پیشکسوت پرسپولیس می گوید اینکه پرسپولیس در این بازی از مدل بازی خود عقب ننشست و توانست همان مدل بازی را تکرار کند نکته بسیار مثبتی بود و این نشان می‌دهد تیم به بلوغ تاکتیکی رسیده است.

برد پرسپولیس در سیرجان در شرایط سختی به دست آمد که چند نکته تاکتیکی و فنی داشت . منوچهر عبدالله نژاد مدافع سابق پرسپولیس و یکی از مربیان سابق آکادمی‌ این باشگاه در سال‌های اخیر درباره بازی پرسپولیس مقابل گل گهر در سیرجان و شرایط فنی این تیم نکاتی را مطرح کرد که می‌خوانید:

*پرسپولیس در بازی با گل گهر به سختی برنده شد
بله خب به نسبت بازی در شهرستان شاید تا حدودی افت کرده بودیم اما شرایط دفاعی‌مان خوب بود. در زمان ما هم هیچ وقت دنبال این نبودیم که در بازی‌های شهرستانی خیلی هجومی‌بازی کنیم چون  یکباره می‌بینید دفاع وسط حریف یک بازی مستقیم می‌کند و  با چند اتفاق متوالی حریف با یک مهاجم سرعتی به گل می‌رسد و دیگر هر چه تلاش می‌کنید نمی‌توانید آن گل خورده را جبران کنید.

*البته مدل بازی تیم اوزونیدیس هم طوری است که به حریفانش موقعیت گل زیاد نمی‌دهد
بله درست است. برنامه آنها این بود که عقب بنشینند اما در تیم پرسپولیس با توجه به اینکه تغییرات زیادی هم داده نشده بود شکل هجومی‌ خودش را داشت و در شرایطی که عبدالکریم نفوذ می‌کرد و رونده بود دانیال می‌ایستاد و دفاع می‌کرد به نظرم رقابتی که در پرسپولیس بین بازیکنان به وجود آمده و شرایط درون تیمی‌ آنها باعث شده  تیم قوی‌تر شود ضمن اینکه وقتی دست مربی روی نیمکت باز باشد نشان می‌دهد حواسش جمع است و از آنجایی که مربی خارجی با بازیکنان تعارف ندارد می‌تواند درست و بدون احساس انتخاب کند. به نظرم اینکه پرسپولیس در این بازی از مدل بازی خود عقب ننشست و توانست همان مدل بازی را تکرار کند نکته بسیار مثبتی بود و این نشان می‌دهد تیم به بلوغ تاکتیکی رسیده. متاسفانه در فوتبال ایران خیلی خبری از فوتبال تاکتیکی و هدفدار نیست اما پرسپولیس نشان داده روی اصول خود پایبند است و فوتبال خودش را حتی در بازی خارج از خانه مقابل تیمی‌که سخت موقعیت می‌داد اجرا می‌کند.

*به نظر شما چرا در این بازی هیچ توپی به آل کثیر نرسید و از جریان بازی خارج شد؟
نوع بازی آل کثیر اینگونه است که بین مدافعان جاگیری می‌کند اما به یکباره وقتی صاحب توپ می‌شود در شرایط تک به تک و گلزنی قرار می‌گیرد. منتهی گل گهر از ابتدا آن فضاها را بسته و پوشش داده بود. در واقع فاصله‌ هافبک‌های دفاعی با مدافعان میانی‌شان آنقدر کم شده بود که فضا ندادند. عیسی معمولا به گونه‌ای حرکت می‌کند که مدافعان میانی حریف را به تردید می‌اندازد و اصلا اهل رفتن به کناره‌ها نیست که این یک حسن در بازی‌اش به حساب می‌آید. او همیشه بین دو مدافع میانی حرکت می‌کند و با اینکه در این بازی خیلی تلاش کرد این فرصت به او داده نشد که بتواند مدافعان میانی را به اشتباه بیاندازد و با فشردگی بازیکنان گلر گهر در مرکز خط دفاعی تمام فضاها پر شد و باعث شد بازی او به چشم نیاید و در نهایت هم تعویض شود.

*در چه صورتی می‌توانست برای خودش فضا سازی کند؟
عیسی اگر می‌توانست به چپ و راست حرکت کند در آن صورت مدافع میانی مجبور بودند به جناحین شیفت کنند  و شاید جای خالی پیدا می‌کرد. البته در این صورت هم مثلا با حرکت به راست فضا برای بازیکنان جناح مقابل ایجاد می‌شد تا عبدالکریم و اورنوف با مدافع آن سمت دو به یک شوند.

*در سمت مقابل هم عجیب بود که اوزونیدیس از بهنام برزای برای مهار اورونوف و عبدالکریم استفاده کرد.
معمولا بازیکنانی که در پست وینگر بازی می‌کنند در استارت‌های کوتاه پنج متری خوب هستند و برزای هم در آن پست قرار گرفت تا از سرعتش برای مهار عبدالکریم و اورونوف استفاده کند که به نظرم خوب هم کار کرد. حسن مربیان خارجی این است که در هر بازی با یک ترکیب و سیستم ثابت به میان نمی‌روند و بر اساس شرایط تیم حریف جای بازیکنان را تغییر می‌دهند.

*فکر نمی‌کنید تعویض دقیقه 65 همزمان سروش و ترابی یک مقدار ریتم تیم پرسپولیس را خراب کرد؟
بله یک مقدار تیم افت کرد. شاید اگر سروش بیشتر می‌ماند می‌توانست شرایط بهتری در تیم حاکم کند.

*البته پرسپولیسی‌ها به بلندی چمن هم اعتراض کردند که سرعت توپ در این بازی را کم کرده و طبیعتا روی کیفیت بازی‌شان تاثیر گذاشته.

هم این است هم اینکه اگر چمن بلند باشد بازیکنان را خسته می‌کند شاید علت تعویض‌های اوسمار همین بوده. بالاخره وقتی فاصله بازی‌ها پنج روز است باید این مسائل را در نظر گرفت ضمن اینکه بازی کردن بعد از مسابقات و اردوهای ملی همیشه چالش‌های برای مربیان دارد. مثلا شما اگر ترابی را به تیم ملی بفرستید و بازی کند یک مشکلی دارد و اگر برود و بازی هم نکند یک مشکل دیگر به وجود می‌آید. در واقع نه فیکس بودنش در تیم ملی خیری برای پرسپولیس دارد نه نیمکت نشینی‌اش. اما باید این مسائل را مدیریت کرد. گواردیولا وقتی بازیکن مصدوم یا ناآماده از تیم ملی تحویل می‌گیرد برای بازی بعد برنامه ریزی دارد و می‌داند که از این بازیکنان چطور و چگونه استفاده کند. مطمئنا بازیکنی که مثلا از جام جهانی آمده انگیزه‌ای برای بازی در سیرجان یا مثلا یک بازی جام حذفی ندارد و باید اینها را مدیریت کرد.

*در مورد اورونوف هم صحبت کنید. با توجه به چند صحنه‌ای که او به آل کثیر در این بازی پاس نداد فکر نمی‌کنید با وجود همه توانمندی‌ها و تاثیرگذاری‌اش کمی‌ خودخواه بازی می‌کند؟
ببینید در هر تیم بزرگی خط جلوی تیم نیاز به بازیکنی با قدرت دریبلینگ بالا دارد. الان برناردو سیلوا در من سیتی یک به یک‌ها را برمی‌دارد و توپ را پیش می‌برد اما برای دل خودش دریبل نمی‌زند و می‌خواهد از فشردگی دفاع حریف کم کند. طبیعتا اگر بازیکنان فقط به هم پاس بدهند کاری از پیش نمی‌رود و باید بازیکنی باشد که قدرت دریبلینگ داشته باشد و وقتی همه نفرات با یارگیری گرفتار شده‌اند یکدفعه فضا را باز کند. اینجا یک بازیکن نیاز داریم تا قدرت دریبلینگ داشته باشد. به خاطر همین است که مثلا در فوتبال به مهاجمان و‌ هافبک‌های تکنیکی پول بیشتری می‌دهند .

*اما در حرکات اورونوف بعضا خودخواهی هم دیده می‌شود و این مسئله در بازی با گل گهر نمود داشت
خب اوسمار مسئولیت دارد تا این مورد را به او گوشزد کند و اورنوف هم بیشتر در خدمت تیم باشد.

*اگر عالیشاه در بازی با ملوان محروم باشد پرسپولیس با چالش مواجه نخواهد شد؟
واقعا عالیشاه خیلی خوب است  و باید بقیه جوان‌ترهای تیم به او و میزان دوندگی و تاثیرگذاری‌اش توجه کنند. پولی که او می‌گیرد واقعلا حلالش باشد چون از همه بیشتر می‌دود و تلاش می‌کند. امیدوارم محرومیتی در کار نباشد اما می‌توان جابجایی‌هایی در ترکیب انجام داد تا جای او پر شود.