مرجع خبری پرسپولیس : مدیران استقلال و پرسپولیس جلسه گذاشته‌اند؛ از آن دست جلساتی که معمولا حرفه‌ای نیستند و تبعات‌شان هم مقطعی است.

جلسات یار از هم نگرفتن تازگی ندارد و سرخابی‌ها مدتهاست که درگیر چنین موضوعی هستند. از همان زمان که عابدزاده به پرسپولیس یا هاشمی‌نسب به استقلال رفتند، میدران وقت بدشان نمی‌آمد تا جلسه بگذارند و از طرف مقابل خواهش کنند تا کاری به کار ستاره‌هایشان نداشته باشند اما کجای دنیا چنین کاری عرف است؟

فرض کنید رئال و بارسا هم جلسه بگذارند و بگویند “بیایید خاطرات فیگو و رونالدو و…را به فراموشی بسپاریم و دیگر از هم یار نگیریم!” فکر نمی‌کنید طرح چنین درخواست‌هایی خنده‌دار است؟ راستی از برگزاری چنین جلساتی دنبال چه هستیم؟

معمولا مدیری که می‌ترسد در جنگ با طرف مقابل کم بیاورد دنبال توافق و معاهده صلح می‌رود، زیرا اساس و اصل فوتبال از رقابت می‌آید و در فوتبال حرفه‌ای لازم است تا مدیران برای موفقیت تیمشان از هیچ تلاشی فروگذاری نکنند. الان این احتمال وجود دارد که در لیست دایی و صمد مرفاوی نامهای مشترکی وجود داشته باشند بنابراین توافق مدیران می‌تواند به نوعی تهدید برای مربیانشان تبدیل شود. به طور مثال میلاد زنیدپور “چپ‌پایی” است که هم دایی روی او نظر دارد و هم صمد این بازیکن را می‌خواهد پس خواه ناخواه قیمت میلاد بالا می‌رود و تیمی برنده است که بتواند پول بیشتری بپردازد و یا زنیدپور را قانع کند که اگر به آنجا برود موفق‌تر می‌شود.

نقل و انتقالات فصل مقابله و مذاکره و دعواست و با معاهده صلح و قربونت برم نمی‌شود به استقبال این فصل رفت.

این قبیل جلسات شبیه ضیافت‌هایی است که پیش از دربی برگزار می‌شدند و طرفین که به سمت مساوی‌های بودار سوق می دادند. البته “نیت” واعظی و کاشانی کنترل قیمت‌هاست ولی تا زمانی که دیگر تیمهای متمول تن به معاهده نداده‌اند نمی‌توان هدف توافق سرخابی‌ها ضمانتی برای کنترل قیمت‌ها لحاظ کرد.