به بهانه انتخاب احمدرضا عابدزاده به عنوان محبوب ترین چهره ورزشی

مرجع خبری پرسپولیس : پسرک نوشته بود من خیلی حسودی کردم وقتی فرهاد مجیدی اومد به پرورشگاهمون. اما گفتم گل کریم باقری به همه اینها می ارزه. آقا کریم من خیلی دوست دارم ببینمت…

سکانس اول: دوشنبه 13 اسفند ماه 80، بیمارستان کسری – تهران؛ عقاب دیگر شوق پرواز ندارد

هزاران نفر از مناطق دور و دراز آمده اند پشت در بیمارستان کسری، بعضی ها قرآن به سر گرفتند، بعضی ها گریه می کنند. اشک در چشمانم جمع شده. پیرمردی مرا به شانه های خودش فشار می دهد و می گوید : «مرد باش پسر. همین عقاب هیچ وقت از مردانگی کم نداشت. یکروز او ما را شاد کرد و حالا با دعای همین مردم شفایش را از خدا می گیرد». دلم هنوز آشوب است… پیرزنی از بین جمعیت عبور می کند. درهای بیمارستان را بسته اند. به نگهبان می گوید : «پسرم تو را به خدا بزار برم پیش احمدرضا، این خاک کربلای امام حسین رو براش آوردم». اشک در چشمان نگهبان جمع می شود. به پیرزن قول می دهد آن خاک را به عقاب برساند…

سکانس دوم: سه شنبه 14 اسفند ماه 80، بیمارستان کسری – تهران؛ عقاب آسیا با ماست

هنوز نشسته ام پشت در بیمارستان. سال های آغاز جوانی است و من تمام دوران کودکی و نوجوانی را به عشق عقاب سپری کردم. عابدزاده نه یک الگو که شاید پدر معنوی نسل من است. مردی میانسال از بیمارستان بیرون می آید و فریاد می زند : «عقاب آسیا با ماست، احمد چشم هایش را باز کرد». جمعیت بی اختیار گریه می کند. بعضی ها همانجا روی آسفالت سرد خیابان سجده می کنند. اشک امانم نمی دهد. یاد پیرزن افتادم…