بهمن حسین‌پور معاون مراسم و تشریفات دفتر رییس‌جمهور و عضو هیئت رئیسه فدراسیون گلف مهمان موسسه خبر بود.

فرهاد عشوندی/ سروش امینی توماجی: بهمن حسین‌پور در سال 1366 در حالی که تنها 33 سال داشت به عنوان سفیر ایران در اتیوپی منصوب شد تا جوان‌ترین سفیر جمهوری اسلامی ایران لقب بگیرد. او پس از چندین سال فعالیت در وزارت امور خارجه در سال 1387 به ترکیه رفت و به مدت 5 سال به عنوان سفیر ایران در این کشور انجام وظیفه کرد. اما فعالیت های ورزشی گسترده حسین پور در این سالها باعث شد او به «دیپلمات ورزشکار» معروف شود. بهمن حسین پور در رشته های ورزشی مختلف از جمله گلف، سوارکاری، تنیس و بوکس مهارت دارد. او پس از پیروزی انقلاب، به همراه برادرش مرحوم شهباز حسین پور به شکل گیری فدراسیون گلف و پیشرفت این رشته در ایران کمک فراوانی کرد. حسین پور از ابتدای شکل گیری فدراسیون گلف تاکنون، عضو هیأت رئیسه این فدراسیون بوده. او در حال حاضر معاون مراسم و تشریفات دفتر رئیس‌جمهور است. حسین پور که مهمان ما در موسسه خبر بود در مورد گلف در ایران و مشکلات فعلی ورزش کشور صحبت کرد.

*آقای حسین پور گفت‌وگو را از تاریخچه گلف در ایران شروع کنیم. به نظر می رسد مسجد سلیمان زادگان این ورزش در کشورمان است…

مسجد سلیمان به شهر اولی ها معروف است. دلیل آن هم این است که غربی ها ابتدا پای خود را در آنجا گذاشتند و به نوعی می توان گفت فرهنگ آنها از مسجد سلیمان وارد ایران شد. مسجد سلیمان پیش از انقلاب از زیباترین شهرهای ایران بود اما بعدا خراب شد. لذا ورزش هایی مثل گلف، اسب سواری، تنیس، فوتبال و دیگر ورزش های مدرن از آنجا وارد ایران شد. اما پیش از انقلاب گلف متعلق به طبقه خاصی بود. اولین زمین گلف در مسجد سلیمان ساخته شد، بعد از آن در آبادان و سپس در اهواز. بعد از انقلاب با اینکه مسابقات گلف برگزار می شد اما این ورزش تشکیلات خاصی نداشت، تا اینکه در سالهای 71، 72 به همت خانواده ما هیئت گلف تشکیل شد. زمان آقای هاشمی طبا بود که این کار را آغاز کردیم. یک سال پس از آن فدراسیون را تاسیس کردیم که مرحوم کاشانی ریاست آن را بر عهده گرفت. من هم عضو هیئت رئیسه شدم و از آن زمان هم در این پست هستم. از آن زمان گلف در شهرهای غیر نفتی مثل خرم آباد، اردبیل، اصفهان و… هم پیشرفت کرد و زمین هایی در آنجا احداث شد. البته نه زمین های حرفه‌ای برای مسابقات که 18 سوراخ داشته باشد. به هر حال از آن زمان گلف گستردگی هایی در ایران پیدا کرد اما ما هنوز هم زمین استاندارد برای برگزاری مسابقات بین المللی نداریم. در تهران هم تنها زمین چمن ما که یکی از بهترین ها در آسیاست، در باشگاه انقلاب است اما متاسفانه آن هم ناقص شده.

*بسیاری اعتقاد دارند که گلف ورزشی لوکس است که تنها افراد مرفه به سراغ آن می روند…

به هر حال ورزش هایی مثل گلف، تنیس و اسب سواری لوکس به شمار می روند اما در حال حاضر اکثر کسانی که در این رشته ها قهرمان می شوند، از طبقه مرفه جامعه نیستند. مثلا آقای حسن کریمیان که از قهرمانان گلف است، از طبقه مرفه جامعه نبوده است. همانطور که می دانید در اکثر ورزش ها بچه های توپ جمع کن مهارت های زیادی دارند. بنابراین اگر از این منظر به گلف و تنیس و اسب سواری نگاه کنیم نمی توان گفت ورزش های لوکسی هستند. با این حال من در دیداری که با آقای گودرزی وزیر ورزش داشتم، به ایشان پیشنهاد دادم که برای ریاست این فدراسیون ها افراد متمولی انتخاب شوند. چرا که این فدراسیون ها محل پول جمع کردن نیست، محل خرج کردن است. بنابراین باید دست مسئولان آنها هم باز باشد. من چند ماه گذشته هم در مصاحبه ای گفتم که ورزش گلف طاغوتی نیست. گلف لوکس است اما آیا در ایران هم افراد لوکس بازی می کنند؟ به نظر من ورزش یک دیپلماسی عمومی است. همانطور که می دانید دیپلمات های ایران حق شرکت در مهمانی های شبانه را ندارند، خب منِ دیپلمات چطور باید  اطلاعات را جمع آوری کنم و با سران دیگر کشورها لابی کنم؟ پس تنها راه ورزش است. من زمان جنگ سفیر ایران در کشور اتیوپی بودم و با نخست وزیر اتیوپی تنیس بازی می کردم. همان زمان آقای هاشمی در نماز جمعه گفتند که به کوری چشم آمریکا ما  F4 و F5 خریدیم. آنها را من در سال 66 از اتیوپی تهیه کردم. در جریان بازی تنیس با نخست وزیر اتیوپی رفیق شدم و او را گول زدم و موشک ها را خریدم! این رمز ورزش است. به این می گویند دیپلماسی عمومی.

*با این حال امکانات و تجهیزات این ورزش ها در کشورمان گران است…

بله اما شما یک بَگ گلف را که می خرید تا 30 سال برایتان کار می کند در حالی که برای بازی کردن والیبال و فوتبال دائما باید تجهیزات خود را تعویض کنید. با یک دست وسایل گلف یک عمر می توان بازی کرد. خود من هنوز بَگ 15 سال پیش خود را دارم. بنابراین اگر در طولانی مدت نگاه کنید، هزینه بر نیست. گلف نه تنها ورزش است، بلکه محل تفریح است. بنابراین خواهش من از شما این است که با اطلاع رسانی درست دیدگاه مردم نسبت به گلف را عوض کنید.

*در حال حاضر وضعیت فدراسیون گلف چگونه است؟

ببینید حالا که آقای دکتر روحانی سکان امور را در دست گرفته و شاهد اعمال تغییرات مثبتی در همه زمینه ها هستیم، به ورزش کشور هم باید خون تازه‌ای تزریق شود. فدراسیون گلف هم نیازمند یک خون تازه است.

*شما در پنج سال اخیر به عنوان سفیر ایران در ترکیه حضور داشتید. در این مدت فعالیت ورزشی هم داشتید؟

من در این 5 سال تلاش کردم از طریق مذاکره با سران کشور ترکیه به ورزش ایران کمک کنم. مثلا به دلیل آشنائی که از قبل با مصطفی دنیزلی داشتم یک بار در زمان محمد آجورلو مدیر عامل وقت باشگاه پاس تهران و اخیراً هم در باشگاه پرسپولیس و در زمان مدیریت محمد رویانیان صحبتی با او در خصوص حضورش در ایران داشتم . البته باید تأکید کنم که انجام این کار و در نهایت حضور این مربی ترک در ایران به درخواست مدیران عامل دو باشگاه صورت گرفته بود. با توجه به آشنائی که با رویانیان داشتم او از من خواست زمینه حضور دنیزلی را در تیم پرسپولیس فراهم سازم. من هم تلفنی خواسته رویانیان را برای دنیزلی مطرح کردم که به دلیل مشکلات شخصی ، این مسئولیت را در وهله اول نپذیرفت. به همین خاطر به منزل او رفتم و سرانجام پس از یک ساعت و نیم مذاکره، بالاخره او پذیرفت که به تهران بیاید و چهار روز بعد نظر مثبت خود را برای هدایت تیم فوتبال پرسپولیس اعلام کرد. آقای کخ هم از طریق مذاکرات من در ترکیه مربیگری استقلال را قبول کرد. همچین با همکاری دولت ترکیه چند زمین آسفالت در استانبول را برای استفاده ورزشی ایرانی ها چمن کردیم.

*به نظر شما چه اتفاقی افتاد که ورزش ترکیه با این سرعت پیشرفت کرد؟

من در صحبت هایم به وزیر ورزش گفتم که پدیده های اجتماعی به یکدیگر مرتبط است، مثلا تا زمانی که اقتصاد پیشرفت نکند، سیاست هم دچار مشکل است. زمانی که آقای اوزال به عنوان نخست وزیر ترکیه روی کار آمد، تصمیم گرفت اقتصاد این کشور را آزاد کند. جالب است که بدانید تا سال 1367 که ایران درگیر جنگ بود، تمام شاخص های اقتصادی ترکیه از ما پایین تر بود. در آن زمان ترک ها تنها یک کانال تلویزیونی سیاه و سفید داشتند و آن هم تا ساعت 12 شب. آزاد شدن اقتصاد ترکیه روی ورزش این کشور هم تاثیر گذاشت و نتیجه اش این شد که امروز می بینید. تا زمانی که اقتصاد آزاد نشود، ورزش هم راه نمی افتد. اوزال به باشگاه هایی چون فنرباغچه، گالاتاسرای، بشیکتاش و… وام داد که برای خودشان کار کنند و دنبال سوددهی باشند. همانطور که می دانید امروزه ورزش به ویژه فوتبال به صنعت تبدیل شده است و حالا باشگاه های فوتبال ترکیه هم به درآمد های میلیون دلاری رسیده اند.

*به نظر شما کمپ هایی که در ترکیه وجود دارد را می توان در ایران احداث کرد؟

بله، چرا نمی شود؟ اگر این تحریم را برداشته شود و فضا باز شود، ما می توانیم بهترین کمپ ها در کشورمان داشته باشیم. حالا که فضا در حال باز شدن است، شما خواهید دید که چه اتفاقات متبتی می افتد. رئیس توریسم ترکیه از دوستان من بود. او یک مرتبه به ایران سفر کرد و بعد از اینکه به ترکیه برگشت به من گفت که چیزهایی که شما در کشورتان دارید را ما هرگز نداریم. انشاالله حالا که فضا عوض شده و آقای رحمانی مسئول گردشگری شده، شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه باشیم.

*این روزها بحث خصوصی‌سازی در ورزش کشور بسیار داغ است. هرچند آقای گودرزی اخیرا به این نکته اشاره کردند که با خصوصی‌سازی تمام مشکلات حل نخواهد شد…

در شرایط فعلی اقتصاد کشور خصوصی سازی چه نتیجه ای خواهد داشت؟ در حال حاضر باشگاه ها از چه طریق می خواهند درآمدزایی کنند؟ اگر مشکلات فعلی اقتصاد حل نشود، واگذاری باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی رانت و دلالی ایجاد خواهد کرد. وقتی حق پخش تلویزیونی و حق بلیط فروشی را به باشگاه ها نمی دهند، چه کاری از دست آنها برمی آید؟ اینکه آقای فتح الله زاده می گوید برای رسیدن سوددهی 7 سال باشگاه استقلال را به طور کامل در اختیار او بگذارند، به هیچ وجه عملی نیست. چرا که اقتصاد جوابگو نیست. چگونه می خواهید پول جمع کنید؟ بنابراین من هم مثل وزیر ورزش اعتقاد دارم که در اقتصاد فعلی خصوصی سازی جواب نمی دهد. اما در صورتی که اقتصاد آزاد شود، حتما پاسخگو خواهد بود. پرسپولیس و استقلال حدود 50 میلیون هوادار دارند اما آیا شما می توانید این تعداد را به مطلوبیت برسانید؟ تنها شعار آن را می توان داد. حرف آقای وزیر با توجه به شرایط فعلی حرف غیر منطقی نیست.

*به هر حال این کار از یک نقطه باید شروع شود…

ببینید مجلس اصل 44 را تصویب کرده، اجرا کردن آن را شروع کنید. این چیزی که در حال حاضر در فوتبال‌مان اجرا می شود، در هیج جای دنیا دیده نمی شود و تنها مختص به ایران است. به خوب و بد آن کاری ندارم، می خواهم بگویم که تک است. هر اتفاقی که در فوتبال ایران می افتد هر کسی دیگری را ساکت می کند. «ساکت باشید امسال بگذرد. ساکت باشید این مسابقات را پشت سر بگذاریم.» این در حالی است که همه ما می دانیم فوتبال ایران مشکلات خاص خودش را دارد. خب باید جواب این مسائل را پیدا کنیم.