عليرضا نيكبخت هنوز بابت امتيازات منفى انضباطى اش درگير است البته مى گويد كه از اعتراض هواداران براى بخشش اش اطلاعى ندارد: از جمع شدن تومار براى اينكه كميته انضباطى من را مورد بخشش قرار دهد مطلع نيستم، فقط اين را مى دانم كه هيچ كارى انجام نداده ام كه مستحق مجازات باشد. مراقب هستم هيچ گونه بى انضباطى انجام ندهم كه كميته انضباطى بخواهد دوباره از من امتياز كسر كند. ظاهرا كميته انضباطى فقط درانتظار من است تا امتياز كسر كند، به همين دليل من نيز هيچ گونه بهانه اى به آنها نمى دهم. نيكبخت در پايان با اشاره به شرايط پرسپوليس مى گويد: پرسپوليس هم شرايط بسيار خوبى دارد و نبايد به شكست مقابل مقاومت اهميتى بدهيم چون اينگونه اتفاقات براى هر تيمى حتى استقلال هم كه حالا صدرنشين ليگ برتر است رخ مى دهد.

وينگادا، نيكبخت را نمى خواهد؛ سرمربى پرسپوليس به يقين رسيده است كه اين بازيكن نمى تواند كمك حال پرسپولس باشد و حضور او براى فصل آتى نه تنها نقطه قوت نيست بلكه اين بازيكن كه اين روزها بسيار ضعيف است چه بسا دردسرساز هم شود.
سرمربى پرتغالى از همان روزى كه آمد به ساختن تيمى متفاوت براى فصل بعد فكر مى كرد و از همين رو همه بازيكنان حاضر در ليگ برتر را زير نظر گرفت. به علاوه او نام چند سرخپوش را كه در تفكراتش جايى ندارند يادداشت كرده و جالب است كه نام عليرضا نيكبخت در اين ليست مازاد بدجورى به چشم مى خورد. حتى افراد مطلع به صراحت مى گويند كه آقاى سرمربى نسبت به ادامه حضور نيكبخت در پرسپوليس اعلام بى نيازى كرده. البته خود عليرضا نيكبخت هم براى اثبات توانايى هايى كه دايم از آن صحبت مى كند، تلاش چندانى نداشته تا مرد پرتغالى هر روز بيش از قبل نسبت به او بى اعتماد شود. اين بى اعتمادى البته تنها مختص شماره ۱۰ نيست و مثل او، حسين بادامكى هم در جلب نظر موافق سرمربى هرگز موفق نبوده. به طورى كه نيمكت نشينى هاى اخير آنها به واضح ترين شكل، بيانگر بى اعتمادى و بى توجهى وينگادا نسبت به اين دو سرخپوش است. نيكبخت كه در تمام هفته هاى گذشته تنها نقش «سوهان روح» را در پرسپوليس ايفا كرده و بادامكى كه نمى شود جز همان چند دقيقه كوتاه حضور در ميدان حق بيشترى به او داد، حالا بيش از هميشه خطر كنار گذاشته شدن را احساس مى كنند چرا كه همين ديروز مديرعامل پرسپوليس از كوتاهى برخى سرخپوشان خبر داد و حسين هدايتى هم هشدار داد كه بازيكنان كم كار و تنبل روزهاى آخر حضورشان در پرسپوليس را مى گذرانند و زمان زيادى تا اخراج شان نمانده

من ماهواره ندارم. اين جمله را از سر ريا و تزوير نمى گويم، ندارم! دارم ها اما ندارم! توضيحش اصلاً سخت نيست. من با پول خودم همه چيز ماهواره را خريده ام حتى نصبش هم كردم اما نتوانست به حيات خود ادامه بدهد. اعضاى خانواده ام مخصوصاً مادرم خيلى از تماشاى برنامه هاى ماهواره استقبال نكردند و طبيعتاً با اولين باد تندى كه آمد و پايه هاى ديش را لق كرد – آن موقع هنوز با تكنولوژى گچ! آشنا نشده بودم – فاتحه تكنولوژى هم خوانده شد هرچه اصرار كردم كه دوباره ماهواره را نصب كنم نگذاشتند، نشد. حسرت ديدن اتفاقات بزرگى مثل پخش مستقيم مراسم اسكار يا ديدن جام جهانى يا چه مى دانم مسابقه تنيس بين فدرر و نادال ماند روى دلم و قلمبه شد!
•••
امسال مراسم اسكار كه نزديك شد دوباره دلم پر كشيد براى حسرت رؤياى هميشگى. اينكه مستقيماً چشم بدوزم به صفحه تلويزيون و در لحظه خبردار شوم كه بازيگر محبوبم مى تواند پك و پوز بقيه را بمالد به خاك و اسكار طلايى را در دست بگيرد تا… نمى شد، ماهواره نداشتيم كه مستقيم اين مراسم را نگاه كنم. وقت و فرصت و حال راه انداختن آن هم نبود. دسترسى به اينترنت هم آن شب مقدور نبود كه حداقل به صورت آنلاين از مراسم خبردار شوم. با ناراحتى شامم را خوردم و بعد از ديدن اخبار ورزشى تخت گرفتم خوابيدم.