مرجع خبری پرسپولیس : مي‌گويند مهاجم بايد كمي خودخواه باشد و اين خصيصه جزو ويژگي‌هاي اصلي يك مهاجم است تا در امر گلزني هماني باشد كه انتظارش مي‌رود اما انگار اين خصيصه به كليه بازيكنان پرسپوليس سرايت كرده و هر كس دوست دارد فقط خودش را نشان دهد.

 شايد مرور نود دقيقه مصاف با استيل‌آذين و دقت بيشتر در ضربات آخر پرسپوليسي‌ها اين نكته را براي هر بيننده‌اي به اثبات برساند كه بازيكنان پرسپوليس جملگي خودخواه شده‌اند و از خودگذشتگي جايي در اين تيم ندارد. عصر يكشنبه و در مصاف با استيل‌آذين حميدرضا علي عسگر درحالي كه مي‌توانست با يك بغل پاي ساده، محسن خليلي را مقابل دروازه خالي قرار دهد، خودش توپ را به دستان نشاط جو كوباند تا موقعيت از دست برود.

 حسين بادامكي، هادي نوروزي، مجتبي زارع، ميثم بائو و عادل كلاه كج هم هر كدام موقعيتي نصف و نيمه گير مي‌آوردند ضربه‌اي به توپ مي‌زدند اما شوت‌هاي آنها يا آنقدر بي جان بود كه به خط دروازه نرسد يا هدف‌گيري‌شان آنقدر ضعيف بود كه نشاط جو بي خيال حركت به سمت توپ شود.

اين دردي است كه از هفته گذشته و ديدار با صبا به جان هافبك‌ها و مهاجمان پرسپوليس افتاده و بدجوري هواداران را آزار مي‌دهد. انگار كه قرار است در هر بازي حساسي، پرسپوليسي‌ها خودخواه باشند و يادشان برود موفقيت تيم به درخشش خودشان ارجح است. شايد اين ويژگي در طول دوران بازيگري علي دايي هم وجود داشت اما آن زمان به نفع او تمام مي‌شد چرا كه «توانايي» او زياد بود اما بازيكنان فعلي پرسپوليس تفاوت زيادي با دايي دارند.

 حالا نوبت دايي است كه وارد معركه شود و به بازيكنانش بگويد خودخواهي آنها دارد جواب معكوس مي‌دهد. او قطعا به اين نكته عذاب‌آور در بين شاگردانش پي برده و بايد ديد چه برخوردي با اين قضيه خواهد كرد. آيا با داد و بيداد دايي بر سر بازيكنان مشكل بزرگ پرسپوليس حل مي‌شود؟