزپوشان رسيده بود تا جايي كه مي‌شد آمار نزديك به 30 خطاي تيم قرمز را نه به عنوان مظهر خشونت بلكه به نشانه بهتر شدن تيم شناخت.
بله، پرسپوليس بهتر شده و اين پيشرفت همان نكته‌اي است كه اگر هم فاصله‌ها زياد شد و قهرماني ميسر نشد، بسياري از اهالي فوتبال را به پرسپوليس مدل 89 امیدوار کند.

منبع: ایران ورزشی