عباس انصاري‌فرد به عنوان نفر اول پرسپوليس طي ماه‌هاي اخير خيلي زود دست به كار شد تا تيم فصل آينده را به شكلي كه خودش دوست دارد، بيارايد. شايد حدود 40 روز پيش بود، همان روزهايي كه پرسپوليس هنوز براي رسيدن به سهميه آسيايي فصل بعد در ليگ برتر و جام حذفي مي‌جنگيد و در ليگ قهرمانان آسيا سوداي بزرگي در سر داشت. عباس انصاري‌فرد تشخيص داد كه با تشكيل كميته‌اي سه نفره شامل خودش به عنوان مديرعامل و دو تن از اعضاي هيات مديره باب مذاكره با بازيكنان مورد علاقه‌اش را باز كند و درصدد جذب آنها برآيد. آرايش اين كميته سه نفره به دليل جبهه‌گيري‌ها در هيات مديره تغيير كرد و اين كميته از همان بدو شكل‌گيري عملا ناكارآمد باقي ماند تا آقاي مديرعامل با همكاري دوست و فاميل نزديك خود حركت خزنده‌اي را دربازار نقل و انتقالات شروع كند.
انصاري‌فرد خيلي زود آرفي را از دست استقلال قاپيد و با ميثم بائو در توليدي لباس قرارداد داخلي بست. بعدتر باب مذاكره با تمام بازيكناني كه در ليست بيست و چند نفره انصاري‌فرد وجود داشتند باز شد و كم كم صحبت از عقد قرارداد داخلي با بازيكنان ديگري ازجمله شيث رضايي، اميرحسين صادقي، مصطفي صبري و صابر ميرقرباني به ميان آمد.
***
اما از ديروز تقريبا شكل كار علني شد. بعد از اينكه آرفي در توليدي پوشاك حصاري حاضر شد و با پيراهن شماره 5 كپي شده اين توليدي از لباس‌هاي فصل اخير قرمزها عكس يادگاري گرفت، از صبح ديروز اخبار جداگانه عقد قرارداد داخلي دو ساله با امير حسين صادقي، شيث رضايي، ميثم بائو و ابراهيم شكوري روي سايت رسمي باشگاه قرار گرفت. عباس انصاري‌فرد كه تا پيش از اين سعي مي‌كرد به خاطر بازيكنان فصل گذشته اين اتفاق را علني نكند، ثمره اقدامات ويژه‌اش را از ديروز و در سايت باشگاه رونمايي كرد و بدون توضيح اضافه با درج خبري كوتاه نوشت كه فلان بازيكن شاخص براي مدت دو سال پرسپوليسي خواهد بود.
***
نلو وينگادا مي‌گفت هيچ ليستي براي فصل بعد ندارد اما هيچ كس نمي داند فهرست بيست و چند نفري انصاري‌فرد از كجا و كدام تفكر زاييده شده است؟ پاسخ انصاري‌فرد به اين سوال جالب است: «براي فصل آينده هر مربي‌اي كه بيايد بازيكني مثل آرفي را قبول خواهد كرد.» مديري كه خود را يك سرمربي همه فن حريف مي‌داند و اين طور در امور فني ورود مي‌كند خريدهاي استثنايي‌اش را از ديروز در سايت باشگاه به رخ همگان كشيد:
شيث رضايي: عامل اختلاف، حاشيه و دودستگي در پرسپوليس قطبي، هماني كه باعث شد حتي كاسه صبر حبيب كاشاني هم لبريز شود و حكم به اخراجش بدهد به پرسپوليس بازخواهد گشت. شيث در ميان بازيكنان پرسپوليس چه قديمي و چه جديد نيز مقبوليتي ندارد. جالب اينكه او در صباي قم نيز فصل خوبي را پشت سر نگذاشته و در مقايسه با مدافعاني كه قصد جدايي از پرسپوليس را دارند از نظر فني در سطح پايين‌تري قرار دارد.
اميرحسين صادقي: حتي استقلالي‌ها نيز دل خوشي از اين مدافع پر حاشيه ندارند. صادقي حتي

مرجع خبری پرسپولیس : این شکست نتیجه مدیریت نادرست شماست !

حذف پرسپولیس برای هواداران دردناک بود اما نه به اندازه اتفاقات بعدی آن. این مسائل ریشه‌ در معضلات وحشتناکی دارد که مدتهاست فوتبال ما را زمینگیر کرده و فقط به یک باشگاه و دو باشگاه محدود نمی‌شود. اگرچه قهرمان داستان اخیر، به طور آشکار، پرسپولیس است؛ اما ضد قهرمانان‌های داستان هم مشخصند و فوتبالدوستان خوب ‌می‌دانند چه کسی را مقصر بدانند. ناکامی اخیر، شکستی چند وجهی است که از هر منظر قابل تأمل است.

1- وقتی مسئولان پرسپولیس در برنامه 90 به جان هم افتاده بودند و مترجم وینگادا، همه ماجرا را برای او تعریف می‌کرد، وینگادا نیشخندی زد که برای فوتبال ما از هر ناسزایی بدتر بود. شاید هم این نیشخند، حق این فوتبال است. فوتبالی که برنامه نمی‌شناسد و برخلاف خیال خوش ما، اخیراً ثابت شده سالم هم نیست، چرا باید بخندد و به چیزی افتخار کند؟ فوتبال باشگاهی عربستان،‌ ژاپن و کره، نمایندگانشان را به یک هشتم‌نهایی می‌فرستند و فوتبال ازبکستان هر دو نماینده خود را در یک چهارم نهایی می‌بیند و فوتبال باشگاهی ما به دلیل جنگ‌های مدیریتی‌اش باید فقط یک نماینده را در مرحله حذفی و اتفاقاً آن یکی را هم در این مرحله حذف شده ببیند. این فوتبال مستحق نیشخند است چون مسئولان تیم حذف شده به جای آنکه به ریشه‌های این شکست بپردازند به جان هم می‌افتند و از مربی‌شان که یکی از دلایل اصلی این شکست بود مدام تعریف می‌کنند. در این فوتبال، خودی‌ها مهم نیستند که اگر مهم بودند آنها را می‌دیدیم. افشین پیروانی یک سوم پول وینگادا را نگرفت، ادعایی هم نداشت؛ اما نتایجش مانند وینگادا بود و بلکه از او هم بهتر. مشکلی برای تیم درست نکرد و بازیکنی را از تیم نراند. اما به هر حال چون خودی بود باید می‌رفت و رفت. بعد از رفتنش هم دلش نیامد تیم را به جان هم بریزد. او به دلیل این جرم بزرگ باید خانه‌نشین می‌شد و شد. آیا به این فوتبال نباید خندید؟