مرجع خبری پرسپولیس : در ارتباط با پرسپولیس فعلی نیازی به مقدمه چینی نیست، به ویژه حالا که در آستانه هفته بیستم و یکم لیگ قرار داریم و زمان کافی و مناسبی برای “قضاوت” سپری شده است.

آن بحران مدیریتی که حاصل حضور و اقدامات حاج عباس انصاری فرد بود باید تاکنون بی هویت شده باشد. حداقلش اینکه عملکرد نوسانی و بعضا ضعیف سرخپوشان را دیگر نمی توان به این مهم ربط داد ضمن اینکه یک نیم فصل  فرصت ایده آلی برای کرانچار تازه وارد به حساب می آمد تا به شناخت جامعی از پرسپولیس و نفراتش دست یابد.

اینها را گفتیم تا به اینجا برسیم که انکار “ضعف فنی” تیم سرخپوش پایتخت هیچ جوره امکان ندارد و نه می شود نتایج را دیگر پشت مسائل مدیریتی پنهان کرد و نه به فرصت ناکافی برای مسلط شدن کرانچار به اوضاع ربط دارد. پرسپولیس بعد از تعطیلات نیم فصل، چند بازی را واگذار کرده وعلاوه بر آن بی ثباتی ترکیب و نیمکت نشینی  تقریبا دائمی نفراتی چون آرفی به بدترین شکل ممکن توی ذوق می زند، حکایت از آن دارد که مرد کروات آنچنان که باید نتوانسته برای پرسپولیس موثر واقع شود.

لذا در فصلی که کسب عنوان قهرمانی یا حداقل سهمیه لیگ قهرمانان هدف اصلی عوامل این تیم و انتظار اول هواداران پرشمارش محسوب می شود ادامه همکاری با کرانچار چندان منطقی به نظر نمی رسد اما چرا با تمام این تفاسیر صحبتی جدی در رابطه با ایجاد تغییر در کادر فنی سرخها به گوش نمی رسد؟ یادمان باشد همین حبیب کاشانی زمانی که انصاری فرد قصد داشت به خاطر کسب 10 امتیاز از 8 بازی اول، عذر کرانچار را بخواهد مانع از این کار شد چرا که اعتقاد داشت مشکل پرسپولیس “فنی” نیست و کرانچار زمان می خواهد اما حالا چه؟

حالا که از 18 امتیازاخیر این تیم فقط 9 امتیاز اندوخته شده (و با یک تناسب می توان به این نتیجه رسید که تفاوت چندانی با قبل ندارد) تازه در شرایطی که کرانچار به مراتب بیشتر از 8 هفته اول بر شرایط تسلط پیدا کرده آیا باز هم دست روی دست گذاشتن به صلاح پرسپولیس است؟

اگر با تمام اوصافی که ذکر شد تاکنون اقدامی عاجلی درباره نیمکت سرخپوشان صورت نگرفته باید علتش را در جای دیگری جستجو وکرد. بد نیست از اوضاع پشت پرده پرسپولیس البته مطابق با شنیده ها باخبر شوید. گفته می شود حبیب کاشانی که حکم سرپرستی موقتش در  تاریخ 12 دی بی ارزش و پایان یافته تلقی می گردد با برخی مسائل به ویِژه انتخاب اعضای هیأت مدیره باشگاه با رئیس سازمان دچار اختلاف نظرهایی شده است. شنیده ها حکایت از آن دارد که در این مدت کاشانی با نفرات پیشنهادی سعیدلو برای حضور در هیأت مدیره پرسپولیس مخالفت کرده چرا که علاقمند است اعضای مورد تأیید خود را روی کار آورد تا از هر نظر با او هماهنگ باشند.

منابع خبری اینطور عنوان می کنند که هدف کاشانی کسب کرسی “ریاست مجمع” باشگاه می باشد و همین بحث و نیز نام اعضای هیأت مدیره اختلافاتی را میان او و رئیس سازمان موجب شده است. طی چند ماه اخیر هم فعالیت سرپرست موقت باشگاه به همین موارد و نیز اعمال نظر در برخی زمینه های فنی محدود شده و در نتیجه فکر کردن به وضعیت فنی تیم و سرنوشت کادر فنی اش در اولویت چندم قرار گرفته است.

در واقع همه چیز به آینده ای نه چندان دور موکول شده یعنی زمانی که تکلیف مدیریت باشگاه به طور کامل مشخص شده باشد چون از نظر سعیدلو نیز منطقی نیست در این مقطع زمانی و در شرایطی که مدیر عامل و هیأت مدیره جدید معرفی نشده اند تصمیمی در رابطه با تغییر مربی اتخاذ شود چرا که ممکن است فرد جدید مورد تأیید مدیران آینده نباشد. از سوی دیگر کاشانی که فکر قطع همکاری با پرسپولیس و تحویل باشگاه به نفرات مورد نظر سعیدلو را نیز در سر نمی پرواند، در مورد اهداف و برنامه های دیگری را تحقیق می کند و همین مسأله ناهماهنگی هایی را به وجود آورده است.

از کنار این مهم نیز به سادگی نمی توان عبور کرد که در صورت برکناری کرانچار، گزینه واجد شرایط و شایسته چندانی برای سرمربیگری پرسپولیس وجود ندارد چراکه دم دست ترین فرد یعنی حمیداستیلی، هم خود در استیل آذین مشغول به کار است و هم اینکه عملکرد وی در این تیم نیز چندان قابل دفاع نمی باشد. فکر کردن به گزینه خارجی هم که در شرایط فعلی امکان پذیر نیست چرا که نه دردی را دوا می کند و نه بعد از هزینه هایی که طی این یکی دو سال برای قطبی، وینگادا و کرانچار صورت گرفته دیگر می شود یکی، دو میلیارد دیگر برای یک مربی به درد نخور غیر داخلی در نظر گرفت.

اینها واقعیت امروز پرسپولیس هستند. بیشتر از این هم نه باید نوشت و نه می توان نوشت اما آیا تیم سرخپوش تهرانی قربانی دیگری به پای معضل همیشگی فوتبال این مرز و بوم یعنی “اختلاف نظر” بزرگان خواهد بود…؟

منبع: ایپنا